तदिन्द्रो ऽन्वबुध्यत प्र हाभ्यामवोचदिति ।
तस्याद्रुत्य शिरः प्राच्छिनदिदमश्वशीर्षम् ।
अथ यदस्य स्वं शिर आसीत्तदिमौ मनीषिणौ प्रतिसमधत्ताम् ।
तौ ह देवानाजग्मतुरपशीर्ष्णा यज्ञेन यजमानान् ।
तान्होचतुरपशीर्ष्णा वै यज्ञेन यजमाना आध्वे ।
ते तं कामं नाप्नुथ यो यज्ञे काम इति ।
कस्तद्यज्ञस्य शिरो वेदेति ।
आवमिति ।
तद्वै प्रतिसन्धत्तमिति ।
ताभ्यां वै नौ ग्रहं गृह्णीतेति ।
ताभ्यामेतमाश्विनं ग्रहमगृह्णन् ।
तावब्रुवन्युवमेवाध्वर्यू स्थस् । तौ तत्प्रजानन्तावेतद्यज्ञस्य शिरः प्रतिसन्धास्यथ इति ।
तथेति ।
तावध्वर्यू आस्ताम् ।
तत्तावपिसोमावभवताम् १२७