०९

च॒त्वारो॒ दोषाः॒ प्रह॑रन्ति॒ यस्य सर्व॑स्य गो॒प्त्रे सुर॑साय॒ धाम्ने᳚ ।
सोम॑स्य पु॒ण्यं रयिमत्प्र॒वृद्ध्यै॒ स्वाहाा᳚ ॥९.१॥

वक्षो॑वस॒त्यस्य॒ वरांा᳚ वरि॒ष्ठं वाक॑न्दधा॒ना ववृ॑धे स॒मस्तम् ।
तस्मै॑ वरि॒ष्ठाय॒ वर॑प्रवृद्ध्यै॒ स्वाहाा᳚ ॥९.२॥

अ॒णोरणी॑यान् मह॒तो मही॑या ना॒त्मा गुहा॑यां॒ निहि॑तोऽस्य ज॒न्तोः ।
तम॑क्रतुं पश्यति वीतशो॒को धातुः प्र॒सादाा᳚न्महि॒मान॑ मीश॒ग्ꣳ स्वाहा᳚ ॥९.३॥

विष्णु॒र्व॑रिष्ठो वर॑दान मु॒ख्यो यो वि॑श्वऋ॒षीन् द्याय॑न्नकु॒र्वन् ।
विश्वं॒ हि॑ ईष॒द् व्यद॑धत्त॒ मत्र॒ तद्द्विष्ण॑वे याः प्रभविष्ण॑वेया अ॒मितं॑ भरत्रे॒ स्वाहा᳚ ॥९.४॥

अब्जो॑ऽजुष॒न्तः प्रप॑तत्प॒तन्तः॑ पूं॒ पूपु॑ष॒न्तः पुन॑र्यः प्र॒वाळः॑ ।
कं कं॑ ङ्कं जनि॒त्रे सम॑तेजसन्ते॒ स्वाहाा᳚ ॥९.५॥

मामाा᳚त्मगु॒प्तां वह॑तेस्म भूत्यै॒ तां राजिम॒न्तां सु॒धूर्धूर॑ यन्तीम् । धू॒र॑सि धृ॒वाय॒ स्वाहा᳚ ॥

यं चि॑न्तय॒न्तो नि॒गमा᳚न्तरू॒पं यं वि॑श्वरू॒पं प॒रमा᳚त्म रू॒पम् ।
तं वि॑न्दमा॒नां सक॑लं व्र॒जन्तीं॒ तं दे॑वमु॒ख्यं सु॒रतं॑ भवाय॒ स्वाहा᳚ ॥९.७॥

असुरश्रीहरिः

पु॒ण्याञ्च॒ पुण्यः॒ पुरु॑षे पुर॒ग्रे तां रा॑जिम॒न्तां निशि॑ चोदि॒ताना᳚म् ।
विद॑धाति॒ पुष्ट्यै॑ ह॒रन्प॑राय॒ स्वाहा᳚ ॥९.८॥

ऐश्वर्यप्रदः

सो नो॑ भू॒तो यो वा॑ऽमृता॒ऽत्मा सु॒पु॒ष्टिमस्म॒त्पित॑रं प॒वित्र᳚म् ।
सोनो᳚ऽस्तु॒ भूत्यै॒ कम॒लाव॑राय॒ स्वाहा᳚ ॥९.९॥

कमात्मा

स॒त्वे॒व॒ नि॒त्यं सक॑लास्समू॒र्तय॒स्सुर॑ता स्त्व॒नन्ताा᳚: ।
ते बी॑जयन्तो॒ विय॑ति क्ष॒याणां॒ तत्॑ तत्सवि॒त्रे हर॑ते पराय॒ स्वाहाा᳚ ॥९.१०॥

सन्ते॒ स्वाहा॑ । हराय॒ स्वाहाा᳚ ॥