पद-क्रमादि-पाठाः

शिक्षा-क्रमः

संहिता, पदपाठः, क्रमपाठः इति प्रकृतिपाठान् इच्छन्ति साम्प्रदायिकाः।
मत्तूरादिस्थास् तु घनपाठाद्य् अवगणयन्त्य् अपि।
केचनान्ध्रकास् तु संहिताद्य् उपेक्ष्य साक्षाद् घनपाठम् एव शिक्षन्ति।

पद-पाठः

स्वराः

यत्र तिङन्तानां स्वरनिघातः संहितायाम्,
तत्र पदपाठेऽप्य् अनुदात्तता; अन्यत्र तु सोदात्तता।

सन्धिः

यत्र सन्धिर् निषिद्धा विशिष्य, तत्र पदपाठे विशिष्य द्येत्यते। यथा द्विवचने - ए॒ते इति॑ । ते इति॑ (“ते ए॑नम् अ॒भि सम॑नह्येताम्”)।

सांहितिक-दीर्घ-स्वरा उपेक्ष्योच्यन्ते, यथा -

स य॑ज्ञ-वेश॒सङ् कृ॒त्वा प्रा॒सहा॒ सोम॑म् अपिबत् ।

इति वाक्ये पदपाठः -

प्रा॒सहेति॑ प्र-सहा॑ ।

अभीषहा इत्यपि।

समासः

भुव॑नस्य-पते॒ इत्य् अलुक्-समासे स्थिते पदपाठे पृथग् एव दर्श्यते - भुव॑नस्य । प॒ते॒ ।
एवम् - सद॑सः । पत॑ये ।

उपलब्धिः

संहिताया आत्रेयेण कृत इति श्रूयते।

some Telugu taittirīyas initiated the process of inferring pada, krama and vikṛti for select portions of taittirīya brāhmaṇa/āraṇyaka a while ago. …. There is no unique, ṛṣi given split. sāyaṇa and bhaṭṭabhāskara have differences in splits, for instance, in “ambhasyapāre” (ambhasi + apāre vs ambhasya pāre)…

yajamāna inadequacies have necessitated the need to use an inferred pada pāṭha for mantras present outside taittirīya saṃhitā, for gṛhya karmās. You can find such instances in the āpastama prayoga manuala of Aṇṇa & Rāmamūrti Śāstrigaḷ (published by Saraswati Mahal)

– aniruddhaH