एकं वावेदमग्रेऽक्षरमासीद्वागेव ।
साकामयत बह्व्यसानि । प्रजायेय । भूमानं गच्छानि । यज्ञं तनवा इति ।
सा स्वाहा स्वाहा स्वाहेत्येव द्वादशकृत्वोऽजुहोत् ।
सा त्रिंशतं त्रिंशतमेवासिनोत् ।
त्रिंशदक्षरो एवात्मनाभवत् ।
तस्यै पश्चेवाक्षरे उपोदसर्पताम् ।
सैवैषानुष्टुबभवत् ।
तस्मादेतद्योषितः पश्चेव स्तनावुपोत्सर्पतः ।
सैषा विराडेव स्तनिनी ।
सा यत्तद्द्वादशकृत्वोऽजुहोदेतानेव तद्द्वादश मासोऽसृजत ।
तान्येवैतानि द्वादशाहस्य द्वादशाहान्यभवंस् । त एव चतुर्विंशतिरर्धमासा अभवंस्तान्येव सप्त च शतानि विंशतिं चाहोरात्राण्यभवन् ।
सैतं संवत्सरं यज्ञमसृजत ।
एष ह वाव यज्ञो यस्संवत्सरः ।
सा नावेद्यज्ञं वा असृक्षीति ।
किमु चिदसृक्षीत्येवामन्यत ।
तां मोदः प्रत्यागच्छत् ।
ततोऽवेद्यज्ञं वा असृक्षीति ।
सैक्षत यमिदं यज्ञमसृक्षि हन्तैनमात्मन एवाधि तनवा इति ३२६