०१

अक्षय्यं ह वै चातुर्मास्ययाजिनः सुकृतं भवति १

फाल्गुन्यां पौर्णमास्यां चैत्र्यां वा वैश्वदेवेन यजते २

पूर्वस्मिन्पर्वणि पञ्चहोतारं मनसानुद्रुत्याहवनीये सग्रहं हुत्वान्वारम्भणीयामिष्टिं निर्वपति वैश्वानरं द्वादशकपालं पार्जन्यं च चरुम् ३

वैश्वानरो न ऊत्या पृष्टो दिवीति वैश्वानरस्य याज्यानुवाक्ये । पर्जन्याय प्रगायत दिवस्पुत्राय मीढुषे । स नो यवसमिच्छतु । अच्छा वद तवसं गीर्भिराभिः स्तुहि पर्जन्यं नमसाविवास । कनिक्रदद्वृषभो जीरदानू रेतो दधात्वोषधीषु गर्भमिति पार्जन्यस्य । हिरण्य वैश्वानरे ददाति धेनुं पार्जन्ये । सिद्धमिष्टिः सन्तिष्ठते ४

प्राचीनप्रवणे वैश्वदेवेन यजते ५

पशुबन्धवद्गार्हपत्यादग्निं प्रणयन्नोद्यतहोमं जुहोति ६

ऊर्णावन्तं प्रथमः सीद योनिमिति होतुरभिज्ञायाहवनीयायतन ऊर्णास्तुकां निधाय तस्यामग्निं प्रतिष्ठापयति ७

नानुत्तरवेदिके पाशुकं प्रणयनं विद्यत इत्यपरम् ८

अग्नीनन्वाधाय शाखामाहृत्य वैश्वदेव्या आमिक्षाया वत्सानपाकरोति ९

प्रसूमयं बर्हिः प्रस्तरश्च १०

त्रेधा सन्नद्धं पुनरेकधा ११

तस्मिन्मन्त्रः १२

तथेध्मः १३

त्रयोविंशतिदारुः १४

त्रीन्कलापान्सन्नह्यैकधा पुनः सन्नह्यति १५

पूर्ववद्वैश्वदेव्याः सायन्दोहं दोहयति १६