तां विश्वैर् देवैर् ऋतुभिः संविदानः प्रजापतिर् विश्वकर्मा विमुञ्चतु ॥म्स्_२,७।११॥
असुन्वन्तम् अयजमानम् इछ स्तेनस्येत्याम् अन्विहि तस्करस्य ।
अन्यम् अस्मद् इछ सा त इत्या नमो देवि निरृते तुभ्यम् अस्तु ॥
नमः सु ते निरृते तिग्मतेजो ऽयस्मयं विचृता बन्धम् एतम् ।
यमेन त्वं यम्या संविदानोत्तमे नाके अधि रोहयैनम् ॥
यद् अद्य ते ॥
यं ते देवी निरृतिर् आबबन्ध पाशं ग्रीवास्व् अविचर्त्यम् ।
तं ते विष्याम्य् आयुषो नु मध्ये ऽथा जीवः पितुम् अद्धि प्रमुक्तः ॥
यद् अस्य पारे रजसो महश् चित्रं ज्योतिर् अजायत ।
तन् नः पर्षद् अति द्विषो ऽग्ने वैश्वानर ॥ स्वाहा भूत्यै नमः ॥
निवेशनः सङ्गमनो वसूनां विश्वा रूपाण्य् अभिचष्टे शचीभिः ।
देव इव सविता सत्यधर्मेन्द्रो न तस्थौ समरे पथीनाम् ॥
येन देवा ज्योतिषोर्ध्वा उदायन् येनादित्या वसवो येन रुद्राः ।
येनाङ्गिरसो महिमानम् आनशुस् तेन यन्तु यजमानाः स्वस्ति ॥
पूषा युनक्तु सविता युनक्तु बृहस्पतिर् वो युनक्तु ।
अग्नेस् तेजसा सूर्यस्य वर्चसा ॥
सीरा युञ्जन्ति कवयो युगा वि तन्वते पृथक् ।
धीरा देवेषु सुम्नया ॥
युनक्त सीरा वि युगा तनोत कृते योनौ वपतेह बीजम् ।
गिरा च श्रुष्टिः सभरा असन् नो नेदीया इत् सृण्यः पक्वम् आयत् ॥
लाङ्गलं पवीरवं सुशेवं सोमपित्सरु ।
उद् इद् वपतु गाम् अविं प्रस्थावद् रथवाहनं प्रफर्व्यं च पीवरीम् ॥
शुनं सुफाला वितुदन्तु भूमिं शुनं कीनाशो अभ्येतु वाहैः ।
शुनासीरा हविषा तोशमाना सुपिप्पला ओषधीः कर्तनास्मे ॥
शुनासीरा : फ़्न् एमेन्देद्। एद्।: शनासीरा
शुनं नरो लाङ्गलेनानडुद्भिर् भगः फालैः सीरपतिर् मरुद्भिः ।
पर्जन्यो बिजम् ईरयानो धिनोतु शुनासीरा कृणुतं धान्यं नः ॥
शुनासीरा प्रकृषतं कृणुतं धान्यं बहु ।
भूमिर् इयम् ऋत्वियवती तां फाला उपजिघ्नतु ॥
घृतेन सीता मधुना समज्यतां विश्वैर् देवैर् अनुमता मरुद्भिः ।
ऊर्जो भागं मधुमत् पिन्वमानास्मान्त् सीते पयसाभ्याववृत्स्व ॥
उद् योजनम् अन्तर्यामम् ईषां खृगल्यं शवम् ।
अष्ट्रां ताडं प्रतीनाहा उभे मण्डूक्यौ युजे ॥
उदस्थाद् गोजिद् अश्वजिद् धिरण्यजित् सूनृतया परीवृतः ।
एकचक्रेण सविता रथेनोर्जो भागं पृथिव्या यात्य् आपृणन् ॥
इमाम् इन्द्र हस्तच्युतिं सच्युतिं जघनच्युतिम् ।
ससूतिम् इन्द्र सग्धितिम् ऊर्जं सपीतिम् उत्कृषे ॥
उष्टारयोः पील्वयोर् अथो आबन्धनीययोः ।
सर्वेषां विद्म वो नाम वाहाः कीलालपेशसः ॥
विमुच्यध्वम् अघ्न्या देवयाना अतारिष्ट तमसस् पारम् अस्य ।