४१३

तद्वैश्वानरीयासु भवति ।

वैश्वानरस्य ह्येतत्स्तोत्रम् ।

अशीत्यक्षरासु भवत्यश्नवामहा इति ।

समुद्र इवाक्षितमिव ह खलु वा एतच्छन्दो यदतिच्छन्दास्समुद्र इवाक्षितास्तुष्टुवाना असामेति ।

तत्पक्षि भवति ।

पक्षि ह्येतस्याह्नो व्रतम् ।

ए व्रतमित्याह अन्नं वै व्रतमन्नाद्यस्यैवावरुद्ध्यै ।

ए सुवरित्याह स्वर्गस्यैव लोकस्य समष्ट्यै ।

ए शकुना इत्याह वय एवैतच्छकुना भूत्वा स्वर्गं लोकं समश्नुवते ।

तदाहुर्वारवन्तीयमेवैतस्याह्नोऽग्निष्टोमसाम कार्यमिति ।

प्रजापतिः पशूनसृजत ।

तेऽस्मात्सृष्टा अपाक्रामन् ।

तान्वारवन्तीयेनैव वरणशाखामाच्छिद्यावारयत ।

यदवारयत तद्वारवन्तीयस्य वारवन्तीयत्वम् ।

तस्माद्वरणं भिषज्यमाहुः ।

तद्यदेतस्याह्नो वारवन्तीयमग्निष्टोमसाम भवति यदनेन कर्मणावारुत्स्महि तन्नो वारवन्तीयेन वारितमन्तत उपतिष्ठाता इति ।

तदेहिवदिहवद्भवत्यन्तस्य रूपम् ।

अन्तो ह्येतदहः ।

तदु वा आहुर्यद्वावान्या वाङ्नातिवदति तदेतस्याह्नोऽग्निष्टोमसाम कार्यम् ।

यज्ञायज्ञीयं वावान्या वाङ्नातिवदति ।

वाग्वै यज्ञायज्ञीयम् ।

कुतो हि वाग्वाचमतिवदिष्यति ।

तस्मादेतस्याह्नो यज्ञायज्ञीयमेवाग्निष्टोमसाम कार्यमिति ४१३