पति त्यं हर्यतं हरिम्
इति परिवतीर्भवन्त्यन्तसय्रूपम् ।
अन्तो ह्येतदहः ।
बभ्रुं पुनन्ति वारेण ।
यो देवान्विश्वं इत्परि
इति विश्वावतीर्भवन्ति ।
वैश्वदेवं ह्येतदहः ।
मदेन सह गच्छती
ति मद्वतीर्भवन्ति ।
अभिपूर्वमेवैतत्तृतीयसवने रसं मदं दधति ।
द्विर्यं पञ्च स्वयशसं स्वसारो अद्रि संहतम् ।
प्रियमिन्द्र स्य काम्यं प्रस्नापयन्त ऊर्मयः
इत्याशिषमेवैतेनाशास्ते ।
इन्द्रा य सोम पातवे वृत्रघ्ने परि षिच्यस
इति वर्त्रघ्न्यो भवन्त्यन्ततो विजित्यै ।
तासु गौरिवीतमुक्तब्राह्मणम् ।
अथ निहवः ।
इन्द्रो वै तृतीयसवनाद्बीभत्समान उदक्रामत् ।
धीतमिव ह्यासीत् ।
तमेतेन विश्वे देवास्साम्नान्वह्वयन्तायिही आयिही इति ।
ततो वा इन्द्र स्तृतीयसवनमुपावर्तत ।
ततोऽस्मादनपक्रम्यभवत् ।
तदेतत्सेन्द्रं साम ।
सेन्द्रो हास्य सदेवो यज्ञो भवति ।
अभ्यस्येन्द्रो यज्ञमावर्तते ।
नास्येन्द्रो यज्ञादपक्रामति य एवं वेद ।
तद्वेवाचक्षते वसिष्ठस्य निहव इति ।
वसिष्ठो वै जीतो हतपुत्रोऽकामयत प्रजां पशून्निह्वयेयेति ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ।
तेनायिही आयिही इत्येव प्रजां पशून्न्यह्वयत ।
तद्वेव निहवत्वम् ।
प्रजां पशून्निह्वयते य एवं वेद ।
तदु स्तोभानुतुन्नं भवति ।
अनुतुन्नाद्वै प्रजाः पशवः प्रजायन्ते ।
पशवश्छन्दोमाः ।
तेन वै रूपसमृद्धम् ।
यदु वसिष्ठोऽपश्यत्तस्माद्वासिष्ठस्य निहव इत्याख्यायते २६८