अथाङ्गिरसां निवेष्टः ।
अङ्गिरसो वा अकामयन्ताव पशून्रुनधीमहीति ।
त एतत्सामापश्यन् ।
तेनास्तुवत ।
ततो वै तान्सर्वाभ्यो दिग्भ्यः पशवोऽभिन्यवेष्टत्वम् ।
तेऽब्रुवन्सं वै न इमा इळा अक्षारिषुरिति ।
पशवो वा इळा ।
तस्माद्विळानां सङ्क्षारः ।
अथ बाभ्रवं ग्वामिर्निधनं बहिर्निधनं बार्हतम् ।
तस्माद्बार्हतेऽहन्क्रियते ।
बभ्रुर्वै कुम्भ्योऽकामयत पशुभिस्सूयेयेति ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ।
स ग्वाभिरित्येव निधनमुपैत् ।
ततो वै स पशुभिरसूयत ।
तदेतत्पशव्यं साम ।
अव पशून्रुन्द्धे । बहुपशुर्भवति य एवं वेद ।
यदु बभ्रुः कुम्भ्योऽपश्यत्तस्माद्बाभ्रवमित्याख्यायते ।
अथ ऋषभः पवमानः ।
पशवो वै सिमाः । पशवो रेवतयः । पशव ऋषभः ।
ऋषभमेवैतत्पशुष्वपिसृजन्ति मिथुनत्वाय प्रजननाय ।
प्र मिथुनेन जायते य एवं वेद ।
अथो हैषामेतेनैव सर्वे छन्दोमा ऋषभवन्तः क्रियन्ते २५०