तासु सुज्ञानं ।
देवान्वा असुरा व्यवंह्वारमजिघांसन्यद्रू पं देवानामासीत्तेन रूपेणानुप्रविश्य तेषां ह देवानां येऽरण्ये स्वाध्यायं चेरुर् ।
ये ग्राम आसुस् । तेषां तान्रूपेण जिघांसाञ्चक्रुः ।
अथ ये ग्राम आसुर् । येऽरण्ये स्वाध्यायं चेरुर् । तेषामु तान्रूपेण जिघांसाञ्चक्रुः ।
तान्हैव व्यवंह्वारं जिघांसां चक्रुः ।
तद्देवाः प्रत्यबुध्यन्ते ।
तेऽब्रुवन्संवाचनं करवामहा इति ।
ते संवाचनमकुर्वत यं पृच्छाम चरन्तं कमच्छ चरसीति । इन्द्र मच्छ चरामीत्येव स ब्रूतादिति ।
ते ह स्म यं पृच्छन्ति चरन्तं कमच्छ चरसीति । इन्द्र मच्छ चरामीति ह स्मैवाह ।
सुज्ञानोऽसीति ह स्माहुः ।
तदेव सुज्ञानस्य सुज्ञानत्वम् ।
तत्सञ्ज्ञानं वा एतत्साम ।
सञ्ज्ञानमेवास्मै तेन भवति । येन कामयतेऽनेन सञ्जानीयेति । य एवं वेद ।
तेषामु यो य एव पृष्टो न प्रत्यमनुत । तस्यैतदेव प्राघ्नन् ।
तदु भ्रातृव्यहा ।
हन्ति द्विषन्तं भ्रातृव्यं य एवं वेद ।
देवा वै स्वर्गं लोकं यन्तो ज्ञानादबिभयुः ।
तेऽकामयन्त ज्ञानमाविर्भावं गच्छेमेति ।
त एतत्सामापश्यन् ।
तेनास्तुवत ।
ततो वै ते ज्ञानमाविर्भावमगच्छन् ।
ज्ञानमाविर्भावं गच्छति य एवं वेद ।
अयं पूषा रयिर्भगस्सोमः पुनानो अर्षति ।
पतिर्विश्वस्य भूमनो व्यख्यद्रो दसी उभे ।
इत्युभयोरेवाह्नोस्समारम्भाय ।
यथा ह वा इदं श्रमणं व्यवलम्बमानं नयेदेवं ह वा एतदहरेते अहनी नयतो बार्हतं राथन्तरे ।
तासु गौरिवीतमुक्तब्राह्मणम् ३१