२९

“इदं श्रेयोऽवसानं यदागां, स्योने मे द्यावापृथिवी अभूताम् ।
अनमीवाः प्रदिशः सन्तु मह्यम्, गोमद्धनवद् अश्ववत् पुरुषवद् धिरण्यवत् सुवीरवत् स्वाहे"त्यवसिते +++(प्रयाणे)+++ जुहोति +++(आहवनीये)+++१

नानिष्ट्वाग्रयणेनाहिताग्निर्नवस्याश्नीयात् २

व्रीहीणां यवानां श्यामाकानामित्यग्रपाकस्य यजेत ३

अमावास्यायां पौर्णमास्यां वा ४

आमावास्यं तन्त्रम् ५

सप्तदश सामिधेन्यः ६

निर्वपणकाल आग्नेयमष्टाकपालं निर्वपति पुराणानां व्रीहीणाम् ७

यथा दान्तेनादान्तं संयुनक्ति तादृक्तदिति विज्ञायते ८

येन यज्ञेनेर्त्सेत्कुर्यादेव तत्राग्नेयमष्टाकपालमिति विज्ञायते ९

नवानामितराण्यैन्द्राग्नं द्वादशकपालमाग्नेन्द्रं वा वैश्वदेवं पयसि चरुं सौम्यं श्यामाकं चरुं द्यावापृथिव्यमेककपालम् १०

पुरस्तात्सौम्याद्द्यावापृथिव्यमेके समामनन्ति ११

निरुप्तं हविरुपसन्नमप्रोक्षितं भवति । अथ पञ्चाज्यानीर्जुहोति शतायुधाय शतवीर्यायेति १२

पुरस्ताद्वा स्विष्टकृतः १३

प्रोक्षादि कर्म प्रतिपद्यते १४

एकमुलूखलं मुसलं प्रतिबीजं वा १५

सर्वेषु हविष्कृदवहननमन्त्रः १६

तुषोपवपनम् १७

उत्तममोप्य वाचं विसृजते १८

एषोऽन्येषां नानाबीजानां समवेतानां कल्पः १९

अलङ्करणकाल आज्येनैककपालमभिपूरयति २०

आविःपृष्ठं वा कृत्वासादयति २१

प्रचरणकाल उद्धृत्य बर्हिषदं कृत्वा जुह्वामुपस्तीर्याधायाशयमन्वानीयाभिघार्योपांशु प्रचरति २२