११

अमावास्यायां +++(क्रियायां - कर्मसूचकोऽत्र प्रयोगः)+++ रात्र्यां स्वयं यजमानो यवाग्वा+++(=यवपिष्टजलपाकेन)+++ ऽऽग्निहोत्रं जुहोत्य् अग्निहोत्रोच्छेषणम् आतञ्चनार्थं+++(=घनीभावाय)+++ निदधाति १

नास्यैतां रात्रिं कुमाराश् चन+++(=अपि)+++ पयसो लभन्ते २

हुते सायम् अग्निहोत्रे सायन्दोहं दोहयति ३

अग्नीन् परिस्तीर्याग्निम् अग्नी वा सांनाय्यपात्राणि प्रक्षाल्योत्तरेण गार्हपत्यं दर्भान् संस्तीर्य द्वन्द्वं न्युञ्चि प्रयुनक्ति ४

कुम्भीं, शाखापवित्रम् +++(=दर्भत्रयसहिता शलाका)+++, अभिधानीं+++(=वत्सबन्धनरज्जुः)+++ निदाने +++(=गोपृष्ठपादबन्धनरज्जुः)+++, दारुपात्रं, दोहनम्, अयस्पात्रं दारुपात्रं वापिधानार्थम्, अग्निहोत्रहवनीम्, उपवेषं +++(=अग्नौ अपसारणार्थं प्रयुज्यमानं)+++ च ५

समाव् अप्रच्छिन्नाग्रौ दर्भौ प्रादेशमात्रौ पवित्रे कुरुते ६

“पवित्रे स्थो, वैष्णवी वायुर् वां मनसा पुनात्वि"ति तृणं काष्ठं वान्तर्धाय छिनत्ति ७

न नखेन ८

“विष्णोर् मनसा पूते स्थ” इत्यद्भिरनुमृज्य

पवित्रान्तर्हितायाम् अग्निहोत्रहवण्याम् अप आनीयोदगग्राभ्यां पवित्राभ्यां प्रोक्षणीर् उत्पुनाति - “देवो वः सवितोत्पुनात्वि"ति प्रथमम् । “अच्छिद्रेण पवित्रेणे"ति द्वितीयम् । “वसोः सूर्यस्य रश्मिभिरि"ति तृतीयम् ९

“आपो देवीर् अग्रे पुव” इत्यभिमन्त्र्य

उत्तानानि पात्राणि पर्यावर्त्य
“शुन्धध्वं दैव्याय कर्मण” इति त्रिः प्रोक्ष्य
+++(प्रश्चात् प्रयोगाय)+++ प्रज्ञाते पवित्रे निदधाति ।

“आपो देवीः शुद्धा स्थेमा पात्राणि शुन्धत ।
उपातङ्क्याय देवानां पर्णवल्कमुत शुन्धत ।
देवेन सवित्रोत्पूता वसोः सूर्यस्य रश्मिभिः ।
गां दोहपवित्रे रज्जुं सर्वा पात्राणि शुन्धते"ति प्रोक्ष्यमाणान्य् अभिमन्त्र्य
“एता आचरन्ति मधुमद् दुहानाः
प्रजावतीर्यशसो विश्वरूपाः ।
बह्वीर् भवन्तीर् उपजायमाना
इह व इन्द्रो रमयतु गाव” इति गा +++(गोष्ठाद् विहारसमीपम्)+++ आयतीः प्रतीक्षते यजमानः १०