मूलम् - २।२।१
॥ द्वीतीयाध्याये द्वितीयवल्ली ॥
हरिः ओम् ||
पुरमेकादशद्वारमजस्यावक्रचेतसः ।
अनुष्ठाय न शोचति विमुक्तश्च विमुच्यते ॥ एतद्वै तत् ॥ १
कीऴे सॊल्लप्पट्ट विषयमे इन्दवल्लियिल् प्रबञ्जिक्कप्पडुगिऩ्ऱदु। ऒरे आत्मा सगल सेदनासेदन वस्तुक्कळुक्कुम् अन्दरात्मावाग इरुन्दुगॊण्डिरुक्किऱदु ऎऩ्बदु मिगवुम् तुर्प्पोद मऩ्ऱो?
१। इन्द मन्द्रत्तिल् मुक्तात्म स्वरूबमुम् परमात्मा वैये आत्मावाग उडैत्तायिरुक्किऱदु ऎऩ्बदु विषयम्। पत्त तशैयिल् आत्मा इरुक्कुम् शरीरत्तै ऒरु पत्त नमागवुम् अदिलुळ्ळ आत्मावै अदऩ् ईश्वरऩागवुम् पेसि अवऩाल् अदु नऩ्ऱाग अऱियप्पडत्तक्कदु ऎऩ्बदै निरूबिक्किऱार्।
(प-रै।) अजस्य - पिऱप्पऱ्ऱुम्, अवक्रचेतसः - रुजूवाऩ पुत्तियै उडैयदुमाऩ (विवेगियाऩ], [आत्मनः - आत्मावुक्कु], एकादशद्वारम् - पदिऩोरु त्वारङ्गळैयुडैय (शरीरमाऩदु), पुरम् - पत्तनमागिऱदु [अदावदु - पत्तनत्तिऩ् सॊन्दक्कारऩुक्कु अन्दप् पत्तनम् ऎप्पडि नऩ्ऱाग विवेसित्तु अऱियप्पडवेण् डियदो, अप्पडिये आत्मावुक्कु इन्द शरीरम् विवेसित्तु अऱियप्पडत्तगुन्ददु)। अनुष्ठाय - अप्पडि अऱिन्दु, न शोचति - तुक्किक्किऱाऩिल्लै [अदावदु - तेहानुबन्दियाऩ काम क्रोदादिगळाले विडप्पट्टवऩागिऱाऩ्) विमुक्तश्च - अप्पडि काम क्रोदादिगळाल्] विडप्पट्टवऩाय्क् कॊण्डु, विमुच्यते - -(प्रारप्त कर्मानुबवत्तिऩ् मुडिविल् प्रक्रुदि सम्बन्दत्तिलिरुन्दु) विडप्पट्टु मुक्तऩागिऱाऩ्। एतत् - इन्द मन्द्रत्तिल् प्रदिबादिक्कप्पडुम् मुक्तात्म स्वरूबमुम्, तद्वै- अन्दप्परमात्मावैये आत्मावाग उडैयदु।
एकादशद्वारम् - पदिऩोरु त्वारङ्गळावऩः- तलैयिल् एऴु ; त्वारङ्गळ्, नाबियुडऩ्गूडक् कीऴ् नोक्किय त्वारङ्गळ् मूऩ्ऱु ; शिरस्सिल् ऊर्त्वमुगमाऩदु ऒऩ्ऱु ; आगप् पदिऩॊऩ्ऱु। ऒरु पत्तनत्तिऱ्कु ऎप्पडिक् कोट्टै वासल्गळ्, अन्द वासल्गळैक् काप्पाऱ्ऱुबवर्गळ्, अवै यॆल्लावऱ्ऱुक्कुम् अदिष्टादा - आग इम्मादिरि पल उबगरण
सम्बत्तिगळ् उण्डो, अप्पडिये पल उबगरणङ्गळाल् सम्बन्नमाग नमदु शरीरम् इरुक्किऱबडियाल्, इन्द शरीरम् ऒरु पत्तनत्तिऱ्कु समानमागप् पेसप्पडुगिऩ्ऱदु। अन्द शरीरत्तिऩ् स्वरूबत्तिऱ्कुम् तऩक्कुमुळ्ळ विशेषत्तै अऱिन्दु अवऩ् विमोसनत्तै अडै किऱाऩ् ऎऩ्बदु करुत्तु।
मूलम् - २।२।२
हंसश्शुचिषद्वसुरन्तरिक्षसद्धोता वेदिपदतिथिर्दुरोणसत् ।
नृपद्वरसदृतव्द्योमसदब्जा गोजा ऋतजा अद्रिजा ऋतं बृहत् ॥ २ ॥
२। मुक्तात्म स्वरूबम् मात्रम् पगवाऩुक्कु शरीर मॆऩ्बदु इल्लै; जगत्तिल् तॆऩ्बडुम् सगल पदार्त्तङ्गळुम् अवऩुक्कु शरीरम् ऎऩ्बदु इन्द मन्द्रत्तिल् विवरिक्कप्पडुगिऩ्ऱदु।
(प-रै।) ए शुचिषत् - क्रीष्म रुदुविल् इरुक्कुम्बडियाऩ (अदावदु तेजस्वियाग इरुक्कुम्], हंसः - सूर्यऩुम्, अन्तरिक्षसत्-आगाशत्तिल् इरुक्कुम्, वसुः- वायुवुम् वेदिषत्,-यज्ञशालैयिल् इरुक्कुम्, होता- रुत्विक्कुम्, - दुरोणसत्-क्रुहत्तिऱ्कु वन्दिरुक्कुम्, अतिथिः- अदिदियुम्, नृषत्- मनुष्यर्गळुक्कुळ् इरुक्कुम् (प्रत्यगात्मावुम्], वरसत् - तेवर्गळुक्कुळ् इरुक्कुम् (प्रत्यगात्मावुम्], ऋतसत् - सत्य लोगत्तिल् इरुक्कुम् (प्रदयगात्मावुम्], व्योमसत् - परमबदत्तिल् इरुक्कुम् (प्रत्यक्तत्वमुम्), अब्जाः - जलत्तिल् उण्डागुम् जन्दुक्कळुम्, गोजाः - पूमियिल् जूनिक्कुम् जन्दुक्कळुम्, ऋतजाः - यज्ञङ्गळागिऱ कर्मङ्गळिऩ् पलमाग उण्डागुम् स्वर्क्कम् मुदलियवैगळुम् (अदावदु स्वर्क्क लोगत्तिल् इरुक्कुम् जीवऩ्गळुम्), अद्रिजाः मलैगळिल् जनिक्कुम् जन्दुक्कळुम्, (इवैयॆल्लाम्] बृहत् - पॆरिदाऩ (अदावदु - अळवऱ्ऱदाऩ], ऋतम् - सत्यरूबमाऩ प्रह्मत्तैये आत्मावाग उडैयवै।
हंसः - सूर्यऩ्, हन्ति = गच्छति [पोगिऱाऩ्] इति हंसः ऎप् पॊऴुदुम् पोय्क् कॊण्डिरुक्किऱबडियाल् सूर्यऩ् हंसऩॆऩ्ऱु अऴैक्कप्पडुगिऱाऩ्। “शुचि" ऎऩ्बदु क्रीष्म रुदुवुक्कुप् पॆयर्। इन्दप् पदङ्गळॆल्लावऱ्ऱिलुम् तॆऩ्बडुम् ‘सत्’ ऎऩ्बदऩ् व्युत्पत्ति सीदति-वर्तते इरुक्किऱाऩ्) इति सत्’ ऎऩ्बदु ताऩ्।
वसुः - वासयति सर्वान् वाय्वात्मना (वायुवाग इरुन्दुगॊण्डु ऎल्लारैयुम् वसिक्कुम्बडि सॆय्गिऱाऩ्।) -
ऋतजाः - इदऱ्कु मऱ्ऱुमॊरु विदमागप् पॊरुळ् सॊल्वार् कळ्। यज्ञत्तिल् उण्डागुम् जन्दुक्कळ् ऎऩ्ऱु पॊरुळ्बडुत्तुवदु उबबन्नमागमाट्टादागैयाल्, ऎदु ऎदु पहुगालम् स्तायियाग इरुक्किऱदो अददु ‘रुदम्’ ऎऩ्बदैप् पॊरुळाग ऎडुत्तुक् कॊण्डु आगासम् सिरगाल स्तायियाऩदाल् अदै ‘रुदम्’ ऎऩ्ऱु सॊल्लि, ’ ऋतजाः’ ऎऩ्बदऱ्कु ‘आगायत्तिल् उण्डागुम् जन्दुक्कळ्’ ऎऩ्ऱु पॊरुळ्बडुत्तक्कूडुम्।
मूलम् - २।२।३
ऊर्ध्वं प्राणमुन्नयत्यपानं प्रत्यगस्यति ।
मध्ये वामनमासीनं विश्वेदेवा उपासते ॥ ३ ॥
३। कीऴ् उदाहरिक्कप्पट्ट वस्तुक्कळ् प्रबञ्जत्तिलुळ्ळ सगल वस्तुक्कळुक्कुम् उबलक्षणम्, अप्पडि सगल वस्तुक्कळिडत्तिलुम् परमात्मा आत्मावाग इरुक्किऱाऩ् ऎऩ्बदऱ्कुच् चिऱ्सिल लिङ्गङ्गळ् सॊल्लप्पडुगिऩ्ऱऩ।
[प रै।) [ऎल्लारुडैय ह्रुदयत्तिल् इरुक्कुम् परमात्मा) प्राणम्- - प्राणवायुवै, , ऊर्ध्वम् - मेल् मुगमाग, - , उन्नयति - उयरच् चॆलुत्तुगिऱाऩ्; अपानम् - अबानमॆऩ्ऱु सॊल्लप्पडुम् मऱ्ऱॊरु वायुवै प्रत्यक् -, -कीऴ्मुगमाग, अस्यति - तळ्ळुगिऱाऩ्।(इव्वाऱु व्याबारङ्गळैच् चॆय्दुगॊण्डु] मध्ये - नडुविल् (अदावदु - ह्रुदयत्तिऩ् नडुविल्), आसीनम् - इरुक्कुम्, वामनम् - (ऎल्लारालुम्) पूजिक्कत् तगुन्दवऩाऩ (अन्दप् परमात्मावै,) विश्वेदेवाः- सत्व प्रक्रुदियायिरुक्कुम् ऎल्ला जऩङ्गळुम्, उपासते-उबासिक्किऱार्गळ्।
तेहत्तिल् सञ्जरिक्कुम् वायुवाऩदु जडमाऩ वस्तु ;
स्वयमाग ऒरु व्याबारत्तैच् चॆय्वदऱ्कु अशक्तम्। आगैयाल् स्वदन्द्रऩाऩ ऒरु सेदनऩ् अदै अदिष्टानम् सॆय्दुगॊण्डु अदै अन्द व्याबारङ्गळिल् प्रवर्त्तिप्पिक्क वेण्डुम् अन्द। स्वदन्द्र सेदनऩ् ऎल्लारुडैय ह्रुदयत्तिल् इरुक्कुम् परमात्वावे। सात्विगर्गळे अवऩै अऱिन्दु उबासिक्किऱार्गळ्।
वामनम् - इदऱ्कु ‘ह्रस्वमाऩ आक्रुदियै उडैयवऩ्’ ऎऩ्ऱुम् पॊरुळ् कूऱलाम्। अङ्गुष्टमात्रऩाग ह्रुदयत्तिल् वशिक्किऱबडियाल्, अवऩै वामनऩ् ऎऩ्ऱु पेसक्कूडुमऩ्ऱो?
मूलम् - २।२।४
अस्य विस्रंसमानस्य शरीरस्थस्य देहिनः ।
देहाद्विमुच्यमानस्य किमत्र परिशिष्यते । एतद्वै तत् ॥ ४
४। अप्पडि अदिष्टानम् सॆय्दुगॊण्डिरुक्कुम् परमात् मावै उबासिक्कुम् सात्विगऩुक्कु, शरीरम् त्रुडमाग इरुक्कुम् पॊऴुदो, शरीरम् तळरुम्बॊऴुदो, शरीरम् पोऩ पिऱगो, ऒरु पॊऴुदुम् वेऱु कर्त्तव्यमाऩ विषय मॊऩ्ऱुमिल्लै ऎऩ्ऱु इन्द मन्द्रत्तिल् सॊल्लुगिऱार्।
[प - रै] अस्य देहिन - इन्द उबासगऩुक्कु विस्रंसमानस्य- तळर्च्चियै अडैयुम् तेहत्तै उडैत्तायिरुक्कुम् पॊऴुदो, शरीरस्थस्य च -शरीरत्तिल् तार्ट्यम् इरुक्कुम् पॊऴुदो, देहात् - तेहत्तिलिरुन्दु, विमुच्यमानस्य - विडप्पट्टु मरणम् अडैयुम् पॊऴुदो अत्र - इव्विडत्तिल्, किम् - ऎऩ्ऩ, परिशिष्यते -(सॆय्यप्पडवेण्डियदाग] विञ्जि निऱ्किऱदु? [अवऩाऱ् सॆय्यप्पडवेण्डियदाग वेऱु ऒऩ्ऱुम् अवशिष्टमाग इल्लै ऎऩ्बदु तात्पर्यम्। अदावदु – परमात्मावैच् चरिवर उबासिक्किऱवऩुक्कु स्वरूबाविर्प्पावम् किडैक्क, शरीरम् इरुक्कुम् कालम् पर्यन्दम् विळम्बमे तविर्त्तु, वेऱु अवऩ् सॆय्यवेण्डुवदाऩ कार्यमॊऩ्ऱुमिल्लै) पतद्वैतत्- इन्द उबासगऩुडैय स्वरूबम् अन्दप् परमात्मावैये आत्मावाग उडैयदु।
मूलम् - २।२।५
न प्राणेन नापानेन मर्त्यो जीवति कश्चन ।
इतरेण तु जीवन्ति यस्मिन्नेतावुपाश्रितौ ॥ ५ ॥
५। ‘सर्व प्राणिगळुम् अन्दप् परमात्माविऩ् पलत्तालेये जीविक्किऩ्ऱऩ; अवऩे ऎल्लारुडैय प्राणनत्तिऱ्कुम् हेदु ऎऩ्बदु इदिल् सॊल्लप्पडुगिऱदु।
[प।रै) कश्चन मर्त्यः - ऒरु मनुष्यऩुम्, , प्राणेन न जीवति - प्राणऩाल् जीवित्तिरुक्कविल्लै; नापानेन - अबानत्तालुम् जीवित्तिरुक्क विल्लै ; तु - आऩाल्, यस्मिन् - ऎवऩिडत्तिल् (ऎन्दप् परमात्माविऩिडत्तिल्), एतौ - इवै इरण्डुम् (प्राणम् अबानम् आगिय इवै इरण्डुम्), उपाश्रितौ - आश्रयित्तु निऱ्किऩ्ऱऩवो, [तेन ] इतरेण - अन्द मऱ्ऱॊरु वऩालेये, जीवन्ति - [ऎल्ला मनुष्यर्गळुम्] जीवित्तिरुक्किऱार्गळ्।
प्राणाबानङ्गळ् मुदलियवैगळुडैय जीविदम् ऎन्दप् परमात्मावैच् चार्न्दु निऱ्किऩ्ऱदो, अन्दप् परमात्मावैये सार्न्दु निऱ्किऩ्ऱदु ऎल्लारुडैय जीविदमुम् ऎऩ्बदु करुत्तु।
मूलम् - २।२।६
हन्त त इदं प्रवक्ष्यामि गुह्यं ब्रह्म सनातनम् ।
यथा च मरणं प्राप्य आत्मा भवति गौतम ॥ ६ ॥
६। इन्द मन्द्रत्तिल् ताम् मेऱ्कॊण्डु सॊल्लप् पोगुम् विषयत्तिल् शिष्यऩै अबिमुगमागच् चॆय्दुगॊळ्ळुम् पॊरुट्टु प्ररोसगमागच् चिल वार्त्तैगळैच् चॊल्लुगिऱार्।
[प - रै।) हे गौतम - हे कौदमऩे ! आत्मा- आत्मावाऩदु, मरणं प्राप्य -मरणत्तै अडैन्द पिऱगु [ अदावदु तेहत्तैविट्ट पिऱगु इन्द विडत्तिल् येयं येयं- मुदल् वल्लियिल् २० -वदु मन्द्रम्, ऎऩ्ऩु मिडत्तिऱ् पोल, मरणम्
ऎऩ्ऩुम् पदम् कडैसि तेहम् पोवदैक् कुऱिक्किऩ्ऱदु ऎऩ्बदु आसार्यर्गळिऩ् निर्वाहम्)।
यथा भवति - ऎप्पडि आगिऱाऩ् (अदावदु - ऎऩ्ऩ प्रगारङ्गळुडऩ् कूडिऩवऩाग आगिऱाऩ्), (इति - ऎऩ्ऩुम्), इदं गुह्यं सनातनं व्रह्म - रहस्यमायुम् शाश्वदमायुम् इरुक्कुम् स्वरूबत्तै, ते - उऩक्कु, प्रवक्ष्यामि - सॊल्लुगिऱेऩ्। हन्त - अहो! आच्चर्यम्।
मूलम् - २।२।७
योनिमन्ये प्रपद्यन्ते शरीरत्वाय देहिनः ।
स्थाणुमन्येऽनुसंयन्ति यथाकर्म यथाश्रुतम् ॥ ७
७। कडैसि तेहम् पोऩ पिऱगु मुक्तऩ् ऎप्पडि आगिऱाऩ् ऎऩ्बदै उबदेशिक्कप् पोगिऱवराय्, मुदलिल्, मरणमडैन्दवुडऩ् प्रजैगळ् तङ्गळ् तङ्गळ् ज्ञानत्तिऱ्कुम् ताम्दाम् अनुष्टित्त कर्मङ्गळुक्कुम् तक्कवाऱु जन्मङ्गळै अडैगिऱार्गळ् ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱार्।
[प - रै] अन्ये - सिल, देहिनः - प्रजैगळ् (परमात्म तत्वत्तै अऱियाद सिलर्], शरीरत्वाय - शरीरत्तैप् पॆऱुवदऱ्काग, योनिम् - योनि त्वारत्तै प्रपद्यन्ते -प्रवेसिक्किऱार्गळ्। अन्ये - मऱ्ऱुम् सिलर्, यथाकर्म - तङ्गळ् तङ्गळ् कर्मङ्गळुक्कुत् तक्कवाऱुम्, यथाश्चतम् - तङ्गळ् तङ्गळ् ज्ञानत्तिऱ्कुत् तक्कवाऱुम्, श्थाणुम्-स्तावरत्तऩ्मैयै, अयुसंयन्ति - अडैगिऱार्गळ्।
मूलम् - २।२।८
य एषु सुप्तेषु जागतिं कामङ्कामं पुरुषो निर्मिमाणः ।
तदेव शुक्रं तद्ब्रह्म तदेवामृतमुच्यते ।
तस्मिन् लोकाः श्रितास्सर्वे तदु नात्येति कश्चन ॥ एतद्वै तत् ॥ ८
८। पगवाऩुडैय सङ्गल्बत्तिऱ्कु अऩुगुणमाग जगत् स्रुष्टि एऱ्पडुगिऩ्ऱदु; ऎल्लाम् अवऩैये आश्रयित्तु निऱ्किऩ्ऱदु; ऒरुवरुम् अवऩुडैय शङ्गल्बत्तै अदिक्रमिक्क माट्टार्’ ऎऩ्ऱु इदिल् सॊल्लप्पडुगिऩ्ऱदु। अदावदु - अवऩ् ऒरुवऩे ऎल्लावऱ्ऱुक्कुम् अन्दरात्मावाग इरुन्दु कॊण्डु ऎल्लारैयुम् नियमित्तुक् कॊण्डि-रुक्किऱाऩ् ऎऩ्बदु करुत्तु।
(प - रै) एषु - इवैयॆल्लाम् [इन्द प्राणिगळॆल्लाम्], सुप्तेषु - तूङ्गिक्कॊण्डिरुक्कुम् पॊऴुदु, यः पुरूषः - ऎन्दप् पुरुषऩ्, कामङकामम् - तिरुम्बत् तिरुम्ब सङ्गल्बित्तुक्कॊण्डु, जागर्ति - विऴित्तिरुक्किऱाऩो,तदेव- अदुवे (अवऩे), शुक्रम्- प्रगाशगमाऩदु [स्वयम् प्रगाशमाऩदु)ः तत् [यव] ब्रह्म -अदुदाऩ् प्रह्मम् तदेवामृतम्; - अदुदाऩ् अम्रुदम् (ऎऩ्ऱु) उच्यते - सॊल्लप्पडुगिऱदु; तस्मिन् - अदऩिडत्तिल्दाऩ्, सर्वे लोकाः- ऎल्ला लोगङ्गळुम्, श्रिताः - निऱ्किऩ्ऱऩ ; तत् - अदै, कश्चन - ऒरुवऩुम्, नात्यति मीऱमाट्टाऩ्। तत् - ऎऩ्बदुच् चान्दसम्; तम् - ऎऩ्ऱु इरुत्तल् वेण्डुम्। एतद्वै- तत्, कामं कामम् - इदु ऒरु अव्ययम्; ; कामयित्वा कामयित्वा ऎऩ्बदु इदऩ् विरिवु। स्पारं स्मारं ऎऩ्बदु पोल।
स्वप्नत्तिल् काणप्पडुम् वस्तुक्कळिऩ् स्रुष्टि जीवात्मावालेये सॆय्यप्पडुगिऩ्ऱदु ऎऩ्ऱु वादिक्कुम् सिलर् इन्द वाक्यत्तैत् तङ्गळुडैय मदत्तिऱ्कु अनुगूल मॆऩ्ऱु उदाहरिक्किऱार्गळ्। अवर्गळ्, ‘काम’- ऎऩ्ऩुम् पदम् कामिक्कप्पडुम् पुत्र मित्र कळत्रादिगळै निर्त्तेशिक्किऩ्ऱदु ऎऩ्ऱु अर्त्तम् सॊल्लि, अप्पडिप् पुत्रादिगळिऩ् इच्चै जीवात्मावुक्के सम्बाविद मागैयाल् जीवात्म परमे इन्द वाक्यम् ऎऩ्ऱु वादिक्किऱार्गळ्। पिऩ्वरुम् ‘तदेव शुक्र्तम् ’ - इत्यादियाऩ वाक्यम् परमात्मावुक्के अन्वयिक्कुमादलाल् कामान्- ऎऩ्बदऱ्कु अम्मादिरि पॊरुळ् कॊळ्वदु उबबन्नमागमाट्टादु।
तदेव अमृतम् - अदुदाऩ् अम्रुदम्। श्री वैगुण्डत्तिलिरुक्कुम् नित्यर्गळुक्कुम् मुक्तर्गळुक्कुम् अम्रुदत्वम् इरुक्कैयिलुम्, अवर्गळुक्कु निरुबादिगमाऩ अम्रुदत्वमिल्लैयादलाल्, प्रह्ममॊऩ्ऱे अम्रुद मॆऩ्ऱु इव्विडत्तिऱ् सॊल्लप्पडुगिऱदु। प्रह्मत्तिऩ् अम्रुदत्वम् निरुबादिगम्; (मऱ्ऱ ऎदैयुम् सार्न्ददु अऩ्ऱु)। इव्विडत्तिलुळ्ळ अम्रुदम् ऎऩ्ऩुम् पदत्तिऱ्कु, ‘निरुबादिगमाऩ अम्रुदम्’ ऎऩ्बदे पॊरुळ्।
मूलम् - २।२।९
अग्निर्यथैको भुवनं प्रविष्टो रूपं रूपं प्रतिरूपो बभूव ।
एकस्तथा सर्वभूतान्तरात्मा रूपं रूपं प्रतिरूपो बहिश्च ॥ ९
९। ऒरे आत्मा ऎल्ला वस्तुक्कळुक्कुम् अन्दरात्मावाग इरुक्किऩ्ऱदु ऎऩ्बदु पलदडवै सॊल्लप्पट्टिरुन्द पोदिलुम्, अदु अन्रुजुवाऩ पुत्तियै युडैयवर्गळिऩ् मनस्सिल् प्रवेशियामल् इरुक्किऩ्ऱदादलाल्, अदिमात्रम् आदरवैयुडैय स्रुदि अदै त्रुडमाग मऱुबडियुम् त्रुष्टान्द पूर्वगमाग उबदेशिक्क आरम्बिक्किऩ्ऱदु। प्रुदिवी अप् तेजस् मुदलाऩ पूदङ्गळुळ् तेजस् ऎऩ्ऩुम् पूदम् इव्विडत्तिल् त्रुष्टान्दमागच् चॊल्लप्पडुगिऩ्ऱदु।
इन्द लोगत्तिल् तॆऩ्बडुम् प्रुदिवी मुदलियवै केवलम् अन्दन्दप् पूदम् मात्रमल्ल; ऒव्वॊऩ्ऱिलुम् मऱ्ऱैप् पूदङ्गळुम् इरुक्किऩ्ऱऩ। आऩाल्, अन्दप् पूदङ्गळ् स्वल्ब पागमे। अदावदु प्रुदिवीयागत् तॆऩ्बडुम् पूदत्तिल् प्रुदिवि अंसम् पॆरुम्बागमागवुम्, मऱ्ऱै अप् मुदलिय अम्शङ्गळ् स्वल्बमागवुम् इरुक्किऩ्ऱऩ। मुदल् मुदलिल् पगवाऩ् पूदङ्गळै शुत्तमाग स्रुष्टित्तुप् पिऱगु इन्द अण्डङ्गळै स्रुष्टिप्पदऱ्काग अन्दप् पूदङ्गळैक् कीऴ्क्कूऱियवाऱु कलक्किऱाऩ्। इदै ‘त्रिव्रुत्करणम्’ ऎऩ्ऱु सॊल्वार्गळ्। आगैयाल् इन्द अण्डत्तिऱ्कु उट्पट्टिरुक्कुम् वस्तु ऒव्वॊऩ्ऱिलुम् ऎल्लाप् पूदङ्गळुम् इरुक्किऩ्ऱऩवॆऩ् ऱु
नाम् अऱियवेण्डुम्। इव्विडत्तिल् सॊल्लप्पडुम् त्रुष्टान्दमावदुः तेजस् ऎऩ्ऩुम् तत्वम् ऒऩ्ऱाग इरुक्कैयिलुम् अदु अण्डान्दर्क्कदमाऩ वस्तुक्कळ् मुऴुवदिलुम् पुगुन्दु ऎप्पडि ऒव्वॊरु रूबत्तिलुम् प्रदिसङ्ग्रान्दमाग इरुक्किऩ्ऱदो, अप्पडिये परमात्मा ऒरुवऩाग इरुक्कैयिलुम् ऒव्वॊरु वस्तुविलुम् प्रदिसङ्ग्रान्दमाऩ अन्दर्यामि विक्रहत्तैक्कॊण्डु उळ्ळिलुम् इरुक्किऱाऩ्; वॆळि व्याप्तिक्कुम् कुऱैविल्लै ऎऩ्बदुदाऩ्।
[प - रै।) - यथा -ऎप्पडि, एकः -ऒऩ्ऱाग इरुक्कुम्, अग्निः- तेजो तादुवाऩदु, भुवनम् - अण्डान्दर्वर्त्तियाऩ लोगत्तिल्, प्रविष्टः - प्रवेशित्तदाय्क्कॊण्डु, , रूपं रूपम् - ऒव्वॊरु रूबत्तिलुम्, प्रतिरूपः - सङ्ग्रमित्तिरुक्कुम् रूबत्तैयुडैत्ताऩदाग, बभूव - इरुक्किऩ्ऱदो, तथा -
अप्पडिये, एकः - ऒरुवऩाऩ, सर्वभूतान्तरात्मा - ऎल्ला वस्तुक्कळुक् कुम् अन्दरात्मावाग इरुक्कुम् पगवाऩ्, रूपं रूपम् - ऒव्वॊरु वस्तुविलुम्, प्रतिरूपः - उट्पुगुन्दुळ्ळ (अन्दर्यामि] विक्रहत्तुडऩ् कूडिऩवऩाग इरुक्किऱाऩ् बहिश्च- वॆळियिलुम् इरुक्किऱाऩ्,
मूलम् - २।२।१०
वायुर्यथैको भुवनं प्रविष्टो रूपं रूपं प्रतिरूपो बभूव ।
एकस्तथा सर्वभूतान्तरात्मा रूपं रूपं प्रतिरूपो बहिश्च ॥ १०
१०। इदिल् वायु ऎऩ्ऩुम् तादु त्रुष्टान्दमागच् चॊल्लप् पडुगिऱदु। कीऴ् मन्द्रत्तिऱ्पोलवे इदिलुम् अन्वयमुम् अर्त्तमुम्। ‘अक्नि ’ऎऩ्ऩुम् स्तानत्तिल् ‘वायु’ ऎऩ्बदै निवेशिप्पदुदाऩ् विशेषम्।
मूलम् - २।२।११
सूर्यो यथा सर्वलोकस्य चक्षुर्न लिप्यते चाक्षुषैर्बाह्यदोपैः ।
एकस्तथा सर्वभूतान्तरात्मा न लिप्यते लोकदुःखेन बाह्यः ॥ ११
११। इप्पडिप् परमात्मा लोगत्तिलुळ्ळ वस्तुक्कळॆल्लावऱ्ऱिलुम् पुगुन्दु निऩ्ऱाल्, अन्द वस्तुक्कळिडम् सम्बन्दिक्कुम् तुक्क हेदुक्कळ् इवऩैयुम् स्पर्शिक्कमाट्टावो ऎऩ्ऩुम् सन्देहत्तिऱ्कु समादानमाग सूर्यऩैयुम् कण् ऎऩ्ऩुम् इन्द्रियत्तैयुम् त्रुष्टान्दमाग ऎडुत्तुक्कॊण्डु, लोग तुक्कमॊऩ्ऱुम् अवऩै स्पर्शिक्कमाट्टादु ऎऩ्बदै निरूबिक्किऱार्।
[प - रै।) यथा - ऎप्पडि, ।, सूर्यः - सूर्यऩाऩवऩ्, सर्वलोकस्य - ऎल्ला लोगत्तिऱ्कुम्, चक्षुः - कण्णाग इरुक्कैयिलुम् (अदावदु कण्णागिय इन्द्रियत्तिल् प्रवेशित्तिरुक् कैयिलुम्], चाक्षुषैः अन्दक् इन्द्रियत्तिऱ्कु उळ्ळ, बाह्यदोषैः -पाह्य तोषङ्गळाल्, लिप्यते – स्पर्बशिक्कप्पडामल् इरुक्किऱदो, तथा - अप्पडिये, एकः - ऒरुवऩाऩ, सर्वलोकान्तरात्मां -ऎल्ला लोगत्तिऱ्कुम् अन्दरात्मावाग इरुक्कुम् पगवाऩ्, लोकदुःखेन - लोगत्तिल् तॆऩ्बडुम् तोषङ्गळाल्, न लिप्यते - तॊडप्पडामले इरुक्किऱाऩ्। बाह्यः- - वॆळियिलुम् व्याबित्तु निऱ्किऱाऩ्।
सूर्यऩुक्कुम् कण् इन्द्रियत्तुक्कुम् ऒरुविद सम्बन्द मुण्डु ऎऩ्ऱु श्रुदि सॊल्लुगिऩ्ऱदु। अन्द सम्बन्दमावदुः इन्दक् कण् इन्द्रियत्तिल् सूर्यऩ् प्रवेशित्तु निऱ्किऱाऩ् ऎऩ्बदुदाऩ्- रश्मिभिरेषोऽस्मिन् प्रतिष्ठितः - इवऩ् [इन्द सूर्यऩ्] तऩदु किरणङ्गळाल् इदिल् [इन्दक् कण् इन्द्रियत्तिल्] प्रदिष्टिदऩाग इरुक्किऱाऩ् ऎऩ्बदु श्रुदि।
मूलम् - २।२।१२
एको वशी सर्वभूतान्तरात्मा एक बीजं बहुधा यः करोति ।
तमात्मस्थं येऽनुपश्यन्ति धीरास्तेषां सुखं शाश्वतन्नेतरेषाम् ॥ १२
१२। ‘पगवाऩ् नमक्कु अन्दर्यामियाग इरुक्किऱाऩ् ऎऩ्ऩुम् उण्मैयै ऎवऩ् अऱिगिऱाऩो, अऱिन्दु अवऩै ऎवऩ् उबाशिक्किऱाऩो अवऩ् ताऩ् मोक्षत्तैप् पॆऱक्कूडियवऩ् ऎऩ्बदु इन्द मन्द्रत्ताल् विवरिक्कप्पडुगिऩ्ऱदु।
(प-रै।) यः ः- ऎवऩ्, एकः– ऒरुवऩो (अदावदु - ऎवऩुक्कु ईडुम् ऎडुप्पुम् इल्लैयो), यः - ऎवऩ् – वशी- प्रबञ्जम् मुऴुवदैयुम् तऩदु वशमाग उडैत्तायिरुक्किऱाऩो, यः - ऎवऩ्, , सर्वभूतान्तरात्मा - सर्वबूदङ्गळुक्कुम् अन्दरात्मावो, यः- ऎवऩ्, एकं बीजम् - ऒरे वित्ताग इरुक्कुम् (तमस् ऎऩ्ऩुम्) तत्वत्तै, बहुधा -पहुवाग (पलवगैप्पट्ट वस्तुक्कळैयुडैय प्रबञ्ज रूबमाग), करोति- सॆय्गिऱाऩो, तम् - अवऩै, ये - ऎन्द, धीराः - विवेगिगळ्, आत्मस्थम् - तमक्कुळ् अन्दर्यामियाग इरुक्किऱाऩॆऩ्ऱु, अनुपश्यन्ति - पार्क्किऱार्गळो [पार्त्तु उबासिक्किऱार्गळो,] तेषाम् - अवर्गळुक्के, शाश्वतं सुखम् - नित्यमाऩ आनन्दम्; इतरेषां न - मऱ्ऱै ऒरुवरुक्कुम् इल्लै।
‘वशी’ऎऩ्बदऱ्कु पक्त वश्यऩ् ऎऩ्ऱुम् पॊरुळ् कॊळ्ळक्कूडुम्। " इमौ स्म मुनिशार्दूलं किङ्करौ समुपस्थितौ- [हे महर् षिये! नाङ्गळ् इरुवरुम् उङ्गळुक्कुक् किङ्गरर्गळाग निऱ्किऱोम्] ऎऩ्ऱऩ्ऱो श्री सक्रवर्त्तित् तिरुमगऩुडैय पक्तवश्यदै इरुक्किऱदु?
एकं बीजम् - प्रळय कालत्तिल् प्रबञ्जम् मुऴुवदुम् ‘तमस्’ ऎऩ्ऱु व्यवहरिक्कप्पडुम् ऒरु अवस्तैयै अडैन्दु परमऩाऩ तेवऩिडत्तिल् सेर्न्दु निऱ्किऱदॆऩ्ऱु श्रुदियिल् सॊल्लप्पडुगिऱदु। मऱुबडियुम् स्रुष्टियैच् चॆय्वदागप् पगवाऩ् सङ्गल्बिक्कुम् पॊऴुदु अवऩुडैय सङ्गल्बमडियाग अन्दत् ‘तमस्’ ऎऩ्ऩुम् ऒरे तत्वम् महत् मुदलिय पहुविद प्रबञ्जमाग माऱुगिऱबडियाल् अन्दत् ‘तमस्’ ऎऩ्ऩुम् पीजत्तैप् पगवाऩ् पहुवागच् चॆय्गिऱाऩ् ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पडुगिऱदु।
मूलम् - २।२।१३
नित्यो नित्यानां चेतनचेतनानामेको बहूनां यो विदधाति कामान् ।
तमात्मस्थं येऽनुपश्यन्ति धीरास्तेषां शान्तिश्शाश्वती नेतरेषाम् ॥ १३
१३।अप्पडि ऒरुवऩागवे इरुन्दुगॊण्डु मऱ्ऱै सगल सेदन वस्तुक्कळुक्कुम् अबेक्षिदङ्गळाऩ अर्त्तङ्ग ळॆल्लावऱ्ऱैयुम् ऎव्विद आयासमुमिऩ्ऱिक्के कॊडुत्तरुळ्गिऱाऩ् ऎऩ्बदु इदऩाऱ् सॊल्लप्पडुगिऱदु।
(प-रै।) यः - ऎन्द, नित्यः - नित्यऩाग इरुक्कुम्, चेतनः - सेदनऩ्, एक [एव] सन् - ऒरुवऩागवे इरुन्दुगॊण्डु, नित्यानाम् - नित्यङ्गळाग इरुक्कुम् वहूनाम् -पहुवाऩ, - चेतनानाम् -सेदनर्गळुडैय, कामान् - इष्टङ्गळै, विदधति- कॊडुक्किऱाऩो, तम् - अप्पडिप्पट्ट (सेदनऩै), आत्मस्थम्- तऩक्कुळ् अन्दर्यामियाग इरुक्किऱाऩॆऩ्ऱु, ये धीराः -ऎन्द विवेगिगळ्, अनुपश्यन्ति - पार्क्किऱार्गळो, तेषाम् - अवर्गळुक्के, शाश्वर्ता - ऎन्नाळुम् इरुक्कुम्, शान्तिः - शान्दियाऩदु (उण्डु) न इतरेषाम्; - मऱ्ऱवर्गळुक्कु (अदु) इल्लै।
इन्द मन्द्रत्तिऩ् मुदल् पादिक्कु वेऱुविदमागवुम् अन्वयम् सॆय्यक्कूडुम्। नित्यानां नित्यः - नित्यर्गळुक्कॆल्लाम् नित्यऩागवुम्, चेतनानं चेतनः - सेदनर्गळुक्कॆल्लाम् सेदनऩागवुम् इरुक्कुम्, यः - ऎवऩ्।(मऱ्ऱदु मुऩ्बोलवे]। जीवर्गळॆऩ्ऱु सॊल्लप्पडुम् वस्तुक्क ळॆल्लाम् स्वरूब नाशमऱ्ऱवर्गळादलाल् अवै नित्यङ्गळ्; आऩाल् अन्द नित्यत्वम् पगवाऩुडैय सङ्गल्बत्ताल् एऱ्पट्टदाऩ पडियाल् अदु सोबादिगम्। पगवाऩुडैय नित्यत्वमो निरुबादिगम्। आगैयाल् पगवाऩै ‘नित्यर्गळुक्कॆल्लाम् नित्यऩ्’ ऎऩ्ऱु सॊल्लक्कूडुम्। इम्मादिरिये ‘सेदनर्गळुक् कॆल्लाम् सेदनऩ्’ ऎऩ्बदुम्।
मूलम् - २।२।१४
“ तदेतदिति मन्यन्ते निर्देश्यं परमं सुखम् ।
कथन्तु तद्विजानीयां किमु भाति विभाति वा ॥ १४ ॥
१४। इव्वाऱु कुरु उबदेशित्तार्। इदैक् केट्ट शिष्य ऩुक्कु ऒरु सन्देहम् जनिक्किऩ्ऱदु। अवऩ् प्रश्नम् सॆय्गिऱाऩ्।
(प-रै।) तत् - अप्पडिप्पट्ट (अलौगिगमाऩ), परमं सुखम्-परमानन्द रूबमाऩ प्रह्मत्तै, एतदिति - इदुवॆऩ्ऱु [उळ् ळङ्गैक् कऩिबोल, अबरोक्षम्बोल], ], निर्देश्यम् - सुट्टिक् काट्टत् तगुन्ददाग, मन्यन्ते - (उङ्गळैप्पोऩ्ऱ योगिगळ्] ऎण्णुगिऱार्गळे। कथन्नु - ऎप्पडि, तत् - अदै (रूबम् मुदलियऩ अऱ्ऱ अन्द प्रह्मत्तै], विजानीयाम् - (अप्रदयक्षमाऩ वस्तुवै क्रहिक्क सामर्त्यमऱ्ऱ नाऩ्) अऱिवेऩ्? ( तत् - अदु), किमु भाति – प्रगाशत्तुडऩ् कूडियदाग इरुक्किऱदा? विभाति - स्पष्टमाग प्रगाशिक्किऱदा? [रिक्] [किं] वा [न] - इल्लाविट्टाल् (मऱ्ऱैत् तेजस्सुक्कळाल् मङ्गलागच् चॆय्यप्पट्टु] अस्पष्टमाग इरुक्किऱदा?
मूलम् - २।२।१५
न तत्र सूर्यो भाति न चन्द्रतारकन्नेमा विद्युतो भान्ति कुतोऽयमग्निः ।
तमेव भान्तमनुभाति सर्वं तस्य भासा सर्वमिदं विभाति ॥ १५
१५। इन्दक् केळ्विक्कु समादानम् सॊल्लुगिऱार्। अदावदु “आदित्यवर्णं तमसःपरस्तात् ” (तमस्सुक्कु अप्पुऱत्तिल् सूर्यऩ्बोल ज्वलित्तुक्कॊण्डिरुक्किऱाऩ्) ऎऩ्ऱुम्, " सदैकरूपरूपाय"।’ (ऎप्पॊऴुदुम् ऎव्विद विगारमुमऱ्ऱिरुक्कुम् रूबत्तै उडैत्तायिरुक्किऱाऩ्) ऎऩ्ऱुम् श्रुदिगळ् सॊल्लुगिऱबडि अवऩुक्कु तिव्य मङ्गळ विक्रहमॊऩ्ऱु उण्डु। अदुदाऩ् नमक्कु त्यानत्तिऱ्कु शुलबमाऩ आलम् पनम्। अप्पडिप्पट्ट रूबत्तुडऩ् कूडिऩवऩाऩ अवऩ् मऱ्ऱै ज्योदिस् ऎल्लावऱ्ऱैयुम् अदिशयित्तिरुक्कुम् तीप्तियुडऩ् प्रगाशिक्किऱाऩ्। इदुदाऩ् अन्दक् केळ्विक्कु समादानम्। -
[प -रै।) तत्र - अव्विडत्तिल् (पगवाऩुडैय प्रगाशत्तिऩ् साक्षात्कारम् नेरुमिडत्तिल्), सूर्यः - सूर्यऩ्, न भाति - प्रगाशिक्कमाट्टा। चन्द्रतारकम् - सन्द्रऩुम् नक्षत्रङ्गळुम्, [न भाति ] प्रगाशिक्किऱदिल्लै] इमा विध्युतः - इन्द मिऩ्ऩल्गळुम्, न भान्ति- प्रगाशिक्कमाट्टा। अयमग्नि - इन्द नॆरुप्पाऩदु, कुतः - ऎप्पडि प्रगाशिक्कुम् ? [सूर्यऩ् मुदलियवैयॆल्लाम् मङ्गिप् पोगुङ् गालत्तिल् नम्मुडैय त्रुष्टिक्कुक् कोसरमाऩ इन्द अक्नियैप् पऱ्ऱि केट्पाऩेऩ्? अदावदु - पगवाऩुडैय तेजस्साल् इवैयॆल्लाम् मऱैक्कप्पडुगिऩ्ऱऩ। अदऱ्कु ऎदिरिल् इवैयॆल्लाम् प्रगाशमऱ्ऱवै ऎऩ्बदु तात्पर्यम्]। सर्वम्- - ऎल्ला वस्तुक्कळुम्, भान्त तमेव-प्रगाशिक्कुम् अन्दप् पगवाऩैक् कारणमागक् कॊण्डे, अनुभाति -अदै अनुसरित्ते प्रगाशिक्किऩ्ऱदु। [अदावदु - परमात्मावाऩ तेजस् सगल इदर तेजः पदार्त्तङ्गळुक्कुम् कारणम्; मऱ्ऱै तेजस् ऎल्लाम् अदऩ् कार्यम् ऎऩ्बदु तात्पर्यम्।‘‘अनुभानम्”- ऎऩ्बदऱ्कुप् ‘पिन्दि प्रगाशिप्पदु’ ऎऩ्बदु पॊरुळ्। लोगत्तिल् कारणम् मुऩ्ऩुम् कार्यम् पिऩ्ऩुमागक् काणप्पडुगिऱबडियाल् इव्विडत्तिल् सूर्यऩ् मुदलियवै पिन्दि प्रगाशिक्किऩ्ऱऩ ऎऩ्बदऱ्कुप् ‘पगवाऩुडैय तेजस् कारणम्, इवैगळिऩ् तेजस् अदऩ् कार्यम् ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पडुगिऩ्ऱदु।) तस्य- - अवऩुडैय, भासा-प्रगाशत्ताल्, इदं सर्वम् - इवै यॆल्लाम्, विभादि- - प्रगाशिक्किऩ्ऱऩ (अदावदु -। पगवाऩुडैय तेजस्साल् अनुक्रहिक्कप्पट्टे इवैगळिऩ् तेजस् ऎल्लाम् तम् तम् कार्यमागिऱ प्रगाशनत्तिल् सामर्त्यत्तैप् पॆऱुगिऩ्ऱदु]।
इन्द अर्त्तत्तै श्री पाष्यत्तिल् काणलाम्। “सर्वतेजसां
छादकं, सर्वतेजसां कारणभूतं, सर्वतेजसामनुग्राहकम् “ ऎऩ्बदु अन्द सूक्ति। श्री श्रुद प्रगाशिगासार्यर् इदैप् पिऩ्वरुमाऱु विवरित्तिरुक्किऱार्। “ इन्द मन्द्रत्तिल् मुदल् पादियिऩ् करुत्तै° सवैतेजसां छादकम् “’ ऎऩ्बदालुम्, इरण्डावदु पादियिऩ् मुदल् पागमागिऱ ‘” तमेव भान्तम् ”‘इत्यादियिऩ् करुत्तै सर्वतेजसां कारणभूतस् ऎऩ्बदालुम् कडैसि पादत्तिऩ् करुत्तै सर्वतेजसामनुग्राहकम् ऎऩ्बदालुम्’ श्री पाष्यम् विळक्कुगिऩ्ऱदु।"
“ऎल्ला तेजस्सुक्कुम् कारणमाग इरुक्किऩ्ऱदु पगवाऩुडैय तेजस्’ ऎऩ्बदऩ् पॊरुळावदुः मऱ्ऱैत् तेजस्सुक्कळ् उत्पत्ति पॆऱुम् व्याबारत्तिल् पगवाऩुडैय तेजस्साऩदु निमित्त कारणम् ऎऩ्बदुदाऩ्। (कार्यमाऩ ऒव्वॊरु वस्तुवुक्कुम् निमित्त कारणमॆऩ्ऱुम् उबादान कारण मॆऩ्ऱुम् इरण्डुविद कारणङ्गळ् उण्डु। इव्विडत्तिल् पगवाऩुडैय तेजस् निमित्त कारणमागिऩ्ऱदे तविर अदु उबादाऩ कारणमागविल्लै; एऩॆऩ्ऱाल् पगवाऩुडैय तेजस् अप्राक्रुदम्; इदर वस्तुक्कळिऩ् तेजस् प्राक्रुदम्। इप्पडिप् पगवाऩुडैय तेजस् विसजादीय मागैयाल्, अदु उबादान कारणमाग माट्टादु। उबादानमुम् उबादेयमुम् सजादीयङ्गळागवऩ्ऱो इरुक्कवेण्डुम्? इदु इव्विडत्तिल् कवऩिक्कत् तक्कदु)। ‘अनुक्राहगमागवुम् अदु इरुक्किऩ्ऱदु’ ऎऩ्बदऩ् पॊरुळावदुः ऒरुवस्तु उत्पत्ति पॆऱुवदऱ्कु उबगारगमायिरुप्पदैक् कारणमॆऩ्ऱुम्, उत्पन्नमाऩ वस्तु तऩक्कु उरिय व्याबारत्तैच् चॆय्वदिल् उबगारगमायिरुप्पदै अनुक्राहगमॆऩ्ऱुम् सॊल्वार्गळ्। इव्विडत्तिल् उत्पन्दमाऩ सूर्य तेजस् मुदलिय तेजस्सुक्कळ् तङ्गळ् तङ्गळुक्कु उरिय प्रगाशन रूब व्याबारत्तैच् चॆय्वदऱ्कु अबेक्षिदमाऩ सामर्त्यत्तैप् पगवाऩुडैय तेजस्सिलिरुन्दे पॆऱुगिऱ पडियाल् अदु अवैगळुक्कु अनुक्राहगमागिऩ्ऱदु। इन्द अनुक्राहत्वमे” तस्य भासा सर्वमिदं विभाति “ ऎऩ्ऩुम् नालावदु पादत्ताल् विवरिक्कप्पडुगिऩ्ऱदु।
इव्विडत्तिल्, पगवाऩुडैय तीप्तियिऩ् साक्षात्कारम् नेरुमिडत्तिल् सूर्यऩ् मुदलाऩवै [न भान्ति] - प्रगाशिक्कविल्लै ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टिरुक्किऩ्ऱदे। अदु युक्तमा? मुक्तर्गळुम् अर्जुनऩैप् पोऩ्ऱ तिव्य सक्षस्सैप् पॆऱ्ऱवर्गळुम् पगवाऩुडैय तेजस्सै साक्षात्करित्तुक् कॊण्डिरुक्कुम् पॊऴुदे मऱ्ऱैत् तेजस्सक्कळैयुम् साक्षात्करिक्किऱार् कळऩ्ऱो ? ऎऩ्ऱु ऒरु सन्देहम् जनिक्कक् कूडुम्। इदऱ्कु समादाऩमावदुः न भान्ति - [प्रगाशिक्कविल्लै] ऎऩ्बदऱ्कु इवै प्रगाशिक्कामले पोय्विडुगिऩ्ऱऩ’ ऎऩ्बदु तात्पर्यमऩ्ऱु। परमात्माविऩ् रूबम् अदिबास्वरम्’ ऎऩ्बदे अदऩ् तात्पर्यम्।
परमात्मा स्पष्टमाग प्रगासिक्किऩ्ऱदा? ऎऩ्ऱु शिष्यऩ् केट्टदऱ्कु इन्द मन्द्रत्तिऱ् सॊल्लप्पट्टदु समादानमागिऩ्ऱदु। ‘अदै नीङ्गळ् साक्षात्तागत् तर्शिक्किऱीर्गळे; अप्पडि नाऩ् ऎव्विदम् अदैप् पार्प्पेऩ्’ ऎऩ्ऩुम् सन्देहत्तिऱ्कु समादानत्तै इन्द मन्द्रत्तिल् काणोमे ऎऩ्ऱु ऒरु शङ्गै उण्डागलाम्। अन्द शङ्गैयै उत्तेशित्ते आसार्यर्गळ् ‘इन्द मन्द्रत्तिल् पगवाऩुडैय तिव्य मङ्गळ विक्रहम् विवक्षिदम्’ ऎऩ्ऱु विवरित्तिरुक्किऱार्गळ्। अन्द विक्रहमे उबासगर्गळिऩ् त्यागत्तिऱ्कु शुबमाऩ आलम्बनमागिऩ्ऱदु।
इरण्डावदु अत्यायत्तिल् इरण्डावदु वल्लि मुऱ्ऱिऱ्ऱु।