मूलम् - १।१।१
श्रीः । श्रीमते लक्ष्मीनृसिंहपरब्रह्मणे नमः
कठोपनिषत् ।
प्रथमाध्याये प्रथमवल्ली ।
हरिः ओम् । उशन् ह वै वाजश्रवसस्सर्ववेदसं ददौ । तस्य ह नचिकेता नाम पुत्र आस १
इन्द उबनिषत्तिल्, परम पुरुषार्त्त रूबमायुम् प्रह्म प्राप्तियै लक्षणमाग उडैयदुमाऩ मोक्षत्तिऩ् यादात्म्यम्, अदऱ्कु उबायमाग इरुक्कुम् परमात्मोबासनम्, परदत्व अवरदत्व ज्ञानम्, आगिय इवैगळॆल्लाम् विस्तारमाग विळक्कप्पडुगिऩ्ऱऩ।
पूर्व कालत्तिल् कौदमर् ऎऩ्ऩुम् पॆयरुडैय ऒरु महर्षि इरुन्दार्। अवरुक्कु नसिगेदस् ऎऩ्ऩुम् पॆयरुळ्ळ ऒरु पुत्रऩ् उण्डु। ऒरु समयत्तिल् कौदमर् विश्वजित् ऎऩ्ऩुम् ऒरु क्रदुवैच् चॆय्य आरम्बित्तार्। अन्द क्रदुवुक्कु, सर्व स्वत्तैयुम् तक्षिणैयागक् कॊडुप्पदु लक्षणम्। अन्द क्रदु मुडियुम् वेळैयिल्, आस्तिगाक्रेसरऩागिऱ नसिगेदस्, इन्द क्रदुवुक्कु सर्व स्वत्तैयुम् तानम् सॆय्यामलिरुन्दाल् वैगुण्यम् नेर्न्दुविडुमे ऎऩ्ऱु पयन्दु, ‘अडियेऩुम् उमक्कु ऒरु स्वम् अऩ्ऱो? अडियेऩै यारुक्कुत् तानमागक् कॊडुक्कप्पोगिऱीर् ?’ ऎऩ्ऱु केट्टाऩ्। अदऱ्कुप् पिदा पदिल् अळिक्कामलिरुन्ददैप् पार्त्तुप् पुत्रऩ् इरण्डु मूऩ्ऱु तडवै निर्प्पन्दित्तु अदे केळ्वियैत् तिरुम्बत् तिरुम्बक् केट्क, पिदा कोबङ्गॊण्डवराय् ‘उऩ्ऩै म्रुत्युवुक्कुक् कॊडुक्कप्पोगिऱेऩ्’ ऎऩ्ऱु पदिल् अळित्तार्। पुत्रऩ् उडऩे यमलोगम् पोय्च् चेर्न्दाऩ्। अप्पॊऴुदु तर्मराजऩ् स्तलान्दरत्तिऱ्कुप् पोयिरुन्दबडियाल्, मूऩ्ऱु इरवु अङ्गु नसिगेदस् ऎव्विदमाऩ आहारमुमिऩ्ऱिक्के तङ्गियिरुक्कुम्बडि सम्बवित्तदु। पिऱगु तर्मराजऩ् तिरुम्बि वन्दार्। वन्दवुडऩ् ‘मूऩ्ऱु इरवु आहारमिऩ्ऱि ओर् आस्तिगर् तमदु क्रुहत्तिल् तङ्गुम्बडि नेर्न्दुविट्टदे’ ऎऩ्ऱु पयन्दु, अदऱ्कु प्रदिविदानमाग नसिगेदस्सै नोक्कि ‘उमक्कु नाऩ् मूऩ्ऱु वरऩ्गळैक् कॊडुक्किऱेऩ्; नीर् उमक्कु अबेक्षित्तवैगळैक् केट्टुक्कॊळ्ळुम्’ ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩार्। नसिगेदस् तऩक्कुळ्ळ आस्तिक्यादिरेगत्ताल्, ‘ऎऩ्मीदु कोबम् कॊण्डिरुक्किऱ ऎऩ् पिदा कोबमिऩ्ऱिक्के प्रसन्नराग इरुक्कवेण्डुम्’ ऎऩ्ऱु मुदल् वरऩै यासित्ताऩ्। इरण्डावदु वरऩाल् तर्मराजऩुक्कुत् तॆरिन्ददाऩ ‘अक्नि वित्यै’ ऎऩ्ऩुम् स्वर्क्क प्रयोजनमाऩ ऒरु वित्यैयैत् तऩक्कु उबदेशिक्कवेण्डुमॆऩ्ऱु केट्टाऩ्। मूऩ्ऱावदु वरऩाल्, मोक्षत्तिऩ् उण्मैयै अऱिय विरुप्पमुळ्ळवऩाय् अदु सम्बन्दमाग ऒरु प्रश्नत्तै नसिगेदस् सॆय्य, तर्मराजऩ् मोक्षत्तै विवरिक्कप् पुगुन्दु, उबेयमागिऱ प्रह्मत्तिऩ् स्वरूबम्, उबेदावागिऱ जीवात्माविऩ् स्वरूबम्, उबायमागिऱ उबासनत्तिऩ् स्वरूबम्, आग इम्मूऩ्ऱैयुम् विस्तारमाग विळक्कुगिऱार्। इदुदाऩ् इन्द उबनिषत्तिऩ् विषयम्।
इन्द मूऩ्ऱावदु प्रश्नम् जीवात्मावैप् पऱ्ऱियदॆऩ्ऱुम्, इदऱ्कु समादानमाग तर्मराजऩाल् सॆय्यप्पट्टुळ्ळ विवरणमुम् जीवात्मावैये विषयमागक् कॊण्डदॆऩ्ऱुम्, अत्वैद वेदान्दिगळ् विवरिक्किऱार्गळ्। जीवात्मावैप् पऱ्ऱियदऩ्ऱु, परमात्मावैये पऱ्ऱियदु’ ऎऩ्बदु श्रीबाष्यगाररुडैय तिरुवुळ्ळम्। मूऩ्ऱावदु प्रश्नत्तै विवरिक्कुमिडत्तिल् इदु विस्तारमाग विसारिक्कप्पडुम्।
१। (प-रै)। उशन् ह वै - [ऒरु पलत्तै] इच्चित्तुक्कॊण्डु, वाजश्रवसः - वाजश्रवस् ऎऩ्बवरुडैय कुमारर्, [सगल सॊत्तैयुम् तक्षिणैयागक् कॊडुप्पदै अङ्गमाग उडैय विश्वजित् ऎऩ्ऩुम् ऒरु क्रदुवैच् चॆय्बवराय्] सर्ववेदसम् - सगल सॊत्तैयुम्, ददौ - [तक्षिणैयागक्] कॊडुत्तार्। तस्य - अवरुक्कु, `नचिकेता नाम - नसिगेदस् ऎऩ्ऩुम् पॆयरुडैय, पुत्रः - पिळ्ळै, आस - इरुन्दार्।
काम्यमाग ऒरु कर्मत्तैच् चॆय्दाल्, अदै अङ्गाङ्गिगळ् ऒऩ्ऱुक्कुम् ऎव्विद लोबमुम् वरामल् सॆय्दालॊऴिय अदऱ्कु सात्कुण्यम् वरमाट्टादु। इन्द महर्षि सॆय्युम् विश्वजित् ऎऩ्ऩुम् क्रदु काम्यमागच् चॆय्यप्पडुगिऩ्ऱदु ऎऩ्बदै ‘उशन्’ ऎऩ्ऩुम् पदम् तॆरिविक्किऩ्ऱदु। आगैयाल्, तक्षिणैक्कु प्रादान्यम्। इवरुडैय वम्शमे तानत्तिऱ्कुप् पॆयर् पोऩदागत् तॆरिगिऱदु। इवरुडैय तगप्पऩारुक्कु ‘वाजश्रवस्’ ऎऩ्ऩुम् पॆयर् एऱ्पट्टदुम् इन्दक् कारणत्तालेये ऎऩ्ऱु सॊल्लक् कूडुम्। ‘वाजम्’ ऎऩ्बदऱ्कु अन्नम् ऎऩ्बदु पॊरुळ्; ‘श्रवस्’ ऎऩ्बदऱ्कुक् कीर्त्ति ऎऩ्बदु पॊरुळ्। अळवऱ्ऱ अन्नदानम् सॆय्दु अदऩाल् पॆरिय कीर्त्तियै अडैन्दवर् ऎऩ्बदु वाजश्रवस्’ ऎऩ्ऩुम् पदत्तिऩ् तिरण्ड पॊरुळ्, आस - इदु सान्दसम्। बभूव ऎऩ्बदु लौगिगमाऩ रूबम्।
मूलम् - १।१।२
तं ह कुमारं सन्तं दक्षिणासु नीयमानासु श्रद्धा विवेश । सोऽमन्यत ॥ २ ॥
२। [प-रै] दक्षिणासु - तक्षिणैगळ्, नीयमानासु - कॊडुक्कप्पडुक्कॊण्डिरुक्कुम्बॊऴुदु, तं ह कुमारम् - अन्द कुमारऩुक्कु, श्रद्धा - ऒरु आस्तिक्य पुत्ति, आविवेश - उण्डायिऱ्ऱु, सः - अवऩ्, अमन्यत - [पिऩ् वरुमाऱु] ऒरु ऎण्णम् कॊण्डाऩ्।
नसिगेदस्सुक्कु जनित्त आस्तिक्य पुत्तियाऩदु, पिदावुक्कु हिदत्तैच् चॆय्यवेण्डुम् ऎऩ्ऩुम् मनोबाव प्रयुक्तम्। इन्द वाक्यत्तिऩ् करुत्तै वॆळियिडुमिडत्तिल् श्री पाष्यगारर्, नसिगेदस्सै ‘आस्तिगाक्रेसरऩागिऱ नसिगेदस्’ ऎऩ्ऱु पुगऴ्न्दु पेसुगिऱार्।
मूलम् - १।१।३
३। नसिगेदस्सिऩ् मनस्सिल् जनित्त श्रत्तैयै विवरिक्किऱदु इन्द वाक्यम्।
पीतोदका जग्धतृणा दुग्धदोहा निरिन्द्रियाः । अनन्दा नाम ते लोकास्तान्स गच्छति ता ददत् ॥३॥
[प-रै]। पीतोदकाः - कुडिक्कप्पट्ट जलत्तै उडैयवै यायुम्, जग्धतृणाः - पुजिक्कप्पट्ट पुल्लै उडैयवैयायुम्, दुग्धदोहाः - कऱक्कप्पट्ट पालै उडैयवैयायुम्, निरिन्द्रयाः - कऩ्ऱु पोडुवदऱ्कु असमर्त्तङ्गळायुमिरुक्कुम्, ताः - इवैगळै (अदावदु: इप्पडिप्पट्ट पसुक्कळै), ददत् -(रुत्विक्कुक्कळुक्कुत् तक्षिणै ऎऩ्ऩुम् पुत्तियुडऩ्] तानमागक् कॊडुक्कुम्, सः - अवऩ्, अनन्दा नाम ते लोकाः - ऎव्विद सुगमुमिराद लोगङ्गळ् सिल उण्डु (ऎऩ्ऱु शास्त्रङ्गळ् सॊल्लुगिऩ्ऱऩवे], तान् - अन्द लोगङ्गळुक्कु, गच्छति - पोगिऱाऩ्।
इव्विडत्तिल् पसुक्कळुक्कु विशेषणङ्गळाग प्रयोगिक्कप्पट्टुळ्ळ नाऩ्गु सॊऱ्कळुम्, अन्दप् पसुक्कळ् निष्पलमाऩ किऴप् पसुक्कळ् ऎऩ्बदै सूसिप्पिक्किऩ्ऱऩ। निष्प्रयोजऩमाऩ पदार्त्तत्तैत् तानमागक् कॊडुप्पदु सरियाऩ तानमागमाट्टादागैयाल्, अम्मादिरि वैगुण्यम् तऩदु पिदाविऩ् क्रदुवुक्कु एऱ्पडामल् इरुक्क वेण्डुम् ऎऩ्बदे इम्मादिरि निऩैत्तदऩ् तात्पर्यम्।
अनन्दाः - ‘नन्दम्’ ऎऩ्बदु सुगत्तैक् कुऱिक्कुम्। अदु ऎव्विडत्तिल् इल्लैयो अव्विडम् अनन्दमे। असुर्यङ्गळागच् चिल लोगङ्गळ् इरुक्किऩ्ऱऩवॆऩ्ऱु ईशावास्य उबनिषत्तिल् (३-वदु मन्द्रत्तिल्) सॊल्लप्पट्टिरुक्किऩ्ऱदु। अम्मादिरि अनन्दङ्गळागच् चिल लोगङ्गळ् उण्डु। इदु शास्त्र सित्तम्।
मूलम् - १।१।४
४। पिदावाल् कॊडुक्कप्पट्ट तक्षिणै मुडियुम् पर्यन्दम् कात्तिरुन्द नसिगेदस्, ताऩुम् पिदाविऩ् सॊत्तिल् सेर्न्दिरुप्पदाल्, तऩ्ऩैत् तक्षिणैयागक् कॊडुक्कामल् इरुन्दाल् क्रदुवुक्कु वैगुण्यम् नेर्न्दुविडुमे ऎऩ्ऱु पयन्दु पिऩ् वरुमाऱु पिदावैप् पार्त्तु ऒरु वार्त्तै सॊल्लुगिऱाऩ्।
स होवाच पितरम् - “तत कस्मै मां दास्यसि" इति । द्वितीयं तृतीयम् । तं होवाच - “मृत्यवे त्वा ददामि" इति ॥४॥
(प-रै।) स ह - अवऩ्, तत - हे पिदावे, माम् - ऎऩ्ऩै, कस्मै - यारुक्कु (ऎन्द रुत्विक्कुक्कु], दास्यसि - [तक्षिणैयागक्] कॊडुक्कप् पोगिऱीर्गळ्, इति - ऎऩ्ऱु, पितरम् - पिदावै नोक्कि, उवाच - केट्टाऩ्। (अन्दक् केळ्वियै उबेक्षित्तिरुन्द पिदावैप् पार्त्तु] द्वितीयम् - इरण्डावदु तडवैयुम्, तृतीयम् - मूऩ्ऱावदु तडवैयुम् (प्रश्नम् सॆय्दाऩ्)। तं ह - (अप्पडि निर्प्पन्दिक्कप्पट्ट पिदा कोबम् अडैन्दवराय् अवऩैप् पार्त्तु, त्वा - उऩ्ऩै, मृत्यवे - म्रुत्युवुक्कु, ददामि - कॊडुक्किऱेऩ्, इति - ऎऩ्ऱु, उवाच - [पदिल्] सॊऩ्ऩार्।
मूलम् - १।१।५
५। इप्पडिच् चॊल्लप्पट्टिरुन्दुम्, पुत्रऩ् पयम् सोगम् ऒऩ्ऱुम् कॊळ्ळादवऩाय्प् पिदावैप् पार्त्तुच् चॊल्लुगिऱाऩ्।
बहूनामेमि प्रथमो बहूनामेमि मध्यमः । किं स्विद्यमस्य कर्तव्यं यन्मयाऽद्य करिष्यति ॥ ५॥
(प-रै।) बहूनाम् - (म्रुत्यु लोगत्तिऱ्कुप् पोगुम्] जऩङ्गळ् ऎल्लारुक्कुम्, प्रथमः - मुऩ्ऩदागवे, एमि - नाऩ् पोगिऱेऩ्। बहूनां मध्यमः - अवर्गळिऩ् नडुविलावदु, एमि - पोगिऱेऩ्। (पयन्दु कडैसियागप् पिऩ्ऩाल् पोवेऩ् ऎऩ्ऱु शङ्गिक्कवेण्डाम्)। (आऩाल्) मया - ऎऩ्ऩाले, अद्य - इप्पॊऴुदु, यत् - ऎदै, करिष्यति - (अन्द म्रुत्यु] सॆय्यप् पोगिऱारो, कर्तव्यम् - [अप्पडिच्) चॆय्यत् तगुन्द कार्यम्, यमस्य - (अन्द) म्रुत्युवुक्कु, किं स्वित्त् - ऎऩ्ऩ उण्डु?
इव्वाऱु नसिगेदस् केट्टदऩ् करुत्तु ऎऩ्ऩवॆऩ्ऱाल्: ‘नाऩो पालिशऩ्’; पूर्ण कामरायिरुक्कुम् म्रुत्युवुक्कु ऎऩ्ऩाल् ऎऩ्ऩ प्रयोजनम्? रुत्विक्कुक्कळुक्कुक् कॊडुक्कुम् तक्षिणै अवर्गळुक्कु प्रयोजनमुळ्ळदाग वऩ्ऱो इरुत्तल् वेण्डुम्? म्रुत्युवुक्कु ऎऩ्ऩाल् ऒरु प्रयोजनमुम् इरुक्कमाट्टादे ऎऩ्ऱे ऎऩक्कुक् कॊञ्जम् सोगम् जनिक्किऩ्ऱदु’ ऎऩ्बदु ताऩ्।
मूलम् - १।१।६
६। पुत्रऩुडैय वार्त्तैयैक् केट्ट पिदावुक्कु अळवऱ्ऱ पश्सात्ताबमुण्डायिऱ्ऱु। कोबत्तिऱ्कुप् परवसमागि नाऩ् इव्वळवु कुणवाऩागिऱ पुत्रऩै म्रुत्युवुक्कुक् कॊडुक्किऱेऩ् ऎऩ्ऱु सॊल्लि विट्टेऩे ऎऩ्ऱु ह्रुदयत्तिऩुळ् पिदा तबित्तार्। अवरुडैय मुगत्तिलिरुन्दु अन्दत् ताबत्तैप् पुत्रऩ् अऱिन्दु, तऩ् पिदावै नोक्कि, सॊऩ्ऩ वार्त्तैयैक् काप्पाऱ्ऱुवदु नमदु वम्शत्तिऩ् लक्षणमऩ्ऱो? ‘इदैप्पऱ्ऱि विसारप्पड वेण्डाम्’ ऎऩ्ऱु तैर्यम् सॊल्लुगिऱाऩ्। —
अनुपश्य यथा पूर्वे प्रतिपश्य तथा परे । सस्यमिव मर्त्यः पच्यते सस्यमिवाजायते पुनः ॥६॥
(प-रै)। पूर्वे - (नमदु) मुऩ्ऩोर्गळ्, यथा - ऎप्पडि [सत्य वसनत्तैक् काप्पाऱ्ऱि वन्दार्गळो), अनुपश्य - (अदैप्) पार्त्तुम्, अपरे - मऱ्ऱुमुळ्ळ (सादुक्कळ् ऎप्पडि नडन्दु वरुगिऱार्गळो], प्रतिपश्य च – [अदैप्] पार्त्तुम्, तथा - अप्पडिये (नीरुम् नडक्क वेण्डुमऩ्ऱो?)। मर्त्यः - मनुष्यऩ्, सस्यमिव [अल्ब] पयिर्बोल, पच्यते - [स्वल्ब कालत्तिऱ्कुळ्] नाशमडैगिऱाऩ्। सस्यमिव - (अन्दप्] पयिर् पोलवे, पुनः - मऱुबडियुम्, आजायते - जनिक्किऱाऩ्। (इप्पडि अनित्यमऩ्ऱो जीवलोगम्? इदिल् पॊय् पेसि ऎऩ्ऩ पलम् पॆऱुवदु उण्डु?)
मूलम् - १।१।७
७। इव्वाऱु पेसिविट्टुप् पुत्रऩ् म्रुत्यु लोगम् पोऩाऩ्। अव्विडत्तिल् तर्मराजऩ् इरादबडियाल्, मूऩ्ऱु इरवु काक्कुम्बडियाग सम्बवित्तदु। मूऩ्ऱु इरवुम् नसिगेदस् निराहारऩाग इरुन्दुगॊण्डु तर्मराजऩुडैय वरवै ऎदिर्बार्त्तिरुन्दाऩ्। पिऱगु तर्मराजऩ् वन्दार्। अवरैप् पार्त्तु वासलिल् इरुन्द व्रुत्तर्गळाऩ त्वार पालगर्गळ् पिऩ्वरुमाऱु सॊल्लुगिऱार्गळ्।
वैश्वानरः प्रविशत्यतिथिर्ब्राह्मणो गृहान् । तस्यैतां शान्तिं कुर्वन्ति हर वैवस्वतोदकम् ॥७॥
[प-रै)। वैश्वानरः - [साक्षात्] अक्नि पगवाऩे, अतिथिर्ब्राह्मणः - प्राह्मण अदिदियाग, गृहान् प्रविशति - (नमदु] क्रुहङ्गळुक्कु वरुगिऱा(र्गळ्)ऩ्। तस्य - अवरुक्कु, एतां शान्तिम् - इन्द शान्दियै [अदावदु: अर्क्य पात्यादिगळै समर्प्पिप्पदाऩ शान्दियै], कुर्वन्ति - [अदै अऱिन्दवर्गळ्] सॆय्गिऱार्गळ्। वैवस्वत - हे! तर्मराजऩे, उदकम् – {पात्यम् मुदलियवैगळुक्काग) जलत्तै, हर - [इन्द नसिगेदस्सुक्कुक्] कॊण्डु वारुम्।
अदिदि अक्नियागैयाल्, अवरिडत्तिल् अबसारप्पट्टाल् अप्पडि अबसारप्पडुगिऱवर्गळ् तक्तरागप् पोय्विडुवार्गळ् ऎऩ्ऱु शास्त्रम् सॊल्लुगिऩ्ऱदु।
मूलम् - १।१।८
८। क्रुहत्तिऱ्कु वन्द अदिदियैप् पूजियामल् इरुन्द अबसारत्तिऱ्कु शमनम् सॆय्दुगॊळ्ळामऱ्पोऩाल्, पलमाऩ प्रत्यवायमुम् नेरुमॆऩ्ऱु अन्द व्रुत्तर्गळ् सॊल्लुगिऱार्गळ्।
आशाप्रतीक्षे सङ्गतं सूनृताञ्चेष्टापूर्ते पुत्रपशूंश्च सर्वान् । एतद्वृङ्क्ते पुरुषस्याल्पमेधसो यस्यानश्नन् वसति ब्राह्मणो गृहे ॥८॥
(प-रै)। यस्य अल्पमेधसः पुरुषस्य - ऎन्द पुत्तियऱ्ऱ क्रुहस्तऩुडैय, गृहे - वीट्टिल्, अनश्नन् - पट्टिऩियाग, ब्राह्मणो वसति - ऒरु अदिदि वसिक्किऱाऩो, [तस्य - अन्द क्रुहस्तऩुडैय], आशाप्रतीक्षे - आसै मनोरदम् इवैगळैयुम्, सङ्गतम् – [नल्लोर्गळुडैय) सेर्क्कैयैयुम्, सूनृतां च - उण्मैयाऩ प्रिय वसऩङ्गळैयुम्, इष्टापूर्ते - [अवऩाऱ् सॆय्यप्पडुम् यागम् मुदलाऩ) कर्मङ्गळ् [कुळम् वॆट्टुवदु मुदलाऩ) तर्मानुष्टानङ्गळ् इवैगळैयुम्, पुत्रपशूंश्च - प्रजैगळ् पसुक्कळ् इवैगळैयुम्, सर्वान् - [इवैगळैत् तविर्त्त] मऱ्ऱै ऎल्ला पुण्य कर्मङ्गळैयुम्, एतत् - इदु (अदिदि आहारमिऩ्ऱिक्के इरुक्कुम्बडियाग नेर्न्द पाबमाऩदु], वृङ्क्ते – नाशम् सॆय्दुविडुगिऱदु।
आशा - आसै, अदावदु तुर्लबमाग इरुक्कुम् ऒरु वस्तुविल् उण्डागुम् इच्चै। प्रतीक्षा - ऎदिर्बार्प्पदु; अदावदु, किडैक्कुम् पोल् इरुक्कुम् ऒरु वस्तु किडैत्तुविडुम् ऎऩ्ऱु नम्बि इरुप्पदु। अदावदु, कामङ्गळ् सङ्गल्बङ्गळ् इवैयॆल्लाम्।
इष्टापूर्ते - ‘इष्टम्’ ऎऩ्बदु श्रुदियिल् सॊल्लप्पट्टिरुक्कुम् यागम् मुदलियवैगळैयुम्, ‘पूर्त्तम्’ ऎऩ्बदु स्म्रुदियिल् सॊल्लप्पट्टिरुक्कुम् कुळम् वॆट्टुवदु, मुदलाऩ पुण्यगर्मङ्गळैयुम् कुऱिक्कुम्।
मूलम् - १।१।९
९। व्रुत्तर्गळुडैय वार्त्तैयैक् केट्ट तर्मराजऩ् नसिगेदस्सैप् पार्त्तु सॊल्लुगिऱार्।
तिस्रो रात्रीर्यदवात्सीर्गृहे मेऽनश्नन् ब्रह्मन्नतिथिर्नमस्यः । नमस्तेऽस्तु ब्रह्मन् स्वस्ति मेऽस्तु तस्मात् प्रति त्रीन् वरान् वृणीष्व ॥९॥
(प-रै]। `ब्रह्मन् - हे पूज्यरे! यत् - ऎन्दक्कारणत्ताल्, मे गृहे - ऎऩ्ऩुडैय क्रुहत्तिल्, नमस्यः - पूज्यराऩ, अतिथिः - अदिदि यागिऱ, (त्वम् - नीर्), तिस्रो रात्रीः - मूऩ्ऱु इरात्तिरि कालम्, अनश्नन् - आहारमॊऩ्ऱुमिऩ्ऱिक्के, अवात्सीः - वसित्तिरुन्दीरो, तस्मात् - अन्दक् कारणत्ताल्, ब्रह्मन् - हे पूज्यरे ते नमोऽस्तु - उम्मै नमस्करिक्किऱेऩ्। त्रीन् वरान् प्रति - मूऩ्ऱु वरऩ्गळै, वृणीष्व - वरित्तुक्कॊळ्ळुम्; मे - ऎऩक्कु, स्वस्ति अस्तु - क्षेमम् उण्डागवेण्डुम्।
इम्मादिरि मूऩ्ऱु वरऩ्गळैक् कॊडुत्तु नसिगेदस्सै त्रुप्ति सॆय्वित्ताल्, अदिदि क्रुहत्तिल् पट्टिऩियाग इरुन्ददाल् एऱ्पट्ट पाबम् शमनमागुम् ऎऩ्ऩुम् ऎण्णत्तुडऩ् इम्मादिरि तर्मराजऩ् प्रार्त्तित्ताऩ्। मूऩ्ऱु इरवु पट्टिऩियिरुन्दबडियाल्, मूऩ्ऱु वरऩ्गळैक् कॊडुक्कलामॆऩ्ऱु निऩैत्ताऩ् पोलुम्। नसिगेदस् अम्मादिरि वरऩ्गळै अबेक्षियामल् इरुन्दालुम् तऩ्ऩै अनुक्रहिप्पदऱ्कागवावदु वरऩ्गळै अङ्गीगरिक्क वेण्डुमॆऩ्बदु तर्मराजऩुडैय करुत्तु।
मूलम् - १।१।१०
१०। इव्वाऱु तर्मराजऩाल् प्रार्त्तिक्कप्पट्टवऩाय्, नसिगेदस् तऩक्कु इष्टमाऩ वरत्तैक् केट्किऱाऩ्।
शान्तसङ्कल्पस्सुमना यथा स्याद्वीतमन्युगौतमो माऽभिमृत्यो । त्वत्प्रसृष्टं माऽभिवदेत्प्रतीत एतत्त्रयाणां प्रथमं वरं वृणे ॥१० ॥
(प-रै।) मृत्यो - हे तर्मराजऩे!, गौतमः - (ऎऩ्ऩुडैय पिदावागिऱ] कौदमर्, मा अभि - ऎऩ् विषयमाग, शान्तसङ्कल्पः - सिन्दैयऱ्ऱवरायुम्, सुमनाः - प्रसन्नमाऩ मनस्सै उडैयवरायुम् वीतमन्युः - कोबमऱ्ऱवरायुम्, यथा स्यात् - ऎप्पडि इरुप्पारो ; त्वत्प्रसृष्टम् - उम्माल् तिरुप्पि अऩुप्पप्पट्टुळ्ळ, मा अभि - ऎऩ्ऩैक् कुऱित्तु, प्रतीतः - प्रीदियुडऩ् कूडिऩवराय्, [यथा] वदेत् - ऎप्पडिप् पेसुवरो; एतत् - [अप्पडिप्पट्ट] इदै [अदावदु: इन्द यासनत्तै], त्रयाणां प्रथमं वरम् - (नीर् कॊडुक्कप्पोगुम्] मूऩ्ऱु वरङ्गळुळ् मुदल् वरमाग, वृणे - वरिक्किऱेऩ्।
शान्तसङ्कल्पः - ‘ऎऩ्ऩुडैय पुत्रऩागिऱ नसिगेदस् यमऩुक्कुत् तानमागक् कॊडुक्कप्पट्टाऩे, इवऩाल् पूर्णगामऩाऩ यमऩुक्कु ऎऩ्ऩ पलम् एऱ्पडुम्?’ ऎऩ्ऱु यादॊरु सिन्दै उण्डो अन्दच् चिन्दैयऱ्ऱवऩाय् ऎऩ्बदु करुत्तु। वीतमन्युः - ‘ऎऩ्ऩै यारुक्कुक् कॊडुक्कप्पोगिऱाय् ?’ ऎऩ्ऱु इरण्डु मूऩ्ऱु तडवै नसिगेदस् पिदावैप् पार्त्तुक् केट्टबॊऴुदु, पिदावुक्कु यादॊरु कोबमुण्डायिऱ्ऱो, अन्दक् कोबमऱ्ऱवराय्। सुमनाः - कोबम् शमनमागि मात्रम् पोदादु; अवर् नसिगेदस् विषयत्तिल् अदऱ्कु मुन्दि ऎम्मादिरि प्रीदियैच् चॆय्दिरुन्दारो अप्पडिप्पट्ट प्रीदियुडऩ् कूडिऩवराय्। अभिवदेत् - मानसिगमाग प्रसन्नरायिरुप्पदुडऩ् कूड, तऩ्ऩुडऩ् प्रीदिबुरस्सरमाग वार्त्तैयुम् सॊल्लवेण्डुम् ऎऩ्बदु करुत्तु। इन्दप् पदत्तिऱ्कु वेऱॊरु पॊरुळुम् उरैक्कलाम्। अभिवदति ऎऩ्बदऱ्कु ‘आसीर्वदिप्पदु’ ऎऩ्ऱुम् पॊरुळ् उण्डु। अदावदु ‘नाऩ् पोय् अवरुक्कु नमस्कारम् सॆय्दाल्, अदै अवर् अङ्गीगरित्तु ऎऩ्ऩै आसीर्वदिक्कवेण्डुम्।’
मूलम् - १।१।११
११। म्रुत्यु पदिल् सॊल्लुगिऱार्।
यथा पुरस्ताद्भविता प्रतीत औद्दालकिरारुणिर्मत्प्रसृष्टः । सुखं रात्रीश्शयिता वीतमन्युस्त्वां ददृशिवान् मृत्युमुखात्प्रमुक्तम् ॥११॥
(प-रै।) औद्दालकिः - उत्तालगरुडैय कुमाररायुम्, आरुणिः - अरुणऩुडैय वम्शत्तिल् जनित्तवरुमाऩ (उऩ् तगप्पऩारागिय कौदमर्], मत्प्रसृष्टः - ऎऩ्ऩाल् अनुक्रहिक्कप्पट्टवराय् (अदावदु: ऎऩ्ऩुडैय अनुक्रहत्ताल्), यथा पुरस्तात् - मुऩ्बोलवे, प्रतीतः - (उऩ्ऩिडत्तिल्] प्रीदियुळ्ळवराग, भविता - इरुप्पर्। मृत्युमुखात् - म्रुत्युविऩ् मुगत्तिलिरुन्दु, प्रमुक्तम् - विडप्पट्टिरुक्कुम्, त्वाम् - उऩ्ऩै ददृशिवान् (सन्) - पार्त्तुक्कॊण्डु, वीतमन्युः - कोबमऱ्ऱवराय्, रात्रीः सुखं शयिता - रात्रिगालम् मुऴुवदुम् सुगमागत् तूङ्गुवर्।
इव्विडत्तिल् सन्दोषादिक्यत्ताल् यमऩ्, नसिगेदस्सिऩ् पिदाविऩ् पॆयरैयुम् वम्शत्तैयुमिट्टुक् कौदमरै व्यवहरिक्किऱार्।
मत्प्रसृष्टः - इदऱ्कु, ‘ऎऩ्ऩाल् अनुज्ञै कॊडुक्कप् पट्टवराय्’ - ऎऩ्बदु पॊरुळ्। ‘ऎऩ्ऩुडैय अनुक्रहत्ताल्’ ऎऩ्बदु तात्पर्यम्, मृत्प्रसृष्टम् - ऎऩ्ऱुम् ऒरु पाडमुण्डु। अप्पॊऴुदु, ऎऩ्ऩाल् तिरुप्पि अऩुप्पप्पट्ट (उऩ्ऩैक् कुऱित्तु) ऎऩ्बदु पॊरुळ्।
‘रात्रियॆल्लाम् सुगमागत् तूङ्गुवर्’ ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु, कौदमरुडैय विसारम् कोबम् मुदलियवै नीङ्गिविट्टऩ ऎऩ्बदै विळक्कुगिऩ्ऱदु। तुक्कावेशम् प्रायेण रात्रि कालङ्गळिल् असह्यमाग इरुन्दुगॊण्डु नित्रैयैप् पादिक्कुम् ऎऩ्बदु अनुबव सित्तम्। आगैयाल् ‘रात्रि सुगमागत् तूङ्गुवर्’ ऎऩ्ऱु सॊल्लप् पट्टिरुक्किऱदु।
मूलम् - १।१।१२
१२-१३। इन्द इरण्डु मन्द्रङ्गळाल् नसिगेदस् इरण्डावदु वरत्तै प्रार्त्तिक्किऱाऩ्।
स्वर्गे लोके न भयं किञ्च नास्ति न तत्र त्वं न जरया विभेति । उभे तीर्त्वा अशनायापिपासे शोकातिगो मोदते स्वर्गलोके ॥१२॥
स त्वमग्निं स्वर्गमध्येपि मृत्यो प्रब्रूहि तं श्रद्धधानाय मह्यम् । स्वर्गलोका अमृतत्वं भजन्त एतद्द्वितीयेन वृणे वरेण ॥१३॥
(प-रै।) स्वर्गे लोके - मोक्षमॆऩ्ऱु सॊल्लप्पडुम् स्तानत्तिल्, किञ्चन भयन्नास्ति - ऎव्विद पयमुम् इल्लै। तत्र - अव्विडत्तिल्, त्वं न - नीर् इल्लै (अदावदु: उमक्कु अव्विडत्तिल् प्रजैगळैक् कॊल्लुम् अदिगारम् इल्लै] जरया न विभेति - [अव्विडत्तिल् इरुक्कुम्। प्रजैगळ्] किऴत्तऩत्ताल् पयप्पडुगिऱदिल्लै। स्वर्गे लोके - अन्द मोक्ष स्तानत्तिल्, [अव्विडत्तिलिरुक्कुम् पुरुषऩ्] अशनायापिपासे - पसि ताहङ्गळागिऱ, उभे - इवै इरण्डैयुम्, तीर्त्वा - कडन्दु, शोकातिगः - शोगमऱ्ऱवऩाग, मोदते - आनन्दानुबवम् सॆय्गिऱाऩ्। (इव्वाऱु नाऩ् पॆरियोर्गळिडमिरुन्दु केट्टिरुक्किऱेऩ्।)
हे मृत्यो - हे म्रुत्युवे! स त्वम् - प्रसित्तरायिरुक्कुम् नीर्, स्वर्ग्यम् - अन्द मोक्ष स्तानत्तै प्रयोजनमाग उडैय, अग्निम् - अक्नियै (अदावदु: अक्नि सम्बन्दमाऩ ऒरु कर्म विशेषत्तै] अध्येषि - अऱिवीरऩ्ऱो? तम् - अदै, श्रद्धधानाय - [मोक्षत्तिल्] श्रत्तैयैयुडैय, मह्यम् - ऎऩक्कु, प्रब्रूहि - उबदेशियुम्। स्वर्गलोकाः - अन्द मोक्षस्तानत्तै अडैन्दिरुप्पवर्, अमृतत्वं - [तेशविसेषप्राप्तियुडऩ् प्रह्मत्तै अडैन्दु तऩदु स्वरूबाविर्प्पावत्तैप् पॆऱुवदाऩ] अम्रुदत्वत्तै, भजन्ते - पॆऱुगिऱार्गळ्। एतत् - इदै, द्वितीयेन वरेण - इरण्डावदु वरमाग, वृणे - अर्त्तिक्किऱेऩ्।
इव्विडत्तिऱ् सॊल्लप्पट्टुळ्ळ अक्नि कार्यमाऩदु, ऒरु अनुसन्दान विशेषत्तुडऩ् सॆय्यप्पडुम् ऒरु कर्मावैक् कुऱिक्किऩ्ऱदु। अम्मादिरि उबासित्ताल् उबासगर्गळ् मोक्षत्तैप् पॆऱुवार्गळ् ऎऩ्ऱु पॆरियोर्गळ् सॊल्लक् केट्टु, अदै अऱिवदऱ्कु अवऩ् विरुम्बुगिऩ्ऱाऩ्।
‘स्वर्क्कम्’ ऎऩ्ऩुम् पदम् इव्विडत्तिल् मोक्षत्तैक् कुऱिक्किऩ्ऱदु ऎऩ्ऱे सॊल्लवेण्डुम्। अन्द शप्तम्, ज्योदिष्टोमादि यागङ्गळैच् चॆय्वदाल् किडैक्कक् कूडियदायुम् अल्बमायुम् अस्तिरमायुमुळ्ळ ऒरु लोगत्तैक् कुऱिप्पदुडऩ्, शाश्वदमायुम् अनन्दमायुम् इरुक्कुम् मोक्ष स्तानत्तैयुम् कुऱिक्कुम्। इव्विडत्तिल् अन्द लोगत्तैप्पऱ्ऱिय प्रश्नत्तिलुम् प्रदिवसनत्तिलुम् ‘अव्विडत्तिल् जनन मरणङ्गळ् इल्लै’ ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टिरुप्पदे अन्द शप्तम् मोक्षस्तानत्तैक् कुऱिक्किऩ्ऱदु ऎऩ्बदै सूसिप्पिक्किऩ्ऱदु ऎऩ्बदु विळङ्गुम्। निऱ्क: मूऩ्ऱावदु वरत्तैक् केट्कुमिडत्तिल् नसिगेदस् प्रसित्त स्वर्क्कम् पोऩ्ऱ नश्वर पलङ्गळै निन्दित्तुप् पेसुगिऱाऩ्। अव्विदम् अन्द स्वर्क्कत्तिल् वॆऱुप्पुळ्ळवऩ्, अदैप् पलमाग उडैय ज्ञानत्तैप् पॆऱुवदिलुम् अदै अऩुष्टिप्पदिलुम् आवलुळ्ळवऩाग इरुक्किऱाऩ् ऎऩ्ऱु सॊल्वदु उबबन्नमागमाट्टादु। स्वर्क्कशप्तम् प्रक्रुष्ट सुगत्तैच् चॊल्लुगिऩ्ऱदागैयाल्, अदै, निरवदिग आनन्द रूबमाऩ मोक्षत्तिऱ्कु वासगमागवुम् ऎडुत्तुक्कॊळ्ळलाम्। अम्मादिरि प्रयोगङ्गळुम् एराळमाग इरुक्किऩ्ऱऩ।
अशनाया - पसि; इदु अशन ऎऩ्ऩुम् शप्तत्तिलिरुन्दु उण्डाऩ पदम् ‘आ’ कारत्तै अन्दत्तिलुडैय स्त्रीलिङ्ग शप्तम्। पिपासा - ताहम्, पातुं इच्छा पिपासा।
स्वर्गलोकाः - स्वर्गो लोको येषां ते - ऎऩ्ऱु पहुव्रीहि। स्वर्क्कत्तै स्तानमाग उडैयवर्गळ् ऎऩ्बदु पॊरुळ्।
मूलम् - १।१।१३
१२-१३। इन्द इरण्डु मन्द्रङ्गळाल् नसिगेदस् इरण्डावदु वरत्तै प्रार्त्तिक्किऱाऩ्।
स्वर्गे लोके न भयं किञ्च नास्ति न तत्र त्वं न जरया विभेति । उभे तीर्त्वा अशनायापिपासे शोकातिगो मोदते स्वर्गलोके ॥१२॥
स त्वमग्निं स्वर्गमध्येपि मृत्यो प्रब्रूहि तं श्रद्धधानाय मह्यम् । स्वर्गलोका अमृतत्वं भजन्त एतद्द्वितीयेन वृणे वरेण ॥१३॥
(प-रै।) स्वर्गे लोके - मोक्षमॆऩ्ऱु सॊल्लप्पडुम् स्तानत्तिल्, किञ्चन भयन्नास्ति - ऎव्विद पयमुम् इल्लै। तत्र - अव्विडत्तिल्, त्वं न - नीर् इल्लै (अदावदु: उमक्कु अव्विडत्तिल् प्रजैगळैक् कॊल्लुम् अदिगारम् इल्लै] जरया न विभेति - [अव्विडत्तिल् इरुक्कुम्। प्रजैगळ्] किऴत्तऩत्ताल् पयप्पडुगिऱदिल्लै। स्वर्गे लोके - अन्द मोक्ष स्तानत्तिल्, [अव्विडत्तिलिरुक्कुम् पुरुषऩ्] अशनायापिपासे - पसि ताहङ्गळागिऱ, उभे - इवै इरण्डैयुम्, तीर्त्वा - कडन्दु, शोकातिगः - शोगमऱ्ऱवऩाग, मोदते - आनन्दानुबवम् सॆय्गिऱाऩ्। (इव्वाऱु नाऩ् पॆरियोर्गळिडमिरुन्दु केट्टिरुक्किऱेऩ्।)
हे मृत्यो - हे म्रुत्युवे! स त्वम् - प्रसित्तरायिरुक्कुम् नीर्, स्वर्गम् - अन्द मोक्ष स्तानत्तै प्रयोजनमाग उडैय, अग्निम् - अक्नियै (अदावदु: अक्नि सम्बन्दमाऩ ऒरु कर्म विशेषत्तै] अध्येषि - अऱिवीरऩ्ऱो? तम् - अदै, श्रद्धधानाय - [मोक्षत्तिल्] श्रत्तैयैयुडैय, मह्यम् - ऎऩक्कु, प्रब्रूहि - उबदेशियुम्। स्वर्गलोकाः - अन्द मोक्ष स्तानत्तै अडैन्दिरुप्पवर्, अमृतत्वं - [तेश विसेष प्राप्तियुडऩ् प्रह्मत्तै अडैन्दु तऩदु स्वरूबाविर्प्पावत्तैप् पॆऱुवदाऩ] अम्रुदत्वत्तै, भजन्ते - पॆऱुगिऱार्गळ्। एतत् - इदै, द्वितीयेन वरेण - इरण्डावदु वरमाग, वृणे - अर्त्तिक्किऱेऩ्।
इव्विडत्तिऱ् सॊल्लप्पट्टुळ्ळ अक्नि कार्यमाऩदु, ऒरु अनुसन्दान विशेषत्तुडऩ् सॆय्यप्पडुम् ऒरु कर्मावैक् कुऱिक्किऩ्ऱदु। अम्मादिरि उबासित्ताल् उबासगर्गळ् मोक्षत्तैप् पॆऱुवार्गळ् ऎऩ्ऱु पॆरियोर्गळ् सॊल्लक् केट्टु, अदै अऱिवदऱ्कु अवऩ् विरुम्बुगिऩ्ऱाऩ्।
‘स्वर्क्कम्’ ऎऩ्ऩुम् पदम् इव्विडत्तिल् मोक्षत्तैक् कुऱिक्किऩ्ऱदु ऎऩ्ऱे सॊल्लवेण्डुम्। अन्द शप्तम्, ज्योदिष्टोमादि यागङ्गळैच् चॆय्वदाल् किडैक्कक् कूडियदायुम् अल्बमायुम् अस्तिरमायुमुळ्ळ ऒरु लोगत्तैक् कुऱिप्पदुडऩ्, शाश्वदमायुम् अनन्दमायुम् इरुक्कुम् मोक्ष स्तानत्तैयुम् कुऱिक्कुम्। इव्विडत्तिल् अन्द लोगत्तैप्पऱ्ऱिय प्रश्नत्तिलुम् प्रदिवसनत्तिलुम् ‘अव्विडत्तिल् जनन मरणङ्गळ् इल्लै’ ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टिरुप्पदे अन्द शप्तम् मोक्ष स्तानत्तैक् कुऱिक्किऩ्ऱदु ऎऩ्बदै सूसिप्पिक्किऩ्ऱदु ऎऩ्बदु विळङ्गुम्। निऱ्क: मूऩ्ऱावदु वरत्तैक् केट्कुमिडत्तिल् नसिगेदस् प्रसित्त स्वर्क्कम् पोऩ्ऱ नश्वर पलङ्गळै निन्दित्तुप् पेसुगिऱाऩ्। अव्विदम् अन्द स्वर्क्कत्तिल् वॆऱुप्पुळ्ळवऩ्, अदैप् पलमाग उडैय ज्ञानत्तैप् पॆऱुवदिलुम् अदै अऩुष्टिप्पदिलुम् आवलुळ्ळवऩाग इरुक्किऱाऩ् ऎऩ्ऱु सॊल्वदु उबबन्नमागमाट्टादु। स्वर्क्कशप्तम् प्रक्रुष्ट सुगत्तैच् चॊल्लुगिऩ्ऱदागैयाल्, अदै, निरवदिग आनन्द रूबमाऩ मोक्षत्तिऱ्कु वासगमागवुम् ऎडुत्तुक्कॊळ्ळलाम्। अम्मादिरि प्रयोगङ्गळुम् एराळमाग इरुक्किऩ्ऱऩ।
अशनाया - पसि; इदु अशन ऎऩ्ऩुम् शप्तत्तिलिरुन्दु उण्डाऩ पदम् ‘आ’ कारत्तै अन्दत्तिलुडैय स्त्रीलिङ्ग शप्तम्। पिपासा - ताहम्, पातुं इच्छा पिपासा।
स्वर्गलोकाः - स्वर्गो लोको येषान्ते - ऎऩ्ऱु पहुव्रीहि। स्वर्क्कत्तै स्तानमाग उडैयवर्गळ् ऎऩ्बदु पॊरुळ्।
मूलम् - १।१।१४
१४। म्रुत्यु पदिल् सॊल्लुगिऱार्।
प्र ते ब्रवीमि तदु मे निबोध स्वर्ग्यमग्निन्नचिकेतः प्रजानन् । अनन्तलोकोप्तिमथो प्रतिष्ठां विद्धि त्वमेनन्निहितं गुहायाम् ॥१४॥
[प-रै] ते - उऩक्कु, प्रब्रवीमि - सॊल्लुगिऱेऩ् मे - ऎऩ्ऩिडमिरुन्दु, तत् उ - अदै, निवोध - अऱिन्दुगॊळ्; नचिकेतः - हे नसिगेदस्से! स्वर्ग्यम् - मोक्षत्तैप् पलमाग उडैय, अग्निम् - अक्नियै, प्रजानन् - अऱिन्दुगॊण्डु (अदै अनुष्टिक्किऱवऩ्], अनन्तलोकाप्तिम् - अनन्दऩागिऱ विष्णुविऩ् लोग प्राप्तियैयुम्, अथ - पिऱगु, प्रतिष्ठाम् - [अव्विडत्तिलेये] स्तिरमाऩ इरुप्पैयुम्, (लभते -अडैगिऱाऩ्]। एनम् - इदै (अदावदु: इन्द ज्ञानम् मोक्षत्तिऱ्कु हेदुवॆऩ्बदै], गुहायां निहितम् - कुहैक्कुळ् वैक्कप्पट्टदाग (अदावदु: मऱ्ऱॊरुवरालुम् अऱियप्पडाददाग], त्वम् - नी, विद्धि - अऱिन्दुगॊळ्।
मूलम् - १।१।१५
१५। इव्वाऱु अदैप् पुगऴ्न्दु पेसिविट्टु, म्रुत्युवाऩवर् नसिगेदस्सुक्कु अदै उबदेसित्तार् ऎऩ्ऱु इन्द मन्द्रम् सॊल्लुगिऩ्ऱदु।
लोकादिमग्निं तमुवाच तस्मै या इष्टका यावतीर्वा यथा वा । स चापि तत्प्रत्यवदद्यथोक्तमथाऽस्य मृत्युः पुनरेवाह तुष्टः ॥१५॥
[प-रै।) तस्मै - अवऩुक्कु (अन्द नसिगेदस्सुक्कु], तम् - अन्द, लोकादिम् - (कीऴ्च् चॊल्लप्पट्टुळ्ळ स्वर्क्क] लोगत्तिऱ्कु हेदुवाऩ, अग्निम् - अक्नियै, उवाच - (म्रुत्यु] उबदेशित्तार्। इष्टकाः - इष्टगैगळ्, याः - ऎऩ्ऩ लक्षणत्तुडऩ् कूडियवैयाग इरुत्तल् वेण्डुम् ऎऩ्बदैयुम्, यावतीः - ऎव्वळवु इष्टगैगळ् तेवै ऎऩ्बदैयुम्, यथा वा - अन्द इष्टगैगळै ऎप्पडिच् चयनम् सॆय्यवेण्डुमॆऩ्बदैयुम्, [उवाच - सॊऩ्ऩार्] स चाऽपि - अवऩुम्, तत् - अवै ऎल्लावऱ्ऱैयुम्, यथोक्तम् - (म्रुत्यु) सॊऩ्ऩबडिये, प्रत्यवदत् - तिरुप्पिच् चॊऩ्ऩाऩ्। अथ - पिऱगु, मृत्युः - म्रुत्युवाऩवर्, तुष्टः - सन्दोषम् अडैन्दवराय्, अस्य - अवऩुक्कु, पुनरेव - मऱुबडियुम्, आह - सॊऩ्ऩार्।
इष्टका - इदु यागत्तिल् उबयोगप्पडुम् कल्लुक्कुप् पॆयर्। चयनम् - ऒऩ्ऱऩ्मेल् ऒऩ्ऱागवुम् पक्कङ्गळिलुम् यागक् कऱ्कळै अडुक्कुम् व्याबारम्। अन्दक् कऱ्कळुळ् ऒऩ्ऱाल् अक्नियै ऎडुप्पदऱ्कुम् इन्द शप्तम् वासगमागुम्। इम्मादिरि कऱ्कळै अडुक्कुवदैयुम्, अवैगळिऩ् सङ्ग्यै प्रगारम् इवैगळैयुम्, इन्द अक्नि वित्यैक्कु प्रदान अङ्गमागप् पेसियिरुप्पदैयुम् पार्त्ताल्, इदु केवलम् कर्ममोवॆऩ्ऱु ऒरु सन्देहम् जनिक्कक्कूडुम्। इदु केवलम् कर्ममऩ्ऱु। केवलम् कर्ममाग इरुन्दाल्, इदऱ्कु मोक्षम् पलमागमाट्टादु। नास्त्यकृतः कृतेन - (केवल कर्मङ्गळाल् अम्रुदमाऩ मोक्षम् लबिक्कादु) ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टिरुक्किऩ्ऱदु। इन्द वित्यैयिल् यागम् सॆय्वदुबोऩ्ऱ कर्मम् प्रदानमाग इरुन्दालुम्, इदऱ्कुप् परमात्मोबासनत्तुडऩ् सम्बन्दमुण्डु ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पडुगिऱबडियाल्, इदै वित्यैयॆऩ्ऱु सॊल्वदऱ्कु आक्षेबमिल्लै [१७-वदु मन्द्रत्तैप् पार्क्क।)
तुष्टः - ऒरुदडवै सॊऩ्ऩ मात्रत्ताल् सगलत्तैयुम् तवऱादु क्रहित्त शिष्यऩुडैय क्रहण सामर्त्यत्तैप् पार्त्तवुडऩ् म्रुत्युवुक्कु सन्दोषम् उण्डायिऱ्ऱु। पुत्तिमाऩाग इरुक्कुम् शिष्यऩिडत्तिल् विशेष प्रीदि जनिप्पदु आसार्यर्गळुक्कु सहजमे।
मूलम् - १।१।१६
१६। म्रुत्यु, ताम् अडैन्द सन्दोषत्तिऩ् परीवाहमाग नसिगेदस्सुक्कुप् पारिदोषिगमॊऩ्ऱैक् कॊडुक्किऱार्।
तमब्रवीत् प्रीयमाणो महात्मा वरं तवेहाद्य ददामि भूयः । तवैव नाम्ना भविताऽयमग्निः सृङ्काञ्चेमामनेकरूपां गृहाण ॥१६॥
(प-रै।) प्रीयमाणः - सन्दुष्टराऩ, महात्मा - अन्द सन्दोषत्ताल्) विशालमाऩ मनस्सै उडैय (म्रुत्यु ], तम् - अवऩै (नोक्कि), अब्रवीत् - सॊऩ्ऩार्। तव - उऩक्कु, इह - इन्द सन्दर्प्पत्तिल्, अद्य - इप्पॊऴुदु, भूयः - मऱुबडियुम्, वरं ददामि - ऒरु वरत्तैक् कॊडुक्किऱेऩ्। अयमग्निः - इन्द अक्नियाऩदु (ऎऩ्ऩाल् उबदेशिक्कप्पट्ट इन्द अक्नि], तवैव नाम्ना - उऩ्ऩुडैय पॆयरिऩालेये [अदावदु: नासिगेदम् ऎऩ्ऩुम् पॆयरुडऩेये), भविता – प्रसित्तियैप् पॆऱुम्। अनेकरूपाम् - विसित्रमाऩ, इमां सृङ्काञ्च - इन्द रत्न मालैयैयुम्, गृहाण - वाङ्गिक्कॊळ्।’
इन्द वरत्तै म्रुत्यु तामागवे कॊडुक्किऱारागैयाल्, नसिगेदस्साल् अर्त्तिक्कप्पडवेण्डिय मूऩ्ऱु वरङ्गळुळ् इदु ऒऩ्ऱाग माट्टादु। इम्मादिरि पुत्तिसालियाऩ शिष्यर्गळुक्कु वरदादाक्कळ् तामे परिसु वऴङ्गुवदु वऴक्कम्। रत्नमालै कॊडुप्पदैक्काट्टिलुम्, अन्द अक्निक्कु अवऩुडैय पॆयरै इट्टु अदु वऴियाग अवऩुडैय पॆयरुक्कु प्रसित्तियै सम्बादित्तु वैप्पदु मिगवुम् उयर्न्द परिसे आगुम्। “स्रुङ्गै’ ऎऩ्बदु मदुरमाऩ ऒरु शप्तत्तैच् चॆय्युम् रत्नमालैक्कुप् पॆयरॆऩ्ऱु सॊल्वार्गळ्।
मूलम् - १।१।१७
१७। इन्द अक्निवित्यैक्कु प्रह्मोबासनमे अङ्गि ऎऩ्बदैयुम्, अन्द उबासनत्तिऩ् प्रगारम् ऎप्पडिप्पट्टदु ऎऩ्बदैयुम्, इन्द वित्यैयिऩ् पलम् अत्यन्द शान्दियै लक्षणमाग उडैय
मोक्षमे ऎऩ्बदैयुम् इन्द मन्द्रम् विळक्कुगिऩ्ऱदु। वेदत्तिल् ‘अयं वाव यः पवते’ ऎऩ्ऱु ओरिडत्तिल् मूऩ्ऱु अनुवागङ्गळ् उण्डु। अवै इन्द अक्नि कार्यत्तिल् विनियोगप्पडुमवै। अन्द अनुवागङ्गळै ऎवऩ् अत्ययनम् सॆय्गिऱाऩो, अवऩ् ‘त्रिणासिगेदऩ्’ ऎऩ्ऩुम् पदत्ताल् कुऱिक्कप्पडुगिऩ्ऱाऩ्। इन्द वित्यै नसिगेदस्सिऩ् पॆयराल् प्रसित्तमाऩदऩ्ऱो?
त्रिणाचिकेतस्त्रिभिरेत्य सन्धिं त्रिकर्मकृत्तरति जन्ममृत्यू । ब्रह्मजज्ञं देवमीड्यं विदित्वा निचाय्येमां शान्तिमत्यन्तमेति ॥१७॥
(प-रै।) त्रिणाचिकेतः - नसिगेदस्सिऩ् पॆयराल् प्रसित्ति पॆऱ्ऱुळ्ळ मूऩ्ऱु अनुवागङ्गळैयुम् अत्ययनम् सॆय्गिऱवऩ् (अदावदु: तर्मराजऩाल् उबदेसिक्कप्पट्ट इन्दक् कर्मत्तैच् चॆय्गिऱवऩ्), त्रिकर्मकृत् - मूऩ्ऱु कर्मङ्गळैयुम् यदावत्तागच् चॆय्दुगॊण्डु, त्रिभिः - मूऩ्ऱु तडवै इन्द अक्नियैच् चयनम् सॆय्दाऩेयाऩाल्, सन्धिम् - सम्बन्दत्तैप् पॆऱ्ऱु (अदावदु: परमात्मबासनत्तुडऩ् सम्बन्दत्तैप् पॆऱ्ऱु), जन्ममृत्यू - जनन मरणङ्गळै, तरति - ताण्डुगिऱाऩ्। [अवऩ्] ब्रह्मजज्ञम् - जीवात्मावै, ईङ्यं देवम् - स्तोत्रम् सॆय्वदऱ्कु अर्हमाऩ परमात्मात्मगमाग, विदित्वा - अऱिन्दु, निचाय्य - (अप्पडि प्रह्मत्तैत् तऩदु अन्दरात्मावाग उडैय तऩ्ऩै] साक्षात्करित्तु, इमां शान्तिम् - इन्द शान्दियै (अदावदु: कीऴ्च् चॊल्लप्पट्टुळ्ळ जनन मरण रूबमाऩ अनर्त्तत्तिऩ् शान्दियै], अत्यन्तम् - शास्वदमाग, एति - अडैगिऱाऩ्।
परमात्मोबासनम् इरण्डु प्रगारमागच् चॆय्यप्पडलाम्। ‘जीवऩ् परमात्मावै अन्दरात्मावाग उडैयवऩ् ‘ऎऩ्ऱु जीवात्मावै उबासिप्पदु ऒऩ्ऱु ; ‘जीवात्मावै शरीरमाग उडैत्तायिरुक्किऱाऩ् परमात्मा’ ऎऩ्ऱु परमात्मावै उबासिप्पदु मऱ्ऱॊऩ्ऱु, इव्विरुवरुम् परमात्मोबासगर्गळेयावार्गळ्। इन्द इरुवर्क्कुम् मोक्षमे प्रयोजनम्। आगैयाल्, इव्विडत्तिल् पडिक्कप्पट्टिरुक्कुम् पलम् मोक्षमे ऎऩ्बदु सित्तम्। निऱ्क: जनन मरण रूबमाऩ अनर्त्तम् अत्यन्दमाग शान्दियै अडैगिऩ्ऱदु ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टिरुप्पदुम् इन्द निर्णयत्तैये त्रुडप्पडुत्तुगिऩ्ऱदु। अडुत्तु वरुम् १९-वदु मन्द्रत्तिल् करोति तद्येन पुनर्न जायते (मऱुबडियुम् जननम् ऎऩ्बदु, ऎदैच् चॆय्दाल् एऱ्पडामल् इरुक्कुमो अदै इवऩ् सॆय्गिऱाऩ्) ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टिरुप्पदुम् कवऩिक्कत् तगुन्ददु।
त्रिकर्मकृत् - मूऩ्ऱु कर्मङ्गळैयुम् अनुष्टिक्किऱवऩाय्। मूऩ्ऱु कर्मङ्गळावऩ :- यागम् सॆय्वदु, वेदत्तै अत्ययनम् सॆय्वदु, तानम् कॊडुप्पदु। इवै वर्णाश्रम तर्मङ्गळॆल्लावऱ्ऱुक्कुम् उबलक्षणम्। मोक्षत्तै इच्चित्तुप् पगवाऩिडत्तिल् पक्तियैयो प्रबत्तियैयो सॆय्गिऱवर्गळुम्, अन्दप् पक्ति प्रबत्तिगळुक्कु अङ्गमागक् कर्मङ्गळै अनुष्टित्ते वरवेण्डुमॆऩ्बदुम् शास्त्रम्।
ब्रह्मजज्ञम् - ब्रह्मजश्चासौ ज्ञश्च - (प्रह्मत्तिऩिडमिरुन्दु उण्डाऩवऩायुम् सेदनऩायुम् इरुप्पवऩ्।) जीवऩ् नित्यऩाग इरुन्दालुम् अवऩुडैय सत्तै पगवददीनमाऩदाल्, अवऩै प्रह्मत्तिऩिडत्तिलिरुन्दु उण्डाऩवऩागच् चॊल्लक्कूडुम्।
देवम् - इदु परमात्वैक् कुऱिक्कुम्। आऩाल्, अन्दप् पॊरुळै ऎडुत्तुक् कॊण्डाल्, ‘जीवऩै प्रह्ममॆऩ्ऱु अऱिन्दु’ ऎऩ्ऱु जीव परमात्मैक्यम् सॊऩ्ऩदागुम्। अदु अनेग स्रुदि वाक्यङ्गळुक्कु विरुत्तमागैयाल्, अन्द अर्त्तम् त्यजिक्कप्पट्टु, ‘परमात्मावै आत्मावाग उडैयवऩ्’ ऎऩ्ऩुम् पॊरुळ् क्रहिक्कप्पडुगिऩ्ऱदु।
मूलम् - १।१।१८
१८। मऱुबडियुम् इन्दक् कर्माविऩ् महिमैये पुगऴप् पडुगिऩ्ऱदु।
त्रिणाचिकेतस्त्रयमेतद्विदित्वा य एवं विद्वां श्चिनुते नाचिकेतम् । स मृत्युपाशान् पुरतः प्रणोद्य शोकातिगो मोदते स्वर्गलोके ॥१८॥
(प-रै।) यः - ऎन्द, त्रिणाचिकेतः - त्रिणासिगेदऩ्, एतत् त्रयम् - इन्द मूऩ्ऱैयुम् (अदावदु: प्रह्म स्वरूबम्, अन्द प्रह्मत्तै आत्मावाग उडैय जीव स्वरूबम्, सयनम् सॆय्यप्पडुम् अक्नियिऩ् स्वरूबम्, आग इम्मूऩ्ऱैयुम्, विदित्वा - अऱिन्दु, एवं विद्वान् - अप्पडिप्पट्ट ज्ञानत्तै उडैयवऩाग, नाचिकेतं - नासिगेदम् ऎऩ्ऩुम् पॆयरैप् पॆऱ्ऱिरुक्कुम् इन्द अक्निगार्यत्तै, चिनुते - सयनम् सॆय्गिऱाऩो, सः - अवऩ्, मृत्युपाशान् - म्रुत्यु पाबङ्गळै (अदावदु: रागत्वेषादि लक्षणङ्गळाऩ म्रुत्यु पाशङ्गळै), पुरतः - (शरीरम् पोवदऱ्कु] मुऩ्ऩदागवे, प्रणोद्य - विलक्किविट्टु, शोकातिगः - शोगत्तैक् कडन्दवऩाय्, स्वर्गलोके - मोक्षस्तानत्तिल्, मोदते - आनन्दानुबवम् सॆय्दु कॊण्डिरुप्पाऩ्।
एतत् त्रयम् - इन्द मूऩ्ऱैयुम्, इन्दक् कर्मावै अनुष्टिक्कुम् कालत्तिल् ऎवैगळिऩ् अनुसन्दानम् मुक्यमो, अवैगळे इव्विडत्तिल् विवक्षिदङ्गळ्। अवै: प्रह्मम्, अदै आत्मावाग उडैय जीवऩ्, इवैगळिऩ् ज्ञानत्तुडऩ् सॆय्यप्पडुम् अक्नि सयनम्, आग इन्द मूऩ्ऱिऩ् स्वरूबङ्गळे।
मूलम् - १।१।१९
१९। इन्द मन्द्रत्तिल् अबुनराव्रुत्ति व्यक्तमागच् चॊल्लप् पडुगिऩ्ऱदु
यो वाप्येतां ब्रह्मजज्ञात्मभूतां चितिं विदित्वा चिनुते नाचिकेतम् । स एव भूत्वा ब्रह्मजज्ञात्मभूतः करोति तद्येन पुनर्न जायते ॥१९॥
[प-रै] यो वाऽपि - ऎवऩॊरुवऩ्, एतां चितिम् - इन्दच् चयन रूबमाऩ कर्मावै, ब्रह्मजज्ञात्मभूतां - ‘तऩदु स्वरूबम् प्रह्मात्मगम्’ ऎऩ्ऩुम् ज्ञानत्तुडऩ् कूडिऩदाग, विदित्वा - अनुसन्दानित्तुक् कॊण्डु, नाचिकेतम् - नासिगेदम् ऎऩ्ऩुम् अक्नियै, चिनुते - सयनम् सॆय्गिऱाऩो, स एव - अवऩ्दाऩ्, ब्रह्मजज्ञात्मभूतो भूत्वा - प्रह्मात्मगमाऩ स्वात्मावै अनुसन्दानम् सॆय्गिऱवऩागि, येन पुनर्न जायते - ऎदैच् चॆय्दाल् मऱुबडियुम् पिऱप्पुळ्ळवऩाग माट्टाऩो, तत् करोति - अदैच् चॆय्दवऩावाऩ्।
इन्दक् कर्मम् इव्वाऱु पगवदुबासन पूर्वगमाग इरुत्तल् वेण्डुमॆऩ्ऱुम्, अन्द उबासनत्ताल् अबुनराव्रुत्तियै लक्षणमाग उडैय मोक्षमे प्रयोजनमागक् किडैक्किऩ्ऱदॆऩ्ऱुम् इन्द मन्द्रङ्गळ् व्यक्तमागच् चॊल्वदे इन्दक् कर्मत्तिऱ्कुप् पलमागच् चॊल्लप्पडुम् ‘स्वर्क्कम् मोक्षत्तिऱ्कु वासग’ मॆऩ्बदै नऩ्ऱाग विळक्कुगिऩ्ऱदु।
मूलम् - १।१।२०
२०। एष तेऽग्निर्नचिकेतः स्वर्ग्यो यमवृणीथा द्वितीयेन वरेण । एतमग्निन्तवैव प्रवक्ष्यन्ति जनासस्तृतीयं वरन्नचिकेतो वृणीष्व ॥२०॥
[प-रै] यम् - ऎदै, द्वितीयेन वरेण - इरण्डावदु वरत्ताल्, अवृणीथाः - प्रार्त्तित्तायो, नचिकेतः - हे नसिगेदस्से! स्वर्ग्य एषः - मोक्षत्तै प्रयोजनमाग उडैय इदुवे, ते - उऩक्कु, [उपदिष्ट:- उबदेसिक्कप्पट्टदु)। जनासः - जऩङ्गळ्, एतमग्निम् - इन्द अक्नियै, तवैव [नाम्ना] - उऩ्ऩुडैय (पॆयरिऩालेये], प्रवक्ष्यन्ति - सॊल्लुवार्गळ्। नचिकेतः - हे नसिगेदस्से! तृतीयं वरम् - मूऩ्ऱावदु वरत्तै, वृणीष्व - वरित्तुक्कॊळ्।
जनासः इदु वैदिगमाऩ रूबम्; जनाः ऎऩ्बदु लौगिगम्।
कीऴे १३-वदु श्लोगत्तिऩ् अर्त्तत्तै विवरिक्कु मिडत्तिल्, इव्विडत्तिल् प्रयोगम् सॆय्यप्पट्टिरुक्कुम् ‘स्वर्क्क’ पदम् मोक्षत्तैक् कुऱिक्किऩ्ऱदु; प्रसित्त स्वर्क्कत्तैक् कुऱिक्कविल्लै ऎऩ्ऱु विवरित्तिरुक्किऱोम्। पगवाऩ् पाष्यगारर् अम्मादिरिये तिरुवुळ्ळम्बऱ्ऱि इरुक्किऱार्। ”‘स्वर्गशब्देनात्र परमपुरुषार्थलक्षणो मोक्षोऽभिधीयते” [इव्विडत्तिल् ‘स्वर्क्क शप्तमाऩदु परम पुरुषार्त्तमागिऱ मोक्षत्तैये सॊल्लुगिऩ्ऱदु) ऎऩ्बदु अवरुडैय तिव्य सूक्ति।
इन्द अर्त्तम् अन्द शप्तत्तिऱ्कु मुक्यमाऩ अर्त्त मागुमा? इल्लाविट्टाल्, अमुक्यमाऩ अर्त्तमेया? ऎऩ्ऱु पॆरियदॊरु विवादमुण्डु। इरण्डुम् उबबन्नमाग माट्टादु ऎऩ्बदु पूर्वबक्षियिऩ् कक्षि।
“स्वर्गापवर्गमार्गाभ्याम्“ “स्वर्गापवर्गयोरेकम्” “न स्वर्गं नापुनर्भवम्“ इत्यादियाऩ प्रयोगङ्गळिल् ‘स्वर्क्क’ शप्तमाऩदु अबवर्क्कमॆऩ्ऱुम् अबुनर्प्पवमॆऩ्ऱुम् सॊल्लप्पडुम् मोक्षत्तैक् काट्टिलुम् वेऱुबट्टदाग लोगत्तिलुम् वेदत्तिलुम् व्यवहरिक्कप्पडुगिऩ्ऱदु। पुराण कर्त्ताक्कळुम्, “ध्रुवसूर्यान्तरं यत्तु नियुतानि चतुर्दश । स्वर्गलोकस्स कथितो लोकसंस्थानचिन्तकैः ॥” (सूर्य त्रुवान्दर्वर्त्तियाऩ लोग विशेषमे स्वर्क्क मॆऩ्ऱु सॊल्लप्पडुगिऩ्ऱदु’) ऎऩ्ऱु स्वर्क्कत्तै प्रक्रुदि मण्डलत्तिऱ्कु उट्पट्टदागवे सॊल्लुगिऱार्गळ्। आगैयाल्, मोक्षमॆऩ्बदु ‘स्वर्क्क’ पदत्तिऱ्कु मुक्यार्त्तमाग माट्टादु।
अमुक्यमाग अर्त्तम् कॊळ्ळलामो वॆऩ्ऱाल्, ‘मुक्यमाऩ अर्त्तत्तिऱ्कुप् पादगमिरुक्कुम् इडङ्गळिल् मात्रम् अमुक्यार्त्त क्रहणम् कूडुमऩ्ऱो? इव्विडत्तिल् मुक्यार्त्तत्तैप् पादिक्कुमवै ऒऩ्ऱुमिल्लैये!’ पादगङ्गळ् इरुक्किऩ्ऱऩवे ऎऩ्ऱाल्, अवै यावै?
‘नसिगेदस्साल् अबेक्षिक्कप्पडुम् स्वर्क्कमाऩदु जरै मरणम् अऱ्ऱदु ऎऩ्ऱुम्, अदिल् वसिक्कुमवर्गळ् अम्रुदत्वत्तैप् पॆऱुगिऱार्गळ् ऎऩ्ऱुम् सॊल्लप्पट्टिरुप्पदु पादगमऩ्ऱो? प्राक्रुद स्वर्क्कत्तिऱ्कु इम्मादिरियाऩ पॆरुमै इल्लै? ऎऩ्बदु ऒऩ्ऱु।
मऱ्ऱॊऩ्ऱु, ‘नसिगेदस् मोक्षत्तैत् तविर्त्त वेऱु पलत्तै अबेक्षियादवऩ्; पलान्दरङ्गळै अवऩ् निन्दिक्किऱाऩ्। अवऩ् ऎप्पडि क्षयिष्णुवायुळ्ळ प्राक्रुद स्वर्क्कत्तै अबेक्षिप्पाऩ्?’ ऎऩ्बदुदाऩ्।
इवै पादगङ्गळागमाट्टा। एऩॆऩ्ऱाल्: ‘प्राक्रुद स्वर्क्कत्तिल् वसिप्पवर्गळैप् पऱ्ऱिप् पेसुगैयिल्, पुराणङ्गळ्, अवर्गळुक्कुक् किऴत्तऩम् मरणम् मुदलियवै इल्लैयॆऩ्ऱु सॊल्लविल्लैया? अवर्गळ् अम्रुद पानम् सॆय्गिऱबडियाल् अवर्गळुक्कु अम्रुदत्वमुमुण्डु’ ऎऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऩ्ऱऩवे। आबेक्षिगमागवावदु अवर्गळुक्कु इवै उण्डु ऎऩ्ऱु एऱ्पट्टाल्, इवै ऎप्पडिप् पादगङ्गळागुम्? नसिगेदस् पलान्दर विमुगऩ् ऎऩ्बदु उण्मैये। आऩाल् अन्द वैमुक्यम् इरण्डावदु वरत्तैक् केट्कुङ् गालत्तिल् अवऩुक्कु इल्लै। इरण्डावदु वरत्तै अळिक्कुम्बॊऴुदु, अवऩुक्कु हिदत्तैच् चॆय्यवेण्डुम्’ ऎऩ्ऩुम् ऎण्णम् कॊण्ड म्रुत्यु, अवऩाल् प्रश्नम् सॆय्यप्पडामल् इरुक्कैयिलुम्, अनन्द लोग प्राप्तियैयुम् अव्विडत्तिल् प्रदिष्टैयैयुम् जन्म म्रुत्युक्कळैत् ताण्डियिरुक्कुम् ऒरु स्तिदि विशेषत्तैयुम् प्रस्तावित्तु, अदु वऴियाग मोक्ष स्वरूबत्तै उबक्षेबिक्कवे नसिगेदस्सुक्कु अदिल् ऒरु रुसि उण्डागि अवऩ् पलान्दर वैमुक्यत्तैप् पॆऱ्ऱाऩ्। अन्दत् तशैयिऱ् सॆय्यप्पट्ट पलान्दर निन्दै, अदऱ्कु मुऩ् सॆय्यप्पट्ट स्वर्क्क प्रार्त्तनैयै ऎप्पडिप् पादिक्कुम्? आगैयाल् ‘स्वर्क्क शप्तत्तिऩ् मुक्यार्त्तत्तैप् पादिक्कुम् सामक्री ऒऩ्ऱुमिल्लै ऎऩ्ऱे सॊल्लवेण्डुम्। आगैयाल् अमुक्यार्त्तत्तै क्रहिप्पदुम् उसिदमागमाट्टादु।
इवैगळैत्, तविर्त्तु ‘मोक्षम्’ ऎऩ्ऱु अर्त्तम् सॊल्वदऱ्कु वेऱॊरु पलीयस्साऩ आक्षेबमुण्डु। उबक्रमादिगरण नियाय प्रगारम् मुदलिल् इरुक्कुम् प्रश्न वाक्यत्तिल् काणप्पडुम् ‘स्वर्क्क’ शप्तमे पलवत्तरम्। उबसम्हारत्तिल् काणप्पडुम् वाक्यङ्गळॆल्लाम् तुर्प्पलङ्गळे। आगैयाल्, पिन्दित् तॆऩ्बडुम् जरा म्रुत्यु तरणम्, अम्रुदत्वत्तै अडैवदु मुदलाऩ वाक्यङ्गळैक्कॊण्डु, पूर्वम् सॊल्लप्पट्टुळ्ळ’ ‘स्वर्क्क’ शप्तत्तिऩ् अर्त्तत्तै इवैगळुक्कु ऒत्तुवरुम्बडि इसैप्पदु नियाय विरुत्तम्। मुदलिल् इरुप्पदु सङ्ग्यैयिल् अल्बमागवुम्, पिन्दि वरुवदु पहुवागवुम् इरुन्द पोदिलुम्, उबक्रमत्तिल् इरुप्पदे प्रबलमॆऩ्बदु, न्यायमऩ्ऱो? इदुदाऩ् पूर्वबक्षिगळिऩ् वादम्।
इवैगळुक्कु समादानमाग, मुदलिल् ‘स्वर्क्क’ पदत्तिऱ्कु मोक्षमुम् मुक्यार्त्तमागक् कूडुमॆऩ्ऱु अनेग प्रमाणङ्गळैक् कॊण्डु सित्तान्दिगळ् सादिक्किऱार्गळ्। अप्पडिप्पट्ट शक्ति अन्द शप्तत्तिऱ्कु उण्डु ऎऩ्बदै स्ताबित्तुविट्टु, अप्पडिप्पट्ट प्रयोगमुम् इरुक्किऩ्ऱदु ऎऩ्ऱु अनेग श्रुदिवाक्यङ्गळैयुम् उदाहरित्तिरुक्किऱार्गळ्। “तस्यां हिरण्मयः कोशः स्वर्गो लोको ज्योतिषावृतः“, “तेन धीरा अपि यन्ति ब्रह्मविदः स्वर्गं लोकमित ऊर्ध्वा विमुक्ताः“, “अपहृत्य पाप्मानमनन्ते स्वर्गे लोके ज्येये प्रतितिष्ठति“
इम्मादिरियाऩ अत्यात्म शास्त्र वाक्यङ्गळिल् ‘स्वर्क्क’ शप्तम् मोक्षमॆऩ्ऩुम् मुक्यार्त्तत्तुडऩेये प्रयोगम् सॆय्यप्पट्टिरुक्किऩ्ऱदु। पौराणिगर्गळाल् कल्बिक्कप्पडुम् मुक्यार्त्तम् इम्मादिरि श्रुदि प्रयोगङ्गळुक्कु विरुत्तमागैयाल्, अदु अनादरणीयमे।
इरण्डावदु: प्रक्रुदि मण्डलत्तिऱ्कु उट्पट्टिरुक्कुम् ऒरु लोग विशेषमे ‘स्वर्क्क’ पदत्तिऩ् मुक्यार्त्तम् ऎऩ्ऱु ऒत्तुक्कॊण्डबोदिलुम्, अन्द अर्त्तत्तै त्यजित्तु ‘मोक्ष’ मॆऩ्ऩुम् अमुक्यार्त्तत्तै क्रहिक्कुम्बडियागप् पादग सामक्रीगळ् पहुवाग इरुक्किऩ्ऱऩवॆऩ्ऱु निरूबिक्कप्पडुगिऩ्ऱदु।
प्रस्तुद वाक्यङ्गळिल्, अत्यात्म शास्त्र सित्तमाऩ अबहदबाप्मत्वम् मुदलिय ऎट्टु प्रह्म कुणङ्गळिऩ् आविर्प्पावमे व्यक्तमागच् चॊल्लप्पडुगिऩ्ऱदु। अप्पडिप्पट्ट प्रह्म कुणङ्गळिऩ् आविर्प्पावम् प्राक्रुद स्वर्क्कत्तै अडैयुमवर्गळुक्कु सम्बविक्कमाट्टादागैयाल्, अन्द आविर्प्पावत्तिऩ् प्रदीदि पूर्वबक्षिगळ् सॊल्लुम् मुक्यार्त्तत्तिऱ्कुप् पलवत्ताऩ पादगम्।
ऎव्विडत्तिल् अन्द आविर्प्पावम् तोऩ्ऱुगिऱदॆऩ्ऱाल्:- (१) “स्वर्गे लोके न भयं किञ्चनास्ति “ऎऩ्ऱु मुदल् प्रश्न मन्द्रत्तिल् अबहदबाप्मत्वम् प्रदिबादिक्कप्पडुगिऩ्ऱदु। स्वर्क्कत्तिल् वसिप्पवर्गळुक्कु ‘ऎप्पॊऴुदु इव्विडमिरुन्दु विऴुन्दु विडुवोमो?” ऎऩ्ऱु ऒरु पयमुण्डु। अप्पडिप्पट्ट पीदियिऩ् अबावमे इव्विडत्तिल् विवक्षिदम्। अदु अबहदबाप्मा ऎवऩो अवऩुक्के सम्बविक्कुमऩ्ऱो। (२,३) ‘न तत्र त्वन्न जरया विभेति” ऎऩ्बदाल् विजरत्वमुम् विम्रुत्युत्वमुम्, (४,५) “उभे तीर्त्वा अशनायापिपासे“, ऎऩ्बदाल् विजिगत्सत्वमुम् अबिबासत्वमुम्, (६) “शोकातिगः” ऎऩ्बदाल् विशोगत्वमुम्, (७,८) “मोदते स्वर्गलोके” ऎऩ्बदाल् सत्यगामत्वमुम् सत्य सङ्गल्बत्वमुम् प्रदिबादिक्कप् पडुगिऩ्ऱऩ।
इरण्डावदु: - “स्वर्गलोका अमृतत्वं भजन्ते" ऎऩ्ऩुम् इरण्डावदु प्रश्न मन्द्रत्तिल् (१३-वदु मन्द्रम्] सॊल्लप्पट्टुळ्ळ ‘अम्रुदत्व’ शप्तम् अत्यात्म शास्त्रत्तिल् मोक्षमॆऩ्ऩुम् अर्त्तत्तिलेये प्रयोगम् सॆय्यप्पट्टिरुक्किऩ्ऱदु।
मूऩ्ऱावदु:- “ततो मया नाचिकेतश्चितोऽग्निरनित्यैर्द्रव्यैः प्राप्तवानस्मि नित्यम्” [II-१०] ऎऩ्ऩुम् इडत्तिल्, ‘नित्य पलमागिऱ प्रह्म प्राप्तिक्कु सादनमायिरुक्कुम् ज्ञानत्तै इन्द अक्निसयनत्ताल् नाऩ् पॆऱ्ऱेऩ्’ ऎऩ्ऱु नासिगेद अक्नियिऩाल् प्राप्यमाऩ वस्तु परप्रह्ममे ऎऩ्बदु वऱ्पुऱुत्तप्पडुगिऩ्ऱदु। इदु प्रसित्त स्वर्क्कत्तिऱ्कु सम्बविक्कुमो?
निऱ्क: ‘अमृतत्वं भजन्ते‘ [अम्रुदत्वत्तै अडैगिऱार्गळ्] ऎऩ्ऩुमिडत्तिलुळ्ळ ‘अम्रुद’ पदत्तै मुक्त परमाग ऎडुत्तुक् कॊळ्वदे उसिदमागुम्। मेल् (२९-वदु] मन्द्रत्तिल् इन्द ‘अम्रुद’ पदम्, अम्मादिरि मुक्तर्गळैच् चॊल्वदागवे प्रयोगम् सॆय्यप् पट्टिरुक्किऩ्ऱदु। (“अजीर्यताममृतानाम्”]। इप्पडि अर्त्तम् सम्बविक्कैयिल्, अदै मुक्तबरमाग ऎडुत्तुक्कॊळ्ळामल्, आबेक्षिगमाग ऎडुत्तुक्कॊण्डु, अप्पडिप्पट्ट आबेक्षिगमाऩ अम्रुदत्वत्तै अवलम्बित्तु मुक्यार्त्तत्तै निलैनिऱुत्तप् पार्प्पदु उसिदमागुमो?
इरण्डावदु वरत्तैप् पॆऱुवदऱ्कु मुऩ् नसिगेदस्सुक्कुप् पलान्दर वैमुक्यम् इल्लैयॆऩ्ऱु सॊल्वदुम् उबबन्नमागमाट्टादु। इरण्डावदु वरत्तैक् केट्कुम् पॊऴुदे अवऩुक्कु मोक्षत्तिल् अबिनिवेसम् इरुन्ददु ऎऩ्बदु, अन्द प्रश्न वाक्यत्तिऩ् उट्करुत्तै अऱियुमवर्गळुक्कु विळङ्गुम्। कुणाष्टगत्तिऩ् आविर्प्पावत्तै मनस्सिल् वैत्तुक्कॊण्डऩ्ऱो अन्द प्रश्नम् केट्कप्पट्टिरुक्किऱदु?
उबक्रमादिगरण न्यायम् सित्तान्दिगळुक्कु विरोदिक्कुम् ऎऩ्ऱु सॊल्वदुम् उबबन्नमिल्लै। उबक्रमत्तिलुळ्ळ ‘स्वर्क्क’ शप्तत्तिऱ्कु मोक्षत्तैये मुक्यार्त्तमागक् कॊळ्ळुम् सित्तान्दिगळुक्कु अन्द न्यायत्तिऩ् सहायत्तै अबेक्षिक्क आवश्यगदैये इल्लैयऩ्ऱो? पादम् सॊल्लुमिडत्तिलुम् उबसम्हारत्तिल् काणप्पडुम् वाक्यङ्गळ् पहुवाग इरुक्किऱबडियाल्, उबक्रमत्तिलुळ्ळ अल्ब वाक्यत्तै अवै पादिक्कुमॆऩ्बदे न्यायवित्तुक्कळिऩ् मर्यादै। इरण्डु वाक्यङ्गळुम् सम सङ्ग्यागङ्गळाग इरुक्कुमिडत्तिल् मात्रमऩ्ऱो, परस्पर विरोदम् नेर्न्दाल् मुक्यार्त्तत्तिऱ्कु प्राबल्यत्तैच् चॊल्लुगिऩ्ऱदु शास्त्रम्? आगैयाल् उबक्रम नियाय विरोदम् वरुमॆऩ्ऱु सॊल्वदु वीण् वार्त्तैये।
इम्मादिरियाऩ पल कारणङ्गळैक् कॊण्डु इन्द प्रगरणत्तिल् ‘स्वर्क्क शप्तत्तै मोक्षबरमाग ऎडुत्तुक्कॊळ्वदे उबबन्नमॆऩ्ऱु नमदु आसार्यर्गळ् विवरित्तिरुक्किऱार्गळ्।
मूलम् - १।१।२१
२१। येयं प्रेते विचिकित्सा मनुष्ये अस्तीत्येके नायमस्तीति चैके । एतद्विद्यामनुशिष्टस्त्वयाऽहं वराणामेष वरस्तृतीयः ॥२१॥
नसिगेदस् मूऩ्ऱावदु वरत्तैक् केट्किऱाऩ्। ‘स्तूलमागप् पार्क्कुम्बॊऴुदु, तेहम् पोऩवुडऩ् जीवऩुम् पोय् विडुगिऱाऩा? सिलर् पोय्विडुगिऱाऩॆऩ्ऱुम् सिलर् पोगविल्लै यॆऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱार्गळे! ऎदु तत्यम्?’ ऎऩ्ऱु तेहादिरिक्तमाऩ जीव स्वरूबमे इव्विडत्तिल् प्रश्नम् सॆय्यप्पडुवदुबोलत् तोऩ्ऱुम्। अदु पूर्वाबर विरुत्तमागैयाल्, श्री पाष्यगारर् इन्द मन्द्रत्तिऩ् सङ्गदमाऩ तात्पर्यत्तैप् पिऩ् वरुमाऱु अनुक्रहित्तिरुक्किऱार्। “अत्र परमपुरुषार्थरूप ब्रह्मप्राप्तिलक्षणमोक्षयाथात्म्य-विज्ञानाय तदुपायभूतपरमात्मोपासनपरावरात्मतत्वजिज्ञासया अयं प्रश्नः क्रियते” (प्रह्म प्राप्तियै लक्षणमाग उडैयदु मोक्षम्। अदुदाऩ् परम पुरुषार्त्तम्। अन्द मोक्षत्तिऩ् उण्मैयै अऱियवेण्डुमॆऩ्बदु नसिगेदस्सिऩ् नोक्कम्। अदैप् पॆऱुवदऱ्कु ‘परदत्वम् ऎदु? अवरदत्वम् ऎदु? परमात्मावै उबासिप्पदु ऎऩ्ऱाल् ऎऩ्ऩ?’ ऎऩ्बदै मुदलिल् अऱिन्दु कॊळ्ळ वेण्डियदु अवश्यमागैयाल्, अवैगळैप् पऱ्ऱिये इन्द प्रश्नम् सॆय्यप्पडुगिऩ्ऱदु]। नसिगेदस् पॆरियोर्गळिडमिरुन्दु, जीवात्मावुक्कुत् तऩदु कडैसि तेहम् पोऩबिऱगु अबहदबाप्मत्वम् मुदलाऩ ऎट्टु कुणङ्गळुम् आविर्प्पविक्किऩ्ऱऩवॆऩ्बदैक् केट्टिरुन्दाऩ्। आगैयाल्, मुदलिल् इरण्डु मन्द्रङ्गळाल् अप्पडिप्पट्ट मोक्षत्तिऱ्कु सादनमायुळ्ळ अक्नियै उबदेशिक्क वेण्डुमॆऩ्ऱु प्रार्त्तित्ताऩ्। इप्पॊऴुदु अन्द मोक्षत्तैप्पऱ्ऱिप् पल पॆयर् पलविदमागच् चॊल्लुगिऱबडियाल्, अदु विषयमाग सन्देहमुण्डाग अदैत् तॆरिन्दुगॊळ्ळुम् पॊरुट्टु इन्द मूऩ्ऱावदु वरत्तैक् केट्किऱाऩ्। अप्पडिप्पट्ट अबहदबाप्मत्वम् मुदलिय ऎट्टु कुणङ्गळुडऩ् कूडियवऩ् मुक्त आत्मा ऎऩ्ऱु सिलरुम्, अप्पडि इल्लैयॆऩ्ऱु मऱ्ऱुम् सिलरुम् सॊल्लुगिऱार्गळे; उम्माल् उबदेसिक्कप्पट्टु इदैत् तॆळिय अऱिन्दुगॊळ्ळ नाऩ् विरुम्बुगिऱेऩ्’ ऎऩ्बदे इन्द मन्द्रत्तिऩ् सङ्गदमाऩ अर्त्तम्। इन्द अर्त्तमे सङ्गदमॆऩ्बदु पोगप्पोग विळङ्गुम्।
[प-रै) मनुष्ये - ऒरु मऩिदऩ् [अदावदु ऒरु जीवऩ्), प्रेते - शरीर वियोगम् पॆऱ्ऱवुडऩ् (अदावदु: सर्वबन्द विनिर्मोक्षम् नेरुङ्गालत्तिल् ऎन्द शरीरम् कडैसियाग अवऩाल् विडप्पडुगिऱदो अन्द शरीरम् पोऩवुडऩ्), ‘अयमस्ति’ - ‘अवऩ् इरुक्किऱाऩ् [अदावदु: आविर्बूदङ्गळाऩ ऎट्टु कुणङ्गळोडु कूडियिरुक्किऱाऩ्), इत्येके - ऎऩ्ऱु सिलरुम्, अयं नास्ति’ - ‘अवऩ् इल्लै (अदावदु: आविर्बूद कुणाष्टगऩाग इल्लै], इति चैके - ऎऩ्ऱु मऱ्ऱुम् सिलरुम्, [इव्वाऱु वादिप्पदाल् उण्डागुम्] येयं विचिकित्सा - यादॊरु सन्देहम् उण्डागिऩ्ऱदो, अदै निव्रुत्ति सॆय्दुगॊळ्ळुम् पॊरुट्टु], एतत् - इदै (अदावदु: अन्द मुक्तात्माविऩ् स्वरूब यादात्म्यत्तै), त्वया अनुशिष्टः - उम्माल् उबदेशिक्कप्पट्टवऩाय्क् कॊण्डु, अहं विद्याम् - नाऩ् अऱिन्दुगॊळ्ळ वेण्डुम्। वराणाम् - (उम्माल् कॊडुक्कप्पट्टुळ्ळ] वरङ्गळुक्कुळ्, एषः - इदु, ऎऩ् तृतीयो वरः - मूऩ्ऱावदु वरम्।
मुक्तात्माविऩ् स्वरूबमे केट्कप्पट्टिरुन्द पोदिलुम्, अन्दक् केळ्वियिऩ् वऴियाग मूऩ्ऱु विषयङ्गळ् केट्कप्पट्टवैयागिऩ्ऱऩ। अवैयावऩ: उबेयमाऩ प्रह्मत्तिऩ् स्वरूबम्, उबेदावागिऱ जीवात्म स्वरूबम्, उबायमागिऱ उबासनत्तिऩ् स्वरूबम् ऎऩ्बवैदाम्। एऩॆऩ्ऱाल्, इन्दक् केळ्विक्कुप् पिन्दि सॊल्लप्पडुम् समादानत्तिल् इन्द मूऩ्ऱु विषयङ्गळुम् विळक्कप् पडुगिऩ्ऱऩ। मुक्तात्म स्वरूब ज्ञानमाऩदु अदै अनुबन्दित्तुळ्ळ मऱ्ऱै ज्ञानङ्गळै अबेक्षित्ते निऱ्किऩ्ऱदऩ्ऱो?
मूलम् - १।१।२२
२२। देवैरत्राऽपि विचिकित्सितं पुरा न हि सुविज्ञेयमणुरेष धर्मः । अन्यं वरन्नचिकेतो वृणीष्व मा मोपरोत्सीरति मा सृजैनम् ॥२२॥
इव्वाऱु मोक्ष स्वरूबत्तै नसिगेदस् केट्टाऩ्। म्रुत्यु, ‘इदु अदिगहनमायिऱ्ऱे। इदैप् पूर्णमाग इवऩ् क्रहिप्पाऩा?’ ऎऩ्ऱु शङ्गित्तु, इदु वेण्डाम्; वेऱु वरत्तैक् केळ्’ ऎऩ्गिऱार्।
(प-रै) अत्र - इदिल् [इन्द मुक्त स्वरूब विषयत्तिल्], देवैरपि - तेवर्गळाले कूड (ज्ञानत्तिल् सिऱन्दवर्गळाल् कूड), पुरा - मुऩ्गालत्तिल्, विचिकित्सितम् – सम्शयिक्कप्पट्टदु। (ऒरुविद निच्चयमुम् पॆऱप्पडविल्लै)। एष धर्मः - इन्दत् तर्ममाऩदु [इन्द विषयमाऩदु), अणुः - सूक्ष्मम्, न सुविज्ञेयं हि - (आत्म तत्वम् ऎऩ्ऩुम् इन्द विषयम्] सुलबमाग अऱियक्कूडियदऩ्ऱु। नचिकेतः - हे नसिगेदस्से! अन्यं वरं वृणीष्व - वेऱु वरत्तै वरित्तुक्कॊळ्। मा मा उपरोत्सीः - निर्प्पन्दिक्कादे निर्प्पन्दिक्कादे। एवं मा - इन्द ऎऩ्ऩै, अतिसृज - विट्टुविडु।
मूलम् - १।१।२३
२३। नसिगेदस् पदिल् सॊल्लुगिऱाऩ्। -
देवैरत्राऽपि विचिकित्सितं किल त्वञ्च मृत्यो यन्न सुविज्ञेयमात्थ ।
वक्ता चास्य त्वादृगन्यो न लभ्यो नान्यो वरस्तुल्य एतस्य कश्चित् ॥२३॥
[प-रै]। अत्र देवैरपि विचिकित्सितं किल - तेवर्गळ् कूड इदैप् पऱ्ऱि निर्णयम् पॆऱामल् तडुमाऱुगिऱार्गळल्लवा? मृत्यो - हे म्रुत्युवे! त्वञ्च - नीरुम्, यत् - ऎदै, न सुविज्ञेयम् - सुलबमाग अऱियक्कूडाददाग, आत्थ - सॊल्लुगिऱीरो [अदै नाऩ् वेऱु ऎव्विदम् अऱिन्दुगॊळ्वेऩ्?] अस्य - इदऩुडैय, त्वादृगन्यो वक्ता - उम्मैप् पोऩ्ऱ मऱ्ऱॊरु उबदेष्टा, न लभ्यः - किडैक्कमाट्टार्। [आगैयाल्] एतस्य तुल्यः - इदऱ्कु समानमाऩ, अन्य कश्चिद्वरो न - वेऱु ऒरु वरमुम् इल्लै।
मूलम् - १।१।२४
२४। नसिगेदस्सिऩ् उऱुदियै म्रुत्यु अऱिन्दार्। आऩाल्, ‘ऒरुगाल् नसिगेदस्सिऩ् पुत्ति विषयासक्तमाग इरुक्कुमो? अप्पडि इरुन्दाल् इन्द रहस्यो पदेशत्तिऱ्कु अवऩ् अर्हऩागमाट्टाऩे’ ऎऩ्ऱु शङ्गित्तु, म्रुत्यु कॊञ्जम् प्रलोबनम् सॆय्गिऱार्। नसिगेदस्सुक्कु मोक्षत्तिल् इरुक्कुम् इच्चै त्रुडप्पडट्टुम् ऎऩ्बदुम् मरुत्युविऩ् करुत्तु।
शतायुषः पुत्रपौत्रान् वृणीष्व बहून् पशून् हस्तिहिरण्यमश्वान् । भूमेर्महदायतनं वृणीष्व स्वयं वं जीव शरदो यावदिच्छसि ॥२४॥
(प-रै)। शतायुषः - नूऱु वरुषम् जीवित्तिरुक्कुम्, (तीर्क्कायुस्सुक्कळाग इरुक्कुम्], पुत्रपौत्रान् - पिळ्ळै पेरऩ्गळै, वृणीष्व - वरमागक् केट्टुक्कॊळ्। बहून् पशून् - पहुवाऩ पसुक्कळैयुम्, हस्तिहिरण्यम् - याऩैगळैयुम् स्वर्ण रूबमाऩ त्रव्यत्तैयुम्, अश्वान् - कुदिरैगळैयुम्, [वृणीष्व - केट्टुक्कॊळ्]। भूमेर्महदायतनम् - पूमियिल् विस्तीर्णमाऩ राज्यत्तैयुम्, वृणीष्व - केट्टुक्कॊळ्। स्वयम् - ताऩुम् = नीयुम्], यावच्छरद इच्छसि - ऎव्वळवु वर्षङ्गळ् [जीवित्तिरुक्क वेण्डुमॆऩ्ऱु] विरुम्बुगिऱायो, [तावच्छरदः] जीव - अव्वळवु कालम् जीवित्तिरु।
मूलम् - १।१।२५
एतत्तुल्यं यदि मन्यसे वरं वृणीष्व वित्तं चिरजीविकाञ्च । महाभूमौ नचिकेतस्त्वमेधि कामानां त्वा कामभाजं करोमि ॥२५॥
२५। (प-रै)। एतत्तुल्यप् (कीऴ्क् कूऱप्पट्टुळ्ळ) वरङ्गळुक्कु समानमॆऩ्ऱु, वरं मन्यसे यदि - (मऱ्ऱॊरु] वरत्तै नी ऎण्णुम् पक्षत्तिल्, वृणीष्व - [अदैयुम्] केट्टुक्कॊळ्। वित्तं चिरजीविकाञ्च - (अळवऱ्ऱ] त्रव्यङ्गळैयुम्, अळवऱ्ऱ कालम् जीवित्तिरुप्पदैयुम् केट्टुक्कॊळ्। महाभूमौ - पॆरिय पूमियिल्, नचिकेतः - हे नसिगेदस्से! त्वं एधि - नी सक्रवर्त्तियाग आवाय्। कामानाम् - (लोगत्तिल्] आनन्दगरङ्गळाग ऎवै ऎवै उण्डो अवैयॆल्लावऱ्ऱुक्कुम्, त्वा - उऩ्ऩै कामभाजम् - कामनाविषयमाग, करोमि - सॆय्गिऱेऩ्। [अदावदु, लोगत्तिल् ऎवै ऎवै प्रार्त्तिक्कत् तगुन्दवैयॆऩ्ऱु जनङ्गळाल् ऎण्णप्पडुगिऩ्ऱऩवो, अवैयॆल्लाम् उऩ्ऩिडम् वन्दु उऩ्ऩै प्रार्त्तिक्कुम्बडि सॆय्गिऱेऩ्।) एधि - अस् ऎऩ्ऩुम् तादुविऩ् लोट् - मत्यमबुरुष एग वसऩम्।
कामानाम् - काम्यन्त इति कामाः - [ ऎवै विरुम्बप्पडुगिऩ्ऱऩवो अवैगळैक् ‘कामङ्गळ्’ ऎऩ्ऱु सॊल्लक्कूडुम्)। आगैयाल् कामानाम् ऎऩ्बदऱ्कु, काम्यमानानाम् ऎऩ्बदु पॊरुळ्। अदावदु अप्सरस् मुदलिय विषयङ्गळ्। कामभाजम् - कामं भजतीति कामभाक् [कामानां विषयतया भजतीत्यर्थः । ऎदै नम्मुडैय इच्चैक्कु विषयमाग अडैगिऱोमो अदु नमक्कुक् ‘कामबाक्’ आगुम्। लोगत्तिलिरुक्कुम् उत्क्रुष्ट पदार्त्तङ्गळुक्कॆल्लाम् नसिगेदस्सै प्रार्त्तना विषयमागच् चॆय्वदॆऩ्ऱाल्, अदु ऎव्वळवु उत्क्रुष्टमाऩ पदवियागुम्। ‘कामानाम्’ ऎऩ्ऩुम् पदत्तिल् काम शप्तत्तिऱ्कुक् ‘कामिक्कप्पडुम् वस्तुक्कळ्’ ऎऩ्बदु पॊरुळ्। ‘कामबाजम्’ ऎऩ्ऩुम् पदत्तिलुळ्ळ काम शप्तत्तिऱ्कुक् ‘कामनै’ (अदावदु: इच्चै] ऎऩ्बदु पॊरुळ्।
मूलम् - १।१।२६
२६। ये ये कामा दुर्लभा मर्त्यलोके सर्वान् कामाँ श्छन्दतः प्रार्थयस्व । इमा रामास्सरथास्सतूर्या न हीदृशा लभनीया मनुष्यैः ।
आभिर्मत्प्रत्ताभिः परिचारयस्व नचिकेतो मरणं माऽनुप्राक्षीः ॥२६॥
[प-रै]। मर्त्यलोके - मनुष्य लोगत्तिल्, ये ये कामाः - ऎन्द ऎन्दप् पोगङ्गळ्, दुर्लभाः - तुर्लबङ्गळो, सर्वान् [तान्| कामान् - अन्दन्दप् पोगङ्गळॆल्लावऱ्ऱैयुम्, छन्दतः - यदेष्टमाग, प्रार्थयस्व - वरित्तुक्कॊळ्, इमाः - इन्द [ऎऩ्ऩाल् कॊडुक्कप्पट्टुळ्ळ) सरथाः सतूर्या रामाः - रदम् वात्यम् इवैगळुडऩ् कूडिय स्त्रीगळ्, [मनुष्यर्गळुक्कुत् तुर्लबर्गळ्] ईदृशाः - इप्पडिप्पट्टवर्गळ्, मनुष्यैः - मनुष्यर्गळाल्, न हि लभ्यनीयाः - पॆऱक्कूडियवर्गळल्ल। मत्प्रत्ताभिः - (ऎऩ्ऩाल्) कॊडुक्कप् पट्टुळ्ळ, आभिः - इवर्गळाल्, परिचारयस्व - कैङ्गर्यम् सॆय्यप् पॆऱ्ऱुक्कॊळ्। नचिकेतः - हे नसिगेदस्से! मरणमनु - मरणत्तिऱ्कुप् पिऩ् वरुमदै [सर्वबन्द विनिर्मोक्षत्तिऱ्कुप्, पिऩ्वरुम् मुक्तात्म स्वरूबत्तै], मा प्राक्षीः - केट्कादे।
मूलम् - १।१।२७
२७। म्रुत्यु इव्वळवु तूरम् प्रलोबित्तुम्, नसिगेदस् अन्द प्रलोबनमॊऩ्ऱुक्कुम् वसप्पडामल्, कलङ्गाद ह्रुदयत्तुडऩ् पदिल् सॊल्लुगिऱाऩ्।
श्वोऽभावा मर्त्यस्य यदन्तकैतत् सर्वेन्द्रियाणां जरयन्ति तेजः । अपि सर्वं जीवितमल्पमेव तवैव वाहास्तव नृत्यगीते ॥२७॥
[प-रै] अन्तक - हे म्रुत्यो!, मर्त्यस्य - मऩिदऩुडैय [पोगङ्गळॆल्लाम्], श्वोऽभावाः - नाळै इरादवै [अदावदु, इरण्डु तिनङ्गळ्गूडत् तॊडर्न्दिरुक्कुमवैयल्ल। सर्वेन्द्रियाणां यदेतत्तेजः - इन्द्रियङ्गळॆल्लावऱ्ऱुक्कुम् यादॊरु पलम् उण्डो, जरयन्ति – [अदै अप्पोगङ्गळ्] कुऱैत्तु विडुगिऩ्ऱऩ। सर्वं जीचितमपि - आयुस्सुम् (सदुर्मुग प्रह्मा मुदलाऩ ऎल्लारुडैय आयुस्सुम्] अल्पमेव - स्वल्बमे (अळवुक्कु उट्पट्टदे) वाहाः - [रदम् मुदलिय] वाहनङ्गळ्, तवैव - उमक्के [इरुक्कट्टुम्]; नृत्यगीते - नर्त्तनम् पाट्टु (इम्मादिरियाऩ पोगङ्गळुम्), तव - उमक्के।
ऎल्लारुडैय आयुस्सुम् अल्बमे ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु, तीर्क्कायुस्सैक् कॊडुक्किऱेऩॆऩ्ऱु म्रुत्यु सॆय्द प्रलोबनत्तिऱ्कुप् पदिल्। रदम् मुदलियवै उमक्के इरुक्कट्टुम् ऎऩ्बदऩ् तात्पर्यम्, ‘ऎऩक्कु अवैवेण्डाम्’ ऎऩ्बदे। इम्मादिरि सॊल्वदु मरियादैक् कुऱैवु पोलत् तोऩ्ऱुम्। तऩक्कु सर्वदा अबेक्षै इल्लै ऎऩ्बदैक् काट्टुम्बॊरुट्टु अम्मादिरि पेसुवदु उण्डु।
मूलम् - १।१।२८
२८। न वित्तेन तर्पणीयो मनुष्यो लप्स्यामहे वित्तमद्राक्ष्म चेत्त्वा । जीविष्यामो यावदीशिष्यसि त्वं वरस्तु मे वरणीयस्स एव ॥२८॥
(प-रै) मनुष्यः - मनुष्यऩ्, वित्तेन - तनत्ताल्, न तर्पणीयः - त्रुप्ति अडैयमाट्टाऩ्। [तनत्तिलुळ्ळ त्रुष्णै, ऎव्वळवु तनम् किडैत्तालुम् शमनम् अडैय माट्टादऩ्ऱो?) निऱ्क। त्वा - उम्मै, अद्राक्ष्म चेत् - पार्त्तुविट्टाल्, वित्तम् - तनत्तै, लप्स्यामहे - अडैन्दुविडुवोम्। (म्रुत्युबोऩ्ऱ तेवदैगळिऩ् अनुक्रहम् इरुन्दाल् तनम् अडैवदु ऒरु श्रममागुमो?) त्वम् - नीर्, यावदीशिष्यसि - ऎव्वळवु कालम् [इन्द म्रुत्यु पदत्तिल्) ईश्वरऩाग इरुक्किऱीरो, जीविष्यामः - [अव्वळवु पर्यन्दम्] नाङ्गळुम् जीवित्तिरुप्पोम्। (उम्मुडैय आज्ञैयै मीऱि ऎङ्गळैक् कॊल्बवऩुमुण्डो?] मे वरणीयो वरस्तु - आगैयाल् ऎऩ्ऩाल् वरिक्कप्पडवेण्डिय वरमोवॆऩ्ऱाल्, स एव - अदुदाऩ् (मुऩ् नाऩ् प्रस्तावित्तदे)।
मूलम् - १।१।२९
अजीर्यताममृतानामुपेत्य जीर्यन्मर्त्यः क्व तदास्यः प्रजानन् । अभिध्यायन् वर्णरतिप्रमोदाननतिदीर्घे जीविते को रमेत ॥२९॥
२९। [प-रै] जीर्यन् - किऴत्तऩत्ताल् [मरणम् मुदलियवैगळाल्] पीडिक्कप्पडुम्, मर्त्यः - मनुष्यऩ्, प्रजानन् - विवेगियाग इरुप्पाऩेयाऩाल्, अजीर्यताम् अमृतानाम् - जरैयऱ्ऱुम् मरणमऱ्ऱु मिरुक्कुमवर्गळुडैय (मुक्तात्माक्कळुडैय], उपेत्य - (स्वरूबत्तै) अऱिन्द पिऱगुम्, तदास्थः क्व - अदिल् आसैयुळ्ळवऩाग (जरै मरणम् मुदलिय उबत्रवङ्गळुडऩ् कूडियिरुक्कुम् विषय सुगङ्गळिल् आस्तैयुळ्ळवऩाग] इरुप्पऩा? वर्णरतिप्रमोदान् – [प्रह्मत्तिऩ्] रूब विशेषङ्गळैयुम् (प्रह्मबोगत्ताल् जनिक्कुम्) आनन्द विशेषङ्गळैयुम्, अभिध्यायन् - नऩ्ऱाग निरूबित्तुत् तॆरिन्दुगॊण्ड, कः - ऎवऩ्, अनतिदिर्घे जीविते - अत्यल्बमाऩ आयुस्सिल् (अत्यल्बमाऩ इन्द ऐहिग पोगङ्गळिल्], रमेत - प्रीदियुळ्ळवऩाग इरुप्पाऩ्?
वर्णरतिप्रमोदान् – ‘वर्णम्’ ऎऩ्बदऱ्कु ‘रूबम्’ ऎऩ्बदु पॊरुळ्। प्रह्म लोगत्तिल् पगवाऩुक्कुक् कोडि सूर्यऩ् उदित्ताऱ्पोल् रूबम् उण्डॆऩ्ऱुम्, नित्यर्गळ् मुक्तर्गळ् इवर्गळुम् अप्पडिप्पट्ट रूबत्तुडऩ् कूडियिरुक्किऱार्गळॆऩ्ऱुम् शास्त्रङ्गळ् सॊल्लुगिऩ्ऱऩ। अम्मादिरियाऩ रूबङ्गळैप् पार्प्पदु मुदलाऩदाल् पऱ्पल आऩन्द विशेषङ्गळ् जनिक्कुम्। अवैगळिऩ् स्वरूबत्तै अऱिन्दवऩुक्कुक् कुत्सिदमायुम् अस्तिरमायुमुळ्ळ विषय सुगङ्गळिल् रदि प्रमोदङ्गळ् ऎव्विदम् जनिक्कुम्?
मूलम् - १।१।३०
यस्मिन्निदं विचिकित्सन्ति मृत्यो यत्सांपराये महति ब्रूहि नस्तत् । योऽयं वरो गूढमनुप्रविष्टो नान्यन्तस्मान्नचिकेता वृणीते ॥३०॥
इति प्रथमा वल्ली ॥
३०। [प-रै)। मृत्यो - हे म्रुत्युवे! महति - पॆरियदाऩ, यस्मिन् - ऎन्द, सांपराये - परलोग सादन व्याबारत्तिल् [अदावदु मुक्तात्म स्वरूबत्तै अऱियुम् विषयत्तिल्, यदिदं विचिकित्सन्ति - [पॆरियोर्गळुम्) यादॊरु सम्शयत्तैच् चॆय्दु कॊण्डिरुक्किऱार्गळो, तत् - अदै, नः - ऎऩक्कु, ब्रूहि - सॊल्लुम्। (इव्वाऱु - नसिगेदस् सॊल्लि मुडित्ताऩ्। अदऱ्कुमेल् श्रुदि सॊल्लुगिऱदु।) गूढम् - अदिसूक्ष्ममायुळ्ळदै [अदावदु, मुक्तात्म तत्वत्तै], अनुप्रविष्टः - अनुप्रवेशित्तिरुक्कुम् (अदावदु, अदिसूक्ष्ममायुळ्ळ मुक्तात्म स्वरूबत्तैप् पऱ्ऱिय), योऽयं वरः - ‘यादॊरु वरम्’ उण्डो, तस्मादन्यत् - अदैक्काट्टिलुम् वेऱुबट्ट ऒऩ्ऱैयुम्, नचिक्तेताः - नसिगेदस्साऩवऩ्, न वृणीते - वरिक्कविल्लै।
मुदल् वल्लि मुऱ्ऱिऱ्ऱु।