पवमानस्य जिघ्नत
इति बृहतो रूपं । हरेश्चन्द्रा इति जगत्यै ।
पवमानो रथीतमश्शुभ्रेमिश्शुभ्रशस्तमः ।
हरिश्चन्द्रो मरुद्गणः
इति मरुत्वतीर्भवन्ति ।
मरुत्वद्वै मध्यन्दिनस्य रूपम् ।
मध्यन्दिनस्यैव तद्रू पान्न यन्ति ।
पवमान व्यश्नुही
ति वैश्वदेवं रूपमुपगच्छन्ति ।
वैश्वदेवं ह्येतदहः ।
ता घ्नद्वतीर्भवन्ति ।
अन्तो नवममहः ।
अन्तमेवैतदागत्यैताभिस्सर्वं पाप्मानमपघ्नते ।
तासु गायत्रमुक्तब्राह्मणम् ।
अथ गातुविन्निधनम् ।
गातुं विन्दामहा इति सत्रमासते ।
गातुमेव विन्दन्ते ।
तदुपरिष्टोभवद्भवति बहिर्निधनं बार्हतम् ।
तस्माद्बार्हतेऽहन्क्रियते ।
तद्वेवाचक्षते भरद्वाजस्यादारसृदिति ।
क्षत्रं वै प्रातर्दनं दाशराज्ञे दश राजानः पर्यतन्त मानुषे ।
तस्य ह भरद्वाजः पुरोहित आस ।
तमुपाधावदृष । उप त्वा धावाम ।
इह नः प्रजानीहीति ।
सोऽकामयत भरद्वाजो जयेम सङ्ग्राममिति ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ।
सोऽब्रवीत्स्तुत्वा -आ वै न इन्द्रो हवं गमिष्यति ।
जेष्यामो वा इमं सङ्ग्राममिति २४५