अथ ह वै पणयो नामासुरा देवानां गोरक्षा आसुः ।
ताभिरहापातस्थुः ।
ता ह रसायां निरुध्य वलेनापिदधुः ।
ते देवा अलिक्लवमूचुस्सुपर्णेमा नो गा अन्विच्छेति ।
तथेति ।
स हानुप्रपपात ।
ता हान्वाजगाम रसायामन्तर्वलेनापिहिताः ।
तस्मै हान्वागताय सर्पिः क्षीरमामिक्षां दधीत्येतदुपनिदधुः ।
तस्य ह सुहित आस ।
तं होचुस्सुपर्णैष एव ते बलिर्भविष्यत्येतदन्नं मा नः प्रवोच इति ।
स ह पुनरापपात ।
तं होचुस्सुपर्णाविदो गा इति ।
का कीर्तिश्चिद्गवामिति होवाच ।
एषैव कीर्तिर्गवामिति तस्य हेन्द्रो गलमुत्पीळयन्नुवाच गोष्वेवाह किल तवोषुषो मुखमिति ।
स ह दधिद्र प्सं वामिक्षां वोदास ।
सोऽयं बभूव योऽयं वसन्ता भूमिकपठुर्जायते ।
तं ह तच्छशापाश्लीलं जाल्म ते जीवनं भूयाद्यो नो गा अनुविद्य ता न प्रावोच इति । तस्य हैतद्ग्रामस्य जघनार्धे यत्पापिष्ठं तज्जीवनम् ४४०