क्त्च्स एवैष प्रजापतिस्संवत्सरोऽभवत् ।
स इदं सर्वं स्तब्ध्वा व्याप्यातिष्ष्थत् ।
स षक्षत कया स्वधया केनान्नाद्येन कयोर्जेदमयं व्यापदिति ।
तस्मिन्नेतां स्वधामूर्जमन्नाद्यमक्षितिं पर्यपश्यद्द्वादश पौर्णमासीर्द्वादशाष्टका द्वादशामावास्याः ।
तामवारुरुत्सत ।
सैनमब्रवीन्न मानभिश्रान्तामवरोत्स्यस इति ।
स तपोऽतप्यत ।
स एतं द्वादशाहं यज्ञमपश्यत् ।
तमाहरत ।
सोऽकामयत दीक्षितं मा दीक्षिता याजयेयुरिति ।
स मासांश्चर्तूंश्चाब्रवीद्याजयत मेति ।
तं मासा नाब्रुवन् ।
स वा अस्मास्वेव सत्या भुनजासा इति ।
तस्मादेता मास्येव सर्वाः पौर्णमास्यष्टकामावास्याः ।
तदृतवः प्रसुते पश्चेवान्वबुध्यन्त प्र हैभ्योऽदादिति ।
तमब्रुवन्नस्मभ्यमपि दक्षिणां प्रयच्छेति ।
तेभ्योऽन्नाद्यं प्रायच्छत् ।
तदेतद्यथर्त्वन्नाद्यं पच्यते ।
स दीक्षाभिरेव पौर्णमासीरवारुन्धोपसद्भिरष्टकाः प्रसुतेनामावास्याः ।
स यो हैवं विद्वान्द्वादशाहेन यजत एतामेव स्वधामूर्जमन्नाद्यमक्षितिमवरुन्द्धे ।
प्रत्यृतवोऽगृह्णन्न मासाः प्रतिग्रहमकामयन्त ।
तस्मान्मासा आख्याततरा इव ।
आख्याततर उप ह्येवाप्रतिगृह्णन्भवति ।
तस्मादृतवो ज्यायांसः ।
ज्यायान्ह्येव प्रतिगृह्णन्भवति ।
ता ह वा एतास्तिस्र एव रात्रयः पौर्णमास्यष्टकामावास्याः २