देवासुरा अस्पर्धन्त ।
ते देवाः प्रजापतिमुपाधावंस्तन्नश्छन्दः प्रयच्छायातयाम येनासुरानभिभवामेति ।
स तपोऽतप्यत ।
स तपस्तप्त्वात्मन्सिंसिमायदवापश्यत् ।
यदात्मन्सिंसिमायदवापश्यत्तत्सिमानां सिमात्वम् ।
ता अब्रवीत्सृज्यध्वमिति ।
केनेति ।
येन कामयध्व इति ।
तास्सिमानमेवोर्ध्वा उदीर्यासृज्यन्त ।
तद्वेवासां सिमात्वम् ।
ता अमिमीत ।
तासु त्रयं वेदमध्यादधात् ।
ता एवायच्छत् ।
तास्विमांस्त्रील्ँ लोकानभ्यादधात् ।
ता एवायच्छत् ।
सोऽब्रवीन्महद्बतासामिदं मानमभूदिति ।
यदब्रवीन्महद्बतासामिदं मानमभूदिति । तन्महामानीनां महांआनित्वम् ।
महामानयो ह वै नामैताः ।
ता महानाम्नय इति परोक्षमाख्यायन्ते ।
ता देवेभ्यः प्रायच्छत् ।
ताभिरद्य देवा अस्तुवत ।
श्वोऽशक्नुवन् ।
तद्यदद्य स्तुत्वा श्वोऽशक्नुवंस्तच्छक्वरीणां शक्वरीत्वम् ।
शक्नोति यच्छिक्षते य एवं वेद ।
ता देवा नोदयच्छन् ।
ताः प्रजापतय एव पुनः प्रायच्छन् ।
ताः प्रजापतौ संवत्सरमुषित्वापाक्रामन् ।
सोऽब्रवीत्कथापाक्रमिष्टेति १०४