अथ शुद्धाशुद्धीयम् ।
इन्द्रो वा असुरान्हत्वापूत इवामेध्योऽमन्यत ।
सोऽकामयत शुद्धमेव मासन्तं शुद्धेन साम्ना स्तुयुरिति ।
स ऋषीनब्रवीत्स्तुत मेति ।
त एतदृषयस्सामापश्यन् ।
तेनैनमस्तुवन् ।
एतो न्विन्द्रं स्तवाम शुद्धं शुद्धेन साम्ना ।
शुद्धैरुक्थैर्वावृध्वांसं शुद्धैराशीर्वान्ममत्तु
इति ।
ततो वा इन्द्र श्शुद्धः पूतो मेध्योऽभवत् ।
तदेतत्पवित्रं साम ।
शुद्धः पूतो मेध्यो भवति य एवं वेद ।
अथौदलम् ।
उदलो वै दैवरातोऽकामयताग्रो मुख्यो ब्रह्मवर्चसी स्यामिति ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ।
ततो वै सोऽग्र्यो मुख्यो ब्रह्मवर्चस्यभवत् ।
अग्रिया मुख्या ब्रह्मवर्चसिनोऽसामेति सत्रमासते ।
अग्रिया एव मुख्या ब्रह्मवर्चसिनो भवन्ति ।
तत्स्वारमनुष्टुभि क्रियते । रूपसमृद्धतायै ।
गायत्रयोनि सदनुष्टुभि क्रियते ।
द्वन्द्वं वै भूत्वा पशवो वीर्याण्युद्यच्छन्ति ।
पशवश्छन्दोमाः ।
तस्माच्छन्दोमेषु क्रियते ।
यदुदलो दैवरातोऽपश्यत्तस्मादौदलमित्याख्यायते २२८