वृषा पवस्व धारये
ति माध्यन्दिनस्य पवमानस्य वृषण्वतीर्गायत्र्यो भवन्ति बृहतो रूपम् ।
बार्हतमेतदहः ।
मरुत्वते च मत्सर
इति मरुत्वतीर्भवन्ति ।
मरुत्वद्वै मध्यन्दिनस्य रूपम् ।
मध्यन्दिनस्यैव तद्रू पान्न यन्ति ।
तं त्वा धर्तारमोण्योर्
इति विभ्रष्टमिवैतदहर्यत्सप्तमम् ।
तद्यत्तं त्वा धर्तारमित्यग्न एव धृत्यै ।
तासु गायत्रमुक्तब्राह्मणम् ।
अथ सन्तनि ।
यथा ह वै व्योकसौ विच्छिद्य व्युत्क्रामत एवं षष्ठं च सप्तमं चाहनी व्युच्छिद्य व्युत्कामतः ।
स यथाश्वं संयोजनेन संयुज्यादेवमत्र सन्तति ।
तस्य सकृत्प्रस्तौति । त्रिः प्रतिहरति । त्रिर्निधनमुपयन्ति ।
तत्सप्त सम्पद्यन्ते सप्तमस्याह्नो रूपं । सप्तरात्रस्य सन्तत्या अव्यवच्छेदाय ।
अथ सौपर्णमुक्तब्राह्मणम् ।
अतिक्रान्तो वा एतर्हि यज्ञो भवति सप्तमेऽहन् ।
तद्यदत्र सौपर्णम्भवति यज्ञस्यैवारम्भाय ।
तदैळं भवति पशवो वा इळा ।
पशवश्छन्दोमाः पशूनामेवावरुद्ध्यै १८२