मृज्यमानस्सुहस्त्या समुद्रे वाचमिन्वसि रयिम्
इति रु इति रेवतीनां रूपम् ।
पिशङ्गं बहुलं पुरुरपृहं पवमानाभ्यर्षसि
पुनानो वारे पवमानो अव्यये वृषो अचिक्रदद्वने ।
इति वृषण्वतीर्भवन्ति बृहतो रूपम् ।
बार्हतमेतदहः ।
देवानां सोम पवमान निष्कृतं गोभिरञ्जानो अर्षसी
त्य्गोमतीः पशुमतीर्भवन्ति । पशूनामेवावरुद्ध्यै ।
पशवो ह्येतदहः ।
तासु सौषावमभ्यासवत् सिमानां रूपम् ।
अभ्यासो वै सिमानां रेवतयः ।
तद्वेवाचक्षते वसिष्ठस्य पिप्पलीति ।
वसिष्ठो वै जीतो हतपुत्राऽकामयत बहुः प्रजया पशुभिः प्रजायेयेति ।
स एतत्सामापश्यत् ।
तेनास्तुत ।
ततो वै स बहुः प्रजया पशुभिः प्रायायत ।
सोऽब्रवीत्पिप्पलि वा इदमास येन प्राजनिषीति ।
तत्पिप्पलीनां पिप्पलित्वम् ।
पिप्पलिनं ह वै नामैतत्पिप्पलीत्याख्यायते तत् ।
प्रजा अवि पिप्पलं । पशवः पप्पलं । स्वर्गो लोकः पप्पलम् ।
तद्यत्पिप्पलि भवत्येतस्यैव सर्वस्यावरुद्ध्या एतस्य् । ओपाप्त्यै ।
यदूर्ध्वेळं भवति बृहतो रूपं । बार्हतेऽहन् ।
तेन वै रूपसमृद्धम् ।
यदु वसिष्ठोऽपश्यत्तस्माद् वसिष्ठस्य पिप्पलीत्याख्यायते १४९