अथ होपमा सावेदसी कल्याण्यास क्षत्रस्य प्रातर्दनस्य जाया ।
तस्यै ह भ्रातरं जघ्नुः ।
तद्ध धुवनमास ।
तां ह परिधावन्तीमिन्द्रो ऽभिदध्यौ ।
स ह शुष्काजिनं परिधायाभ्यवेयाय ।
तस्य ह विवधे अपूपमूत इतरार्धेऽपासक्त आसामिक्षा सर्पिषा संयतेतरार्धे ।
स हास्या अन्तिकं नर्तितुं दध्रे ।
तां ह स्म नयत्सर्पिषा प्रलिम्पति ।
तं ह स्म यदपसेधत्य् । अथ ह स्मास्या अन्तिकमेव नृत्यति ।
सायमास । व्यपेयुः ।
तां ह पतिः पप्रच्छ किमत्र किञ्चिद्दिवादोऽद्रा क्षीरिति ।
सा होवाच न नु ततोऽन्यत् । स्थविर एव मेऽद्यान्तिकमनर्तीत् ।
तस्य विवधेऽपूपमूत इतरार्धेऽपासक्तोऽभूदामिक्षा सर्पिषा संयतेतरार्धे ।
तं यदपासीत्स मथमेद्यान्तिकमेवानर्तीदिति ।
स होवाचा वै न इन्द्रो हवमगमत् ।
जेष्यामो वा इमं सङ्ग्रामम् २४६