तासु वैश्वमनसम् ।
विश्वमनसं वै समिद्धारं परेतमरण्य ऋक्षोऽविन्दत् ।
सोऽकामयतापर्क्षं हनीयेति ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तदभ्यगायत ।
तमिन्द्रो ऽपश्यद्विश्वमनसमृक्षोऽविददिति ।
तमभ्याद्र वत् ।
तस्याद्र वत श्वसथात्प्राव्लीयत ।
तमपृच्छद्विश्वमनः कस्त्वैष्परेणेति ।
सूर्मी मघवन्निति ब्रूहीत्यब्रवीत् ।
सूर्मी मघवन्नित्यब्रवीत् ।
अङ्गैनां दण्डेनाभिजहीति सोऽब्रवीत् ।
तृणकमाछिद्र य्! शनैरध्यस्येति ।
तं तृणकमाछिद्य शनैरध्यास्यत् ।
तदेवेन्द्रो वर्जमसिञ्चत् ।
तस्यो तदेव प्राघ्नन् ।
तदु भ्रातृव्यहा रक्षोहा साम ।
हन्ति द्विषन्तं भ्रातृव्यं । अप रक्षः पाप्मानं हते । य एवं वेद ।
यदु विश्वमना अपश्यत्तस्माद्वैश्वमनसमित्याख्यायते २६७