२१

इति तृतीयकाण्डे द्वादशः प्रपाठकः ॥म्स्_३,१२।२१॥

ऊर्ध्वाम् एनाम् उञ्श्रापय गिरौ भारं हरन्न् इव ।
अथास्या मध्यम् एधतां शीते वाते पुनन्न् इव ॥

यासकौ शकुन्तिकाहलग् इति वञ्चति ।
आहतं पसो निचल्चलीति ॥

माता च ते पिता च ते ऽग्रं वृक्षस्य रोहतः ।
प्रतिलामीति ते पिता ॥

यद् धरिणो यवम् अत्ति न पुष्टं पशु मन्यते ।
शूद्रा यद् अर्यजारा न पोषाय धनायति ॥