प्रजापतिर्देवानसृजत ।
सह श्रिया वाचा च वा एनांस्तत्सहासृजतान्नेन च सहाद्भिः ।
ते देवा अन्नं श्रियं वाविदानाना वाचा यत्सधमादमिवैवासन्नन्नं हि श्रीस्सोऽशोचत् ।
स षक्षत कथं न्वहमेषामिमा श्रियस्संवृञ्जीयेति ।
तान्मनो भूत्वानुप्राविशत् ।
तेषां सर्वां श्रियं निरचिनोद्यथा बदराणि निश्चिनुयादेवम् ।
तेषां मनसा वाचमगृह्णात् ।
सैषा मनसा वाग्गृहीताप्यद्य ।
यद्ध्येव मनसा कामयते तद्वाचा वदति ।
स षक्षत केन न्वेषां रूपेण वाचमाददीयेति ।
स पुरुषरूपमकुरुत ।
तेषां पुरुषरूपेण वाचमादत्त ।
तस्मात्पुरुषस्सर्वा वाचो वदति ।
स इमा अपस्सङ्गृह्योर्ध्व उदक्रामत् ।
सोऽगच्छद्यत्रैष ऋषभो नामान्नलोकः ।
तदन्नं वा ऋषभः ।
यदा वा अश्नात्यथर्षभ्यति ।
स षक्षत किं नु तद्रू पं कुर्वीय यन्मेऽन्यो नाभ्यारोहेदिति ।
सोऽजः पृश्निरभवत् ।
तस्मादजं पृश्निं नाधिगच्छाम ।
तद्यास्ता अपोऽहरद्या एता उपर्याप । एता एव ताः ।
अथ यां तां वाचमहरद् । य एष उपरि स्तनयित्नुर् । एषैव सा वागथ योऽप्स्वन्तर्विद्योतते ।
स इमाः प्रजा अशनायन्तीः प्रत्यवैक्षत ३४९