सा होवाच वेद वै यत्तेऽप्रियम् ।
मा तेऽप्रियं भूत् ।
एह्यहं तुभ्यं देवयानं पन्थानं वक्ष्यामीति ।
तथेति ।
तं हास्मा उवाच ।
तौ ह सायं समाजग्मतुः ।
स होवाच दत्वेहीदमाचार्यप्रशिष्टो ब्रूषे ।
पश्यसि त्वं देवयानं पन्थानमिति ।
नेति होवाच ।
अथ वा अहं पश्यामीति ।
तं वै मे ब्रूहीति ।
तथेति ।
तं हास्मा उवाच ।
तस्मादु ह राजन्यबन्धुरेव ब्राह्मणात्सुहृदयतरः ।
स ह दत्वः सौतेमनस उवाच पश्यसि वै त्वं देवयानं पन्थानमेहि स्वर्गं लोकमयावेति २७७