तं ह बबाधे मल्लोऽसीति ।
स होवाच मघवन्मामुया भूम ।
तेभ्यो वै नस्त्वं तद्देहि । येन वयं जीवाम ।
त्वद्वै वयं जाता स्म इति ।
स वा एतानन्तरांसयोः पांसून्प्रध्वंसयस्वेति ।
तान्ह प्रध्वंसयाञ्चक्रे ।
ते हैव रजसश्च रजीयांसश्च नाम महाञ्जनपद उत्तस्थौ ।
तेषां ह राजास ।
तस्य होपगुस्सौश्रवसः पुरोहित आस ।
स होवाच मा कश्चन यष्ट ।
यो म ईशायां यजते । ज्येयस्सः ।
न वै देवा अहुतस्यादन्ति ।
न पर्णाहुतिश्च न होतव्येति ।
स हेन्द्र उपगुं सौश्रवसमेत्योवाच याजयानि त्वेति ।
स होवाच न वा इह यजन्ते ।
यो वा इह यजेत । जिनीयुर्वै तमिति ।
तं ह लोकं लोकं दर्शयाञ्चकारेममिमं वै लोकमिष्ट्वा जयतीति ।
स हेक्षाञ्चक्रेऽपि त्यं जिनन्तु ।
हन्त यजा इति ।
तं होवाच याजय मेति ।
तं ह याजयाञ्चकार ।
स्वयमेव सदोहविर्धाने उत्तस्थतुः ।
उल्खले सोममभिषुषाव ।
स होवाचारादेव कुत्सादिहागहीति ।
स ह कुत्समेवोपेयाय ।
तं होवाच कमयज इति ।
उपगुमिति ।
एतमुपगुं जिनीतेति २००