अथ महानाम्नयः ।
महानाम्नीर्वा अनु प्रजाः प्रजायन्ते ।
नित्यवत्साः पशवः ।
ता एता महानाम्नयस्सं भार्याः ।
तस्मान्मनुष्या गर्भिणः कनीयश्शोभन्ते ।
सम्भार्यो हि स तेषां गर्भो नित्यः ।
नित्यवत्साः पशवोऽनुप्रजायन्ते ।
तस्मात्पशवो गर्भिणो भूयश्शोभन्ते ।
मात्यो हि स तेषां गर्भो नित्यः ।
अथ वामदेव्यम् ।
पशवो वै वामदेव्यम् ।
पशुमन्त एव भवन्त्येनेन तुष्टुवानाः ।
अथ बार्हद्गिररायोवाजीये पाङ्क्ते पाङ्क्तेऽहनि क्रियेते पाङ्क्ता वै पशवः ।
पशव एतदहः पशूनामेवावरुद्धयि ।
ते उ अथकारवच्चाध्यर्धेळं च भवतः प्रत्यक्षां शक्वरीणां रूपं शाक्वरेऽहन् ।
तेन वै रूपसमृद्धे ।
तदाहुस्स वाद्य भोगिः प्रस्नायाद्य आभ्यः पारे प्रतिष्ठां च तीर्थं च विन्देदिति ।
गावो वै शक्वर्यः ।
तासामेषा पारे प्रतिष्ठा च तीर्थं च यदथकारश्चाध्यर्धा चेळा ।
निष्ठाभिश्शक्वरीभिः पाप्मानं तरति । श्रियमश्नुते य एवं वेद ।
तदैळमच्छावाकसाम भवति ।
पशवो वा इळा ।
पशुष्वेवैतत्प्रतितिष्ठन्ति १०३