अथेध्मवाहम् ।
ऋषयो वै स्वर्गं लोकं यन्त इध्मवाहं समिद्धारं परेतमरण्य एकमजहुः ।
सोऽकामयतानूत्पतेयं स्वर्गं लोकं प्रतिसत्रिभिस्सङ्गच्छेयेति ।
स षक्षत हन्त प्रति सत्रिण एव स्तवानि ।
त एव मा स्तुतास्तथा करिष्यन्ति यथैषामुपश्रोष्यामीति ।
स एतं तृचमपश्यत् ।
तेनैनानस्तौदा घा ये अग्निमिन्धते स्तृणन्ति बर्हिरानुषक् ।
येषामिन्द्रो युवा सखा
बृहन्निदिध्म एषां भूरि शस्तं पृथु स्वरुः ।
येषामिन्द्रो युवा सखा
अयुद्ध इद्युधा वृतं शूर आजति सत्वभिः ।
येषामि द्रो युवा सखा
इति ।
तेऽस्मै स्तुतास्तथाकुर्वन्यथैषामुपाश्रोषत् ।
तेषां ह कशानां वदन्तीनामुपशुश्राव ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत २७६