Logical errors

Mysticism and intellectual unsoundness

When logical lacunae are pointed out, some votaries say (YT) you have experience some sort of “transcendence” to finally “understand”-

Attempting to intellectually “remove” maya from Saguna Brahman without transcending ignorance is futile. The attribution of maya to Ishvara arises from one’s own ignorance of the Self. Realize who you truly are first - then the question of who Ishvara is will resolve by itself.

This does not excuse lack of consistency within a theory (philosophical or otherwise). When one says “mAyA is unexplainable/ anirvachanIya” and such, one is simply admitting intellectual unsoundness.

Yogic experience / Mystical experience cannot be a requirement for understanding or answering. It can a requirement for (obv) experiencing, moxa via bhakti, in making knowledge firm (ज्ञान-निष्ठ stage of shAnkaras vs ज्ञान-प्राप्ति in sattva-shuddhi → jnana-prapti → sarva-karma-sanyasa → jnana-niShTha → Moksha) and so on.

It cannot be used as “proof”, like - I can’t explain or prove with words, you have to experience something to understand. Then one should ask - why did you even compose bhAShya-s - stick to yogic experience only then.

If there are edges, we better say they are edges, and not you have to do tapas to understand this.

avdiyA anirvachanIyA

• If brahman is the only real, what is avidyA, which apparently is a co-eternal?
  • jivas having no beginning, as admitted by shankara, implies that avidyA too is beginningless. The only way out would be to say that avidyA (and jIva-s) can have an end; but we don’t know if it will.

मिथ्या-वेद-प्रामाण्यम्

veda being transactionally real (mithyA) only, can only be “guaranteed” to be true as far as other transactional reals (mithyA) are concerned (if there), and not about the ultimately real (brahman).

Whence teaching?

Video: TW.

rAmAnuja mocks shAnkara teachings in commentary to BG 2.12 -

न त्व् एवाहं जातु नासं
न त्वं, नेमे जनाधिपाः।
न चैव, न भविष्यामः
सर्वे वयम् अतः परम्॥2.12॥

अपशूद्राधिकरणे समस्या

यथाह रामानुजः -

तैर् ब्रह्म-ज्ञाने शूद्रादेर् अनधिकारो वक्तुं न शक्यते;
अनुपनीतस्य,
अनधीत-वेदस्याश्रुत-वेदान्त-वाक्यस्यापि
यस्मात् कस्माद् अपि

निर्विशेष-चिन्मात्रं ब्रह्मैव परमार्थो
ऽन्यत् सर्वं तस्मिन् परिकल्पितं मिथ्याभूतम्

इति वाक्याद्
वस्तु-याथात्म्य-ज्ञानोत्पत्तेः,
तावतैव बन्ध-निवृत्तेश् च। …
यथा पौरुषेयाद् अप्य् आप्त-वाक्याच्
छुक्तिका-रजतादि-भ्रान्तिर् ब्राह्मणस्य शूद्रादेर् अपि निवर्तते,
तद्वद् एव शूद्रस्यापि वेद-वित्-सम्प्रदायागत-वाक्याद्
वस्तु-याथात्म्य-ज्ञानेन जगद्-भ्रम-निवृत्तिर् अपि भविष्यति ॥

निर्विशेषता

निर्विशेषो वस्तु न किञ्चिद् अस्ति।
बौद्धा एवम् अमन्यन्त - प्रथम-क्षणे निर्विशेषं वस्तु गृह्यते, तद्-अनन्तरं विशेषा इति। किञ्च तद् अप्रामाणिकं कल्पनम्।
निर्विशेषं ज्ञानं न भवितुम् अर्हत्य् एव।

ब्रह्म निराकार इति न क्वाप्य् उल्लेखो ऽस्तीति,
तस्य शब्दस्य प्रयोग एव नास्तीति वाल्लभानाम् पूर्णानन्दार्यः।

पाञ्चरात्र-तिरस्कारे ऽन्यायः

(Data errors listed separately.)

sankarShaNa-jIvotpatti?

See elsewhere - अत्र

विप्रतिषेधाः

Hasn’t applied “principle of charity”, and descended into charlatanry of focusing on what was said rather than what was meant.

विप्रतिषेधश् च +अस्मिन् शास्त्रे बहुविध उपलभ्यते —
गुण-गुणित्व-कल्पनादि-लक्षणः।
ज्ञानैश्वर्य-शक्ति-बल-वीर्य-तेजांसि गुणाः,
आत्मान एवैते, भगवन्तो वासुदेवा इत्य्-आदि-दर्शनात्।

इति भणति। तत्राह यामुन आगम-प्रामाण्ये -

न्यायानुग्रह-रहितानां तु वचसां
न क्वचिद् अपि परिनिश्चायकत्वम्,
यथा ऽह

(पदजातं श्रुतं सर्वं
स्मारितानन्वितार्धकम् । )
न्याय-संपादित-व्यक्ति
पश्चाद्-वाक्यार्थ-बोधकम्॥

Bellamkonda Ramaraya

Given this:

नादत्ते कस्यचित् पापं
न चैव सुकृतं विभुः ।
अज्ञानेनावृतं ज्ञानं
तेन मुह्यन्ति जन्तवः ॥ 15॥

ज्ञानेन तु तद् अज्ञानं
येषां नाशितम् आत्मनः । तेषाम् आदित्यवज् ज्ञानं
प्रकाशयति तत्-परम् ॥ 16॥

he comments -

यत्तु रामानुजः –

तेषाम् इति विनष्टाज्ञानानां बहुत्वाभिधानाद् आत्म–स्व-रूप–बहुत्वम् …
आदित्य-दृष्टान्तेन च प्रभा-प्रभावतोर् इव ज्ञातृ-ज्ञानयोर् अवस्थानम्
आत्मनो ज्ञानधर्मवत्त्वं च प्रतिपादितम्

इति,
तत् तुच्छम् —
‘तेन मुह्यन्ति जन्तव’ इति पूर्वश्लोकोक्त-जन्तूनाम् इह तत्-पदेन परामर्शात् ।
जन्तवश्च भूतानि प्राणिन एव, न त्वात्मा, आत्मनो जन्तुत्वासम्भवात्।

नष्टाज्ञानास् तर्हि जन्तवस् तत्-पदेनोक्ताः।
अत एव रामानुजेन “न चेदं बहुत्वम् उपाधिकृतं - विनष्टाज्ञानानाम् उपाधिगन्धाभावात्।” इति स्पष्टम् उक्तम्।
रामानुजवचनोद्धरणे कुटिलो रामरायस् तद् वाक्यम् अनुल्लेख्य,
परिसरे वर्तमाने वाक्यखण्डे गृहीत्वा तिरस् करोति।
अतोऽयं वञ्चनम् अस्त्य् एव।