अथ यज्ञायज्ञीयमुक्तब्राह्मणम् ।
आ ते वत्सो मनो यमद्
इत्यावतीर्भवन्ति ।
अपच्छिदिव वा एतद्यज्ञकाण्डं यदुक्थानि ।
तद्यदावतीर्भवन्ति यज्ञस्यैव सलोमतायै ।
तासु वात्सम् ।
वत्सः काण्वः पशुकामस्तपोऽतप्यत ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ।
स ह वाव त्रिशोको यानेवामूंस्त्रीञ्छोकानपाहन्सास्य त्रिशोकता ।
स ह स सद्य एवालोम्नो कर्णकान्पशूनवारुन्द्ध ।
तदेतत्पशव्यं साम ।
अव पशून्रुन्द्धे बहुपशुर्भवति य एवं वेद ।
यदु वत्सः काण्वोऽपश्यत्तस्माद्वात्समित्याख्यायते ।
त्वं न इन्द्रा भरे
ति त्वमिति भवति बृहतो रूपम् ।
बार्हतमेतदहः ।
ओजो नृम्णं शतक्रतो विचर्षणे ।
आ वीरं पृतनासहमिति यद्वै शतवत्सहस्रवत्तच्छन्दोमानां रूपम् ।
पशवो वै छन्दोमाः १९८