अथैकपञ्चाशोऽनुवाकः।
मा छि॑दो मृत्यो॒ मा व॑धी॒र्मा मे॒ बलं विवृ॑हो॒ मा प्रमो॑षीः। प्र॒जां मा मे॑ रीरिष॒ आयु॑रुग्र नृ॒चक्ष॑सं त्वा ह॒विषा॑ विधेम॥ इति कृष्णयजुर्वेदीयतैत्तिरीयारण्यकदशमप्रपाठके नारायणोपनिषद्ये- कपञ्चाशोऽनुवाकः॥५१॥ मेति। हे मृत्यो हे उग्र क्रूर त्वमस्म*त्संबुद्धिं मा छिदो मा विच्छेदय। अस्मत्सत्कर्मानुष्ठानं मा वधीर्मा हिंसय। मे मम शारीरं बलं मा विवृहो मा पीडय। अस्मदीयपरलोकसाधनं मा प्रमोषीर्मा चोरव। मे प्रजामायुश्च मा
- सम्यग्बुद्धिं सम्यग्बोधमिति यावत्।
१ घ. ६७। २ घ. ६८।
[[868]]
परिशिष्टत्वेन संगृहीतः - [अनु॰५२-५३]
रीरिषो मा हिंसय। तदर्थ त्वा त्वां हविषा हिवष्प्रदानैर्विधेम परिचरेम। त्वा कथंभूतम्। नृन्प्राणिनश्चष्टे पुण्यपापरीक्षायै पश्यतीति नृचक्षास्तं नृचक्षसम्॥
इति कृष्णयजुर्वेदीयतैत्तिरीयारण्यकदशमप्रपाठके नारायणीयापरनामधेययुक्तायां याज्ञिक्यामुपनिषदि भाष्य एकपञ्चाशोऽनुवाकः॥५१॥