ऋषयो वै सत्रादुत्थायायन्त आयुञ्जानाः ।
ते होचुरेत किं चिदेव यक्षं पश्यामेति ।
ते होचुरकूपारो वा अयं कश्यपस्समुद्रे ऽन्तर्महद्यक्षम् ।
एत तं पश्यामेति ।
तं हान्वभ्यवेयुः ।
तेभ्यो ह नाविरास ।
ते होचुरेतेन्द्र मेव स्तवाम स वावास्येशे ।
स एव न इमं दर्शयिष्यतीति ।
तेऽत्रिमब्रुवन्नृषे । त्वं स्तुतादिति ।
स एतमत्रिस्तृचमपश्यत् ।
तेनैनमुपायन्
यदिन्द्र चित्र म इह नास्ति त्वादातमद्रि वः ।
राधस्तन्नो विदद्वस उभयाहस्त्या भर
इति ।
स हेक्षाञ्चक्रे महद्बत म ऋषयो याचन्ति ।
उभयाहस्त्या भरे
ति वा आहुरिति ।
यत्ते दिक्षु प्रराध्यं मनो अस्ति श्रुतं बृहत् ।
तेन दृढा चिदद्रि व आ वाजं दर्षि सातये
इति ।
स हेक्षाञ्चक्रे दृढं बत म ऋषयो याचन्ति ।
न हाजज्ञावकूपारं दिदृक्षन्त इति ।
यन्मिन्यसे वरेण्यमिन्द्र द्युक्षं तदा भर ।
विद्याम तस्य ते वयमकूपारस्य दावने
इति ।
स हाजज्ञावकूपारं वै दिदृक्षन्त इति ।
तं ह पदोदस्यन्नुवाचेदमेव मेदमृषयो महदिवोभयाहस्त्या भरे
त्यवोचन्निति ।
तमपश्यन् ।
ता एताः कामसनय ऋचः ।
एतं वै ते काममकामयन्त ।
स एभ्यः कामस्समार्ध्यत ।
यत्काम एवैताभिरृग्भि स्तुते । समस्मै स काम ऋध्यते २०३