अथौक्ष्णोरन्ध्रम् ।
उक्ष्णो वै रन्ध्रः काव्योऽकामयताद्भिः प्रतीपं स्वर्गं लोकमारोहेयमप्सु मे वर्त्मानि पश्येयं नियानमिति ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ।
ततो वै सोऽद्भिः प्रतीपं स्वर्गं लोकमारोहद् । अप्सु स्ववर्त्मान्यपश्यन्नियानम् ।
स ह वाव रौमण्वतः ।
स एवोशना काव्यः ।
स ह स यमुनयैव प्रतीपं स्वर्गं लोकमारोहत् ।
तदेतत्स्वर्ग्यं साम ।
अद्भिः प्रतीपं स्वर्गं लोकमारोहति य एवं वेद ।
यदुक्ष्णो रन्ध्रः काव्योऽपश्यत्तस्मादौक्ष्णोरन्ध्रमित्याख्यायते ।
अथो आपोनियानमिति । यदस्याप्सु नियानमपश्यत् १५०