२२३

अथ सुरूपं रूपस्यैव समृद्ध्यै ।

आङ्गिरसो वै तपस्तेपानास्ते रूपेण वर्चसा व्यार्ध्यन्त ।

तेऽकामयन्त सं रूपेण वर्चसर्ध्येमहीति ।

त एतत्सामापश्यन् ।

तेनास्तुवत ।

ततो वै ते सं रूपेण वर्चसार्ध्यन्त ।

तेऽब्रुवन्सुरूपा वा अभूमेति ।

तदेव सुरूपस्य सुरूपत्वम् ।

सं रूपेण वर्चसर्ध्यते य एवं वेद ।

सुरूप आङ्गिरसः पशुकामस्तपोऽतप्यत ।

स एतत्सामापश्यत् ।

तेनास्तुत ।

स एतामिळामुपैत् ।

पशवो वा इळा ।

ततो वै स पशूनवारुन्द्ध ।

तदेतत्पशव्यं साम ।

अव पशून्रुन्द्धे बहुपशुर्भवति य एवं वेद ।

यदु सुरूप आङ्गिरसोऽपश्यत्तस्मात्सुरूपमित्याख्यायते ।

प्रजापतिः पशूनसृजत ।

तेषां सृष्टानां रूपाणि न प्राज्ञायन्त ।

स एतानि सुरूपाणि सामान्यपश्यत् ।

तैरेषां रूपाण्यदधात् ।

तत्सुरूपाणां सुरूपत्वम् ।

रूपण्वतः पशूनवरुन्द्धे य एवं वेद ।

अर्कसामानो वै छन्दोमास्सुरूपरूपाः ।

सामन्वद्भी रूपण्वद्भिश्छन्दोमै स्तुते य एवं वेद ।

तत्पुनर्नितुन्नं छन्दो भअति ।

यत्र यत्र वै देवा छन्दसां रसमन्वविन्दंस्तत्पुनर्नितुन्नमकुर्वंस् । तत्पुनरभ्याघ्नन् ।

धीता इवैते यच्छन्दोमास्तृतीयसवनायतनाः ।

धीतमिव वै तृतीयसवनम् ।

तद्यत्पुनर्नितुन्नं छन्दो भवति रसमेवैतच्छन्दोभेषु दधति ।

रसस्यैवैषानुवित्तिः २२३