तस्य ह पराख्यायैवाग्निमजानन्वरूथ्यो वै नामास्याग्निरिति ।
अथ ह ततः पुराग्निर्वरूथ्यो नाम प्रोचे वरूथ्यो वै नामास्मि ।
स यस्त्वैतदभिराधयाद्यदेव त्वा किं च स ब्रवत्तत्कुरुतादिति ।
तमुपायन्न्
अग्ने त्वं नो अन्तम उत त्राता शिवो भुवो वरूथ्य
इति ।
तानब्रवीत्किङ्कामा आगातेति ।
सुबन्धोरेवासुं पुनर्वनुम इत्यब्रुवन् ।
एषोऽन्तःपरिधीत्यब्रवीत् ।
तमादद्ध्वमिति ।
तं निराह्वयन्न्
अयं मातायं पितायं जीवातुरागमत् ।
इदं तव प्रसर्पणं सुबन्धवेहि निरिहि
इति ।
तं सुबन्धुमसुः पुनः प्राविशत् ।
स यथापुरमभवत् ।
तदाभ्यां किराताकुलीभ्यामाचक्षतेमे वा ऋषयोऽसुं निराह्वयन्निति ।
तावधारयमाणौ निराद्र वताम् ।
तयोरिमानेव पराख्याय सर्वा माया अपाक्रामन् ।
तयोर्ह यत्पापिष्ठतमं रूपाणां तद्रू पमास १६९