Introduction
- A great deal of importance is seen among hindus for tradition - especially formal pedigree in terms of a chain of guru-shiShya relationships.
- Given that the shAstra-s available to us are always incomplete, and possibly corrupted and changed to various degrees (see “Holy Books”), one might expect the behavior of shiShTa-s (role-models) to demonstrate various components of the hindu way.
Limitation
श्रुतेः, स्मृतीनां च बलीयस्त्वम्, आन्तरिक-तारतम्यं च अन्यत्रोक्तम् ।
स्रोतः
आचाराख्यायिका इतिहास-पुराणेष्व्, आगमेष्व्, ऐतिह्येषु वोक्तास् स्युः,
शिष्टाचारेषु वा साक्षात्-कृताः।
पामराणां शिष्टाचार एवानुकर्तुं सुलभतमः।
विकल्पय् आप्त-परिगृहीतता
ग्रन्था अपि वस्तुतो निश्चप्रच-शिष्टाचार-सूचका एवेति युक्तं गृहीतुम्।
शास्त्राभिमतेषु विकल्पेषु, स्वाप्त-चितं परिगृह्यतरम् ऊचुः।
भगवद्गुणदर्पणे पराशरभट्टः -
युधिष्ठिरः शान्तनवं
पुनर् एवाभ्यभाषत
इत्येतद्-व्याख्याने
पुनरेव अभ्यभाषत - पुनश् च पप्रच्छ;
पुनःपृच्छा च भीष्मेण आत्मनीनतया स्वीकृतमतं ज्ञातुम् -
“को धर्मः सर्वधर्माणां भवतः परमो मतः ?” इति अनन्तरोक्तेः ।
तच् च सद्-आचार-प्रावण्यात् ।सन्तो ह्य् आचार्य-निष्ठाम् अन्विष्य तद्-रुचि-परिगृहीतम् एव तत्त्वं हितं च रोचयन्ते।
न तु प्रामाणिकत्व-मात्रेण ॥ 1 ॥
एतद् उल्लिख्य
इति प्रामाणिकस्याप्य् आचार्यापरिगृहीतस्य सद्भिर् अग्राह्यत्वम् उक्तम् ।
इति +आह्निकार्थप्रकाशिकायाम् “अग्राह्यत्वम्” इति वचनम् अतिशयोक्तिमात्रम् - पराशरभट्टेन ग्राह्यतरत्वम् उक्तम्।
Challenges
- One’s shiShTa may be another’s non-shiShTa. Examples:
- southern brAhmaNa-s violating sApiNDya prohibitions in marriage are rejected as a valid source of dharma by northerners.
- One can never really tell if some traditional practice or non-practice originated from some respectable lost authority (sage or text) or from weakness / laxity at some point in time.
- It can be hard to tell exactly how role-models of the (distant) past behaved or thought.
- See discussion under “history”.
History & Hagiography
If a history or hagiography is not contemporary, it is suspect. The farther removed the composition from the supposed events, the further it should be suspected.