ऊधः प्रथमं कुर्यादथ वत्समथ पुरुषम् ।
धीतं हैवास्याप्रत्तमनुपजीवनीयं भवति ।
अथ यं कामयेतापशु स्यादिति वत्समस्यान्तरियात् ।
पशवो वै वत्सः ।
पशूनेवास्यान्तरेति ।
अथ यं कामयेत रुद्रो ऽस्य पशूञ्छमयेदित्यन्तरा वत्सं चोधश्च पुरुषमवदध्यात् ।
रुद्रो वै पुरुषः ।
रुद्र मेवास्य तद्गोष्ठेऽवदधाति ।
सैषा मीमांसा ।
अथ यथैवासामिदं प्रज्ञातं स्तोत्रं तयैव स्तोतव्यम् ।
इयं वै प्रथमा महानाम्नी । तस्या अग्निरुपशः ।
इयं द्वितीया । तस्यै वायुरुपशः ।
असौ तृतीया । तस्यै सूर्याचन्द्र मसावुपशौ ।
तासां यो हृदावकिनो वेद त्रिर्विला हास्य गृहा भवन्ति तृप्ता इवारूक्षा अन्तरतः ।
एकारा ह वा आसां हृदावकिनः ।
तस्माद्धृद एकारमुपावसेधं पशूंस्तर्पयन्ति ।
अथ य आसामलङ्कारान्वेदालङ्कुर्वन्तोऽस्यासते गृहेष्वंशुं रुक्मं निष्कं हस्तिनमश्वतरीरथमश्वरथम् ।
स्तोमा ह वा आसामलङ्काराः ।
ता अलङ्कुर्वन्निव शोभयन्निव गायेत् ।
उप हैनमेतानि रूपाण्यक्रीतानि तिष्ठन्ते य एवं वेद ११३