अथ धुरां साम द्र वदिळं राथन्तरम् ।
तस्माद्रा थन्तरेऽहन्क्रियते ।
छन्दांसि वै धुरः ।
यातयामान इवैते यच्छन्दोमाः ।
तद्यदत्र धुरां साम क्रियते तेनैव छन्दोमा धूर्वन्तश्छन्दस्वन्तोऽयातयामानः क्रियन्ते ।
अथो प्राणा वै धुरः ।
पशवो धुरः ।
प्राणेष्वेव तत्पशुषु प्रतितिष्ठति ।
अथेळतं त्रिणिधनं सवनानां कॢप्त्यै ।
एतद्ध वै समृद्धं यद्गायत्रं त्रिणिधनम् ।
इळन्काव्य स्वर्गकामस्तपोऽतप्यत ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ।
स इममेव लोकं प्रथमेन निधनेनाभ्यारोहद् । अन्तरिक्षं द्वितीयेन । अमुं तृतीयेन ।
तानिमांस्त्रील्ँ लोकानभ्यारोहत् ।
ततो वै स स्वर्गे लोके प्रत्यतिष्ठत् ।
तदेतत्स्वर्ग्यं प्रतिष्ठा साम ।
गच्छ्ति स्वर्गं लोकं । प्रति स्वर्गे लोके तिष्थति य एवं वेद ।
यद्विळन्काव्योऽपश्यत्तस्मादैळतमित्याख्यायते ।
अथ सौमित्रं । भ्रातृव्यहा सेन्द्रं साम ।
हन्ति द्विषन्तं भ्रातृव्यमास्येन्द्रो हवं गच्छति य एवं वेद ।
अथ सौपर्णमुक्तब्राह्मणम् ।
तच्चतुरक्षरणिधनं भवति चतुष्पदा वै पशवः । पशवश्छन्दोमाः पशूनामेवावरुद्ध्यै २१०