तामु कार्णश्रवसम् ।
इन्द्रो वृत्रं वज्रेणाध्यस्य नास्तृषीति मन्यमानस्स व्यस्मयत ।
तस्य कर्णौ समैषताम् ।
ताम्यां नाशृणोत् ।
सोऽकामयताबधिर स्यां । शृणुयां कर्णाभ्यामिति ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ।
ततो वै सोऽबधिरोऽभवद् । अशृणोत्कर्णाभ्याम् ।
सोऽब्रवीदश्रौषं वै कर्णाभ्यामिति ।
तदेव कार्णश्रवसस्य कार्णश्रवसत्वम् ।
अबधिरो भवति । शृणोति कर्णाभ्यां य एवं वेद ।
तद्वेवाचक्षते गौलोममिति ।
गोलोमा आङ्गिरसः पशुकामस्तपोऽतप्यत ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ।
स एतामिळामुपैत् ।
पशवो वा इळा ततो वै स पशूनवारुन्द्ध ।
तदेतत्पशव्यं साम ।
अव पशून्रुन्द्धे । बहुपशुर्भवति य एवं वेद ।
यदु गोलोमा आङ्गिरसोऽपश्यत्तस्माद्गौलोममित्याख्यायते ।
सोमाः पवन्त इन्दवोऽस्मभ्यं गातुवित्तमाः ।
मित्रा स्वाना अरेपस
इति रूति रेवतीनां रूपम् ।
तासु गौरिवीतमुक्तब्राह्मणम् १६३