०४ द्वात्रिंश-रात्रः

प्र॒जाप॑तिस् सुव॒र्गल्ँ लो॒कम् ऐ॑त् ।
तन् दे॒वा येन॑ येन॒ छन्द॒सा ऽनु॒प्रायु॑ञ्जत॒, तेन॒ नाप्नु॑वन् ।
त ए॒ता द्वात्रिँ॑शतँ॒ रात्री॑र् अपश्यन् ।
द्वात्रिँ॑शद्-अक्षरा ऽनु॒ष्टुक् ।
आनु॑ष्टुभᳶ प्र॒जाप॑तिः ।
स्वेनै॒व छन्द॑सा प्र॒जाप॑तिम् आ॒प्त्वा
ऽभ्या॒रुह्य॑ सुव॒र्गल्ँ लो॒कम् आ॑यन् ।

य ए॒वव्ँ वि॒द्वाँस॑ ए॒ता आस॑ते॒ -
द्वात्रिँ॑शद् ए॒ताः, द्वात्रिँ॑शद् अक्षरा ऽनु॒ष्टुक्, आनु॑ष्टुभᳶ प्र॒जाप॑तिः, स्वेनै॒व छन्द॑सा प्र॒जाप॑तिम् आ॒प्त्वा श्रिय॑ङ् गच्छन्ति [15]।
श्रीर् हि म॑नु॒ष्य॑स्य सुव॒र्गो लो॒कः ।
द्वात्रिँ॑शद् ए॒ताः ।

द्वात्रिँ॑शद् अक्षरा ऽनु॒ष्टुक् । वाग् अ॑नु॒ष्टुप्।
सर्वा॑म् ए॒व वाच॑म् आप्नुवन्ति ।
सर्वे॑ वा॒चो व॑दि॒तारो॑ भवन्ति । सर्वे॒ हि श्रिय॒ङ् गच्छ॑न्ति ।

अ॒भि॒पू॒र्वन् +++(नव)+++ त्र्य॒हा भ॑वन्ति ।
अ॒भि॒पू॒र्वमे॒व सु॑व॒र्गल्ँ लो॒कम् अ॒भ्यारो॑हन्ति ।

परा॑ञ्चो॒ वा ए॒ते सु॑व॒र्गल्ँ लो॒कम् अ॒भ्यारो॑हन्ति, ये परा॑चस् त्र्य॒हान् उ॑प॒यन्ति॑ ।

प्र॒त्यङ् त्र्य॒हो भ॑वति॒ प्र॒त्यव॑रूढ्या॒ , अथो॒ प्रति॑ष्ठित्यै ।
उ॒भयो॑र् लो॒कयो॑र् ऋ॒द्ध्वा + उत्ति॑ष्ठन्ति ।

द्वात्रिँ॑शद् ए॒ताः । तासाय्ँ॒ यास् त्रिँ॒शत् - त्रिँ॒शद् अ॑क्षरा वि॒राड्, अन्नव्ँ॑ वि॒राट्।
वि॒राजा + ए॒वान्नाद्य॒म् अव॑रुन्धते ।
ये द्वे - अ॑होरा॒त्रे ए॒व ते। उ॒भाभ्याँ॑ रू॒पाभ्याँ॑ सुव॒र्गल्ँ लो॒कय्ँ य॑न्ति ।
अ॒ति॒रा॒त्राव् अ॒भितो॑ भवत॒ᳶ परि॑गृहीत्यै ॥ [17]