१७५

ता एता भवन्ति त्रिष्टुभो गायत्रवर्णा अह्नो रूपेण समृद्धाः ।

यत्र वा अहारूपेण समृद्धयन्ति सं तत्रर्ध्यते ।

समस्मा ऋध्यते य एवं वेद ।

तदाहुर्यद्गायत्रं सप्तममहस् । त्रैष्टुभमष्टमं । जागतं नवमम् । अथ कस्मादेतद्गायत्रं सत्त्रिष्टुब्भिः प्रतिपद्यन्त इति ।

स ब्रूयात्सर्वे ह्येवैतच्छन्दोमास्त्रिष्टुप्प्रतिपदो भवन्तीति ।

प्र स्वानासो रथा इवे

ति प्रवतीर्भवन्ति ।

प्रायणीयरूपमेवैतदुपगच्छन्ति ।

प्रायणीयं ह्येतदहः ।

सूक्तमनुरूपो भवति पशवो वै सूक्तम् ।

पशवश्छन्दोमाः पशूनामेवावरुद्ध्यै ।

अथो भूमा वै पशवः ।

भूमा सूक्तम् ।

पशूनामेवैतत्पशूननुरूपान्कुर्वन्ति ।

नात्र प्रत्यक्षानुरूपान्कुर्वन्ति ।

तस्मात्पशवो नानारूपाञ्जनयन्त्युत श्वेता कृष्णं जनयन्त्य् । उत कृष्णा श्वेतम् । उत रोहिणी कल्माषम् । उत कल्माषी रोहितम् ।

अर्वन्तो न श्रवस्यवः ।

सोमासो राये अक्रमुः

इति प्रायणीयरूपमेवैतदुपगच्छन्ति ।

प्रायणीयं ह्येतदहः ।

हिन्वानासो रथा इवे

ति यद्वै रथवत्प्रायणीयरूपमु एव तत् ।

दधन्विरे गभस्त्योः ।

भरासः कारिणामिव

राजानो न प्रशस्तिभिस्सोमासो गोभिरञ्जते ।

इति गोमतीः पशुमतीर्भवन्ति । पशूनामेवावरुद्ध्यै ।

पशवो हि छन्दोमाः ।

यज्ञो न सप्त धातृभिर्

इति सप्तमस्याह्नो रूपमुपगच्छन्ति १७५