तासु वैखानसम् ।
वैखानसा वा एतानि सामान्यपश्यन्नभ्यारम्भं यज्ञस्य प्रत्यपसारम् ।
अभ्यारम्भैर्वै देवा असुरान्यज्ञादन्तरायन् ।
अथ ह वै वैखानसा इत्यृषिका इन्द्र स्य प्रिया आसुः ।
तान्ह रहस्युर्मारिम्लवो मारयाञ्चकार ।
तान्हेच्छन्रहस्युमुपेयाय ।
तं होवाच रहस्यो नेह तान्वैखानसानित्यृषिकानद्रा क्षीरिति ।
स होवाच स्यो वै भगवस्तानमारयदिति ।
तं होवाचां रहस्यो । यत्रा दुष्प्रतिज्ञाना भ्रूणहत्या ।
अथ कथं प्रत्यज्ञास्था इति ।
स होवाचानृटं च भ्रूणहत्यां चोदयांसम् ।
तदनृतमेवायासीत् ।
स सत्यमेवाभ्युपागादिति ।
तं होवाच वरं वृणीष्व यः प्रत्यज्ञास्था इति ।
स होवाच ब्राह्मण एव मे प्रजायामाजायतामिति ।
ते हैते तक्षवो राहस्यवा ।
अथो आहुरिन्द्र मेव तद्देवता अभ्यशंसन्निन्द्रं पर्यचक्षत त्वयि सतस्तवो मारिम्लवोऽमीमरदिति ।
सोऽकामयत समैनानीरयेयमिति ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनैनान्समैरयत् ।
तदेतद्भेषजं प्रायश्चित्तिस्साम ।
भेषजं वै सत्प्रायश्चित्तिमकुरुत ।
विभ्रष्टमिवैतदहर्यत्सप्तमम् ।
तदेवैतेन भिषज्यन्ति ।
भेषजमेवैतेन प्रायश्चित्तिं कुर्वते ।
तदु कामसनि ।
एतं वै स काममकामयत ।
सोऽस्मै कामस्समार्ध्यत ।
यत्काम एवैतेन साम्ना स्तुते समस्मै स काम ऋध्यते ।
तदिन्द्रो ह वै विखानाः ।
स यदिन्द्र एतत्सामापश्यत् । तस्माद्वैखानसमित्याख्यायते ।
तदैळमच्छावाकसाम भवति ।
पशवो वा इळा ।
पशुष्वेवैतत्प्रतितिष्ठन्ति १९०