इहैवा शृण्व एषां कशा हस्तेषु याद्वादान् ।
नि यामैश्चित्रामृञ्जताइ
नि यामैश्चित्रं चित्रमार्ञ्जातायि एहि या औहो तमेहि यौ हो एहि यौ हो वा एही त्येव स्वर्गे लोके उपाह्वयन्त ।
ततो वै स प्रतिसत्रिभिस्समगच्छत ।
स एतेनैव साम्ना स्तुत्वा स्वर्गं लोकमारोहत् ।
आ घा ये अग्निमिन्धातायि स्तृणन्ति बर्हिरानुषक् ।
येषामिन्द्रो युवा इहा मवावुवो वा साखो हा
इत्येव स्वर्गं लोकमन्वारोहत् ।
तदेतत्स्वर्ग्यं साम ।
अश्नुते स्वर्गं लोकं य एवं वेद ।
यद्विध्मवाहोऽपश्यत्तस्मादैध्मवाहमित्याख्यायते ।
अथ त्रैककुभमुक्तब्राह्मणं त्रीन्द्रि यं साम ।
षन्द्री ऋच षन्द्रं सामेन्द्र इति निधनं भवति ।
त्रीणि पुरुष इन्द्रि याण्यात्मा प्रजा पशवः ।
तान्येवैतेनात्मन्परिगृह्णीते ।
गायन्ति त्वा गायत्रिणो अर्चन्त्यर्कमर्किणः ।
ब्रह्माणस्त्वा शतक्रत उद्वंशमिव येमिरे
इति यद्वै शतवत्सहस्रवत्तच्छन्दोमानां रूपम् ।
पशवो वै छन्दोमाः २७७