तां हालङ्कुर्वाणां रुदतीं पतिराजगाम ।
तां होवाच किमलङ्कुरुषे किं रोदिषीति ।
सा होवाच मरिष्यसि हीत्यात्मानमेवैतत्कृपये ।
यवक्रीर्वै त्यामच्छावोचतेति ।
स होवाचाज्यमत आहरतेति ।
तद्ध पवित्राभ्यामुत्पूय जुहवां चकार
या नो अद्य त्रायाति भारद्वाजस्य संस्कृता
प्रेणीमग्निप्रियामग्ने तां मह्यमा वह स्वाहा
इति ।
तस्यै हायःकूटहस्तं गन्धर्वमीर्ष्युमुत्थापयां चकार ।
तं होवाचासौ ते जाया यवक्रियमभ्यगात् ।
तदिहीति ।
तस्यै हायत्या उपतस्तार ।
सा ह सिष्मिये ।
स होवाच नाह किल ते स्त्रिके स्मेतव्यम् ।
अथ स्मयस इति ।
कथा हेति ।
मरिष्यसि हीति ।
सा ह पादं प्रगृह्णत्युवाच न खलु त्वं पुरुषेत्थम्पदीं स्त्रियं पेचिष इति ।
लोमशौ हास्या अधस्तात्पादावासतुः ।
सन्निपन्नौ वा हासन्निपन्नौ वासतुः ।
अथ हेदमेवायःकूटहस्तो गन्धर्वोऽभिविचक्रमे ।
स होवाच नमस्तेऽस्तु ।
कास्य प्रायश्चित्तिरिति २७०