तासु श्रायन्तीयम् ।
देवा वै सत्रमुपयन्तोऽब्रुवन्यन्नः क्रुरमात्मनस्तन्निर्भिमामहै ।
मा सक्रूरा उपगामेति ।
तद्यदेषां क्रूरमात्मन आसीत् । तन्निर्माय शरावयोस्सम्मार्जं न्यदधुः ।
अथ सत्रमुपायन् ।
तत एषोऽखलो देवोऽजायत ।
तद्यच्छरावाभ्यामजायत । तदस्यैतन्नाम ।
एष ह वाव सोऽग्निर्जज्ञे ।
न हैनमेष हिनस्ति य एवं वेद ।
स देवानब्रवीत्कस्मै मामजीजनतेति ।
औपद्र ष्ट्र्यायेत्यब्रुवन्योऽतिपादयात्तं हनासा इति ।
प्रजापतिर्होषसं स्वां दुहितरमभ्यध्यायत् ।
सास्मै रोहिद्भूत्वातिष्ठत् ।
तां पृषतो भूत्वास्कन्दत् ।
स षक्षतास्मै वै मां देवा अजीजनन्नौपद्र ष्ट्र्याय ।
अति वा अयं पादयति । हन्तैनं विध्यानीति ।
तमविध्यत् ।
स विद्ध एतद्रू पं प्रत्यस्योर्ध्व उदक्रामत् २६२