अथ दीर्घतमसोऽर्कोऽन्नं वा अर्कोऽन्नाद्यस्यैवावरुद्ध्यै ।
दीर्घतमा वै मामतेयोऽन्नाद्यकामस्तपोऽतप्यत ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ।
ततो वै सोऽन्नाद्यमवारुन्द्ध ।
तदेतदन्नाद्यस्यैवावरुद्धिस्साम ।
अवान्नाद्यं रुन्द्धेऽन्नाद श्रेष्ठ स्वानां भवति य एवं वेद ।
यदु दीर्घतमा मामतेयोऽपश्यत्तस्माद्दीर्घतमसोऽर्क इत्याख्यायते ।
असावि सोमो अरुषो वृषा हरिर्
इति वृषण्वतीर्भवन्ति बृहतो रूपम् ।
बार्हतमेतदहः ।
राजेव दस्मो अभि गा अचिक्रदत् ।
पुनानो वारमत्येष्यव्ययं श्येनो नयोनिं घृतवन्तमासदत्
पर्जन्यः पिता महिषस्य पर्णिनो नाभा पृथिव्या गिरिषु क्षय दधे ।
स्वसार आपो अभि गा उदासरन्सं ग्रावभिर्वसते वीते अध्वरे
इति गोमतीः पशुमतीर्भवन्ति पशूनामेवावरुद्ध्यै ।
पशवो हि छन्दोमाः ।
कविर्वेधस्या पर्येषि माहिनमत्यो न निक्तो अभि वाजमर्षसि ।
अपसेधं दुरिता सोम नो मृड घृता वसानः परि यासि निर्णिजमिति परिवतीर्भवन्त्यन्तस्य रूपम् ।
अन्तो ह्येतदहः २५९