उच्चा ते जातमन्धसे
ति माध्यन्दिनस्य पवमानस्यान्धस्वतीर्गायत्र्यो भवन्त्यन्नं वा अन्धोऽन्नाद्यस्यैवावरुद्ध्यै ।
दिवि सद्भूम्या दद
इति द्यावापृथिवीया भवन्ति ।
अप्रतिष्ठितमिव वा एतदहर्यद्वैरूपम् ।
तद्यदेता द्यावापृथिवीया भवन्त्यहरेवैताभिः प्रतिष्ठापयन्ति ।
स न इन्द्रा य यज्यवे वरुणाय मरुद्भ्य
इति मरुत्वतीर्भवन्ति ।
मरुत्वद्वै मध्यन्दिनस्य रूपम् ।
मध्यन्दिनस्यैव तद्रू पान्न यन्ति ।
एना विश्वान्यर्य आ
इति विश्ववतीर्भवन्ति ।
वैश्वदेवं ह्येतदहः ।
तासु गायत्रमुक्तब्राह्मणम् ।
अथ वैष्टम्भम् ।
ऊर्ध्वा वै देवा स्वर्गं लोकमुदक्रामन् ।
ते दिशो नापश्यन् ।
तेऽकामयन्त दिशः पश्येमेति ।
त एते सामनी अपश्यन् ।
ताभ्यामस्तुवत ।
ततो दिशोऽपश्यन् ।
तास्वाक्रमन्त ।
तास्समिवाप्लीयन्त ।
ता एताभ्यां निधनाभ्यां यथा चर्म कुशीभ्यामन्वस्येदेवमेवाभ्यामन्वास्यन् ।
ता अध्रियन्त ।
तद्यदेते सामनी भवतो दिशामेव धृत्यै स्वर्गस्य च लोकस्योज्जित्यै ।
दिशो वा एतदहर् । दिश एते सामनी ।
तद्यदेते सामनी एतस्मिन्नहनि क्रियेते । दिश एवैतत्प्रत्यक्षमारभन्ते ।
अभि सोमास आयव
इत्यभीति भवति रथन्तरस्य रूपम् ।
राथन्तरमेतदहः ४०