तेन हैतेन जबालमारुणिर्याजयां चकार ।
स ह त्रयाणां निगृध्नानानां पुरोधां जगाम काश्यस्य कौसल्यस्यैक्ष्वाकस्येति ।
तस्य ह श्रीरास कल्याणी ।
तस्य ह स्म तच्छ्रियं दृष्ट्वा श्वेतकेतुः पित्रा विवदते पलित यज्ञकाम अन्यानेव श्रिया यशसा समञ्जंश्चरसि नात्मानमिति ।
नेति ह स्माह ।
मा मा पुत्रक वोचः ।
यज्ञक्रतुरेव मे विज्ञात आस ।
तं पापक इव ब्रह्मबन्धुके व्यजिज्ञासे ।
स किल तहैवास यथा म एनमनूचुः ।
ततो वा अतितरामिव ।
स वा एष यज्ञो मृत्योरेव निकृतिः ।
देवा वै मृत्योरबिभयुर्य स्वर्गे लोके ।
तस्मात्ते प्रजापतिमेवोपाधावन् ।
तेभ्य एतं दशरात्रं यज्ञं व्यदधात् ।
तमाहरन् ।
तेनायजन्त ३२९