११

भूः स्वाहा ॥म्स्_४,९।११॥

मा नो घर्म व्यथितो विव्यधीन् मा न आयुः परम् अवरं मानदोनैः ।
मो ष्वत्वम् अस्मान् तराधान् मा रुद्रियासो अभि गुल्बधानः ॥

मा नः क्रतुभिर् हीडिषेभिर् अस्मद्द्विषः सुनीथो मा परा दैः ।
मा नो अग्निं निरृतिर् मा न आष्टान् मा नो द्यावापृथिवी हीडिषेथाम् ॥

उता नो मित्रावरुणा इहागतं मन्मा दीध्याना उता नः सखाया ।
आदित्यानां प्रसृतिर् हेतिर् उग्रा शरा वाष्टाद् धविषा वार्णः ॥

विधुं दद्राणं समने बहूनां युवानं सन्तं पलितो जगार ।
देवस्य पश्य काव्यं महित्वाद्या ममार सह्यः समानः ॥
जगार : फ़्न् प्। एद्।: जगाद।

जरि चेतीद् अभिशिषः पुरा चकृभ्या आतृद ।
सन्धाता सन्धिर् मघवा पुरुवसुर् निष्कर्ता विह्रुतं पुनः ॥

उद् उ तिष्ठ स्वध्वर ऊर्ध्व ऊ षु ण इत्य् एके ॥
स्वध्वरस् : फ़्न् पद। एद्।: ॥। स्वध्वर ऊर्ध्व ॥।

पुनर् ऊर्जा सह रय्येत्य् एके ॥

उद् उ त्यं चित्रम् इत्य् एके ॥

भूः स्वाहा ॥

भुवः स्वाहा ॥

स्वः स्वाहा ॥